sobota, 30 stycznia 2016

Dom - ul. Łowicka 35A

Dom przy ul. Łowickiej 35A przylega do domu przy ul. Łowickiej 35 (opis domu we wcześniejszym poście). Granice można zauważyć dzięki różnym płotom i odcieniom elewacji. W przypadku tego wpisu interesuje nas lewa część zdjęcia. Ujmujące są kraty w oknach, pasują do śnieżnej scenerii.
Z lewej strony garaż i wejście do domu. Jak w przypadku domu obok i tutaj mamy duże drzewo iglaste na pierwszym planie (drzewo robi wrażenie).
Powstał około 1930 r. Według mnie bryła domu nie została znacząco zmieniona, jeśli w ogóle, a z tyłu domu jest całkiem spory ogródek.

Dom - ul. Łowicka 35

Z przykrością muszę przyznać, że ciężko zrobić ładne zdjęcia tego domu bez logo - nazwy firmy, która w nim się mieści. W przypadku tego wpisu skupiamy się na prawej części zdjęcia (wskazówką może być odrobinę jaśniejszy kolor elewacji) to jest właśnie dom przy ul. Łowickiej 35.
Tutaj ujęcie od strony bramy wjazdowej i wejścia na posesję. Budynek został kilka, a może kilkanaście lat temu przebudowany z frontu od ulicy, w części widocznej na powyższym zdjęciu.
A tutaj "na szczęście" logo firmy zasłonił olbrzymi krzew. Przypadkiem ;) zasłonił również dwie trzecie domu.
Dom powstał około 1930 r., ale jak widać został przebudowany. Z tyłu dom został rozbudowany, kiedy dokładnie(?) nie posiadam takich informacji. Na ostatnim zdjęciu można zauważyć nadbudówkę. Mogę jedynie dodać, że dom zajmuje prawie całą działkę, która jest zdecydowanie głębsza niż szersza, przez co praktycznie nie ma ogrodu.

czwartek, 28 stycznia 2016

Dom i oficyna - ul. Madalińskiego 77/79/81

Widok od ul. Madalińskiego. Zdjęcia wykonane przeze mnie od ul. Łowickiej w kierunku ul. Kieleckiej.
Jak widać dom zaczyna niszczeć.
Dobrze, że to zima - w lecie liście zakryłyby cały widok.
Trzeba się dobrze przyjrzeć, ale za ogrodzeniem i "krzakami" widać wejście po schodach.
A tutaj mamy już widok na oficynę od ul. Madalińskiego.
Oficyna od ul. Kieleckiej.
Na pierwszym planie oficyna, a w tle willa.
Ach, te pięknie zdobione kolumny.
Na koniec Oficyna i Dom.
Willa i oficyna Mariana Malinowskiego (nazwa historyczna) powstały w latach 1934 - 1935.
"Krótko przed wojną Malinowscy przeprowadzili się do willi na Madalińskiego 77/79, jednak już we wrześniu 1939 r. powrócili na Chmielną (...)." 
Pragnę krótko wyjaśnić, że Marian Malinowski (zm. w lipcu 1950 r. po długiej chorobie) zajmował się produkcją przede wszystkim mydeł leczniczych, ale oczywiście nie tylko. Miał żonę Władysławę (zm. 1943r.), nie doczekali się potomstwa, ale mieli dwie wychowanki.
Jeżeli kogoś interesuje historia Pana Malinowskiego i jego wychowanek polecam przeczytać dokument "Mydlana fortuna" - link podałam już wcześniej.
W domu przy ul. Madalińskiego 77/79/81 (podzielonym, w którymś momencie na mieszkania) mieszkała Profesor SGGW Barbara Rutkowska (zm. 5 stycznia 2015 r.) ze swoim psem. Pani Profesor dbała o ogród, specjalizowała się w łąkarstwie. 
W domu przy ul. Madalińskiego 77/79/81 m. 11 mieszkała Anna Roszkowska (zm. 19 listopada 2007 r.).
Do willi i oficyny przynależy wspomniany ogród, który ciągnie się od ul. Kieleckiej, jak widać na ostatnich zdjęciach, aż do ul. Różyckiego. Według mnie jest to duży ogród, z dużymi możliwościami zagospodarowania (piękna przestrzeń jak na Mokotów; coraz mniej takich nieruchomości w okolicy). 
Natomiast "Zarządzenie nr 236 Wojewody Mazowieckiego z dnia 1 czerwca 2011 r. w sprawie wyrażenia zgody na zbycie z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Madalińskiego 77/79/81" głosiło, że Prezydent m. st. Warszawy mógł zbyć nieruchomość do dnia 31 grudnia 2011 r. Z zarządzenia wynikało również, że cała działka ma powierzchnię 0,3399 hektara.
Obecnie oba budynki zostały zaadoptowane do prowadzenia działalności biurowej.
Łączna powierzchnia użytkowa willi i oficyny wynosi ponad 1 000 metrów kwadratowych.

AKTUALIZACJA (na dn. 4 stycznia 2018 r.)
W tej chwili 2017/2018 są prowadzone prace remontowe (aż miło popatrzeć).
Inwestorem jest Uczelnia Warszawska im. Marii Skłodowskiej-Curie, a architekt to mgr inż. Łukasz Jaroszewski.
Zdjęcie wykonałam w styczniu 2018 r.


Zdjęcie wykonałam w listopadzie 2018 r. Ujęcie oficyny od ul. Kieleckiej.

wtorek, 26 stycznia 2016

Tablice pamiątkowe - ul. Balonowa 22


Dwie tablice połączone znakiem Polski Walczącej, postawione na postumencie przy ogrodzeniu posesji przy ul. Balonowej 22. 
Tablice powstały z inicjatywy Towarzyszy broni - Władz i Społeczeństwa Mokotowa w dniu 1 sierpnia 1997 r. 
Poświęcone są walkom prowadzonym na terenie Fortu Mokotowskiego i radiostacji Warszawa I przez kompanię 0-1 Batalionu "OLZA" Pułku AK "BASZTA". W tym miejscu, w pierwszych dniach sierpnia 1944 r. poległo ponad 150 powstańców.

Ciekawostka:
1. Pierwotnie, w tym miejscu postawiono w latach 50 -tych tablicę wolno stojącą z piaskowca upamiętniającą to samo wydarzenie.

niedziela, 24 stycznia 2016

Willa Teodozjusza Raczyńskiego - ul. Łowicka 33


Styczeń 2016 r. Zdjęcia własne, sceneria zimowa.
To zdjęcie według mnie ładniejsze (kwestia ośnieżonych drzew).  Z lewej strony widać dwa garaże przynależące do willi.
"Słynne" (jeżeli ktoś raz je zobaczył, to bez większego wysiłku wiedział, na terenie, której willi stoją) figury stojące przed wejściem.
Z prawej strony również znajduje się (normalnie użytkowane) wejście do willi.
Willa wybudowana około 1935 r. Należała do "znanego bankowca i opiekuna sierot" (nie znalazłam potwierdzenia na cytowane określenia właściciela), Teodozjusza Raczyńskiego (zm. 8 marca 1955 r.). 
Teodozjusz Raczyński przeznaczył piętro na potrzeby filantropijne.
Podobnież po II wojnie światowej dom został podzielony na cztery mieszkania.
Na elewacji wyraźnie widać ostrzały po Powstaniu Warszawskim.
Na jednej ze stron mignęło mi zdanie, że z tego właśnie domu do Powstania Warszawskiego wyszła Helena Ratyńska, lat 23, która zginęła podczas odwrotu dnia 27 września 1944 r. (Znalazłam informację, że kobieta o tym samym nazwisku, wieku itd. faktycznie zginęła podczas odwrotu, ale nazywała się Anna Ratyńska, pseudonim "Wacława").
Obecnie jedno z mieszkań podobnież nadal należy do rodziny pierwszego właściciela.

Ciekawostki:
Poniżej znalezione informacje o pierwszym właścicielu - Teodozjuszu Raczyńskim:
1. Ciekawe czy właściciel willi napisał "Pod słońcem Afryki: wrażenia z wycieczki do Egiptu i Ziemi Świętej." Autorem jest właśnie Teodozjusz Raczyński, wydawnictwo: Zakłady Graficzne E. i K. Koziańskich, 1930 r.
2. "Na zasadzie art. 32 Dekretu o tymczasowej organizacji Władz Naczelnych (Dź. Pr. No 1, poz. 1) zostali przez Ministra Sprawiedliwości zamianowani: (...) Teodozjusz Raczyński, sekretarz w Ministerstwie Sprawiedliwości - kontrolerem w Ministerstwie Sprawiedliwości (...)."
Źródło: Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości. Warszawa, No 13, 31 grudnia 1918.
3. Był jednym z członków Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w dniu 31 grudnia 1913 r. w Warszawie.
Źródło: "Ziemia. Tygodnik Krajoznawczy Ilustrowany. 11 kwietnia 1914 r., nr 15, ROK V.
4. W skład zarządu Warszawskiego Towarzystwa Opieki Dziećmi Więźniów w Warszawie wchodził m.in. Teodozjusz Raczyński. 
Źródło: Sprawozdanie z 1909 r. czynności Warszawskiego Towarzystwa Opieki Dziećmi Więźniów za rok.
5."Na dzieci więźniów. Dziś na rzecz dzieci więźniów, pozbawionych opieki, od- bywa się sprzedaż rabatowa w sklepie materjałów piśmien- nych Spółki studenckiej przy ul. Marszałkowskiej .Ńv sl. W sprzedaży uczestniczą.:'pani Kierznowska z córką Ma- rją oraz pannami OłJakowskiemi i Dolińską. Asystują pp. Jerzy Wiewiorski i Teodozjusz Raczyński." 
Źródło: Kurjer Warszawski: dodatek poranny. R.85, 1905, nr 346.
 

piątek, 22 stycznia 2016

Willa Bolesława Haca - ul. Madalińskiego 86

Zdjęcie zrobione przeze mnie - jesień 2015 r.
Zdjęcie wykonane - styczeń 2016 r. Jak widać, dawno zamknięty kiosk szpeci widok na wille.
Na budynku widnieje rok powstania willi - 1928.
Nazwa historyczna: willa Bolesława Haca.
Obecnie (2016 r.) właścicielem gruntu jest m. st. Warszawa.
Pod tym adresem można znaleźć dwie firmy: Horus sp.j. Rembiszewski, Rybarczyk; Przedsiębiorstwo Usługowo-Wytwórcze Alpaka s.c. Łysiak Warszawa.

Ciekawostki:
Trochę ;) faktów o pierwszym właścicielu willi - Bolesławie Hacu.
1. Według powstańczego biogramu Bolesław Hac należał do Armii Krajowej- Grupy Bojowej "KRYBAR"; WSOP (rozwinięcie skrótu: Wojskowa Służba Ochrony Powstania) zgrupowanie "CUBRYNA" (Elektrownia); VII Pluton. Szlak bojowy: Powiśle.
2. Cytuję fragment artykułu Tomasza Urzykowskiego "Walka o prąd. Epopeja elektrowni na Powiślu." z dnia 26.07.2014 r.: 
"Poza 130-osobową załogą na terenie elektrowni przebywało dużo cywilów, przeważnie z rodzin pracowników - Bolesław Hac, były naczelny inżynier zakładu, pisał, że do wyżywienia było 600 osób. Podczas ostrzału cywile kryli się w schronie gmachu administracyjnego. W schronie panowało przepełnienie, zachodziła więc obawa, że może wybuchnąć epidemia. Wydano zarządzenie o zachowaniu czystości, usuwaniu śmieci z korytarza i wszystkich pomieszczeń, myciu wszystkich podłóg itp. Do zarządzeń tych wszyscy zastosowali się. Najgorzej było z pracą. Z wielkim trudem zorganizowano szycie i napełnianie sienników, naprawę bielizny dla żołnierzy itp." - relacjonował inż. Hac ("Ludność cywilna w Powstaniu Warszawskim")."
- źródło: http://wyborcza.pl/alehistoria/1,139908,16382922,Walka_o_prad__Epopeja_elektrowni_na_Powislu.html
3. Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej, powziętą na posiedzeniu w dniu 30 kwietnia 1945 r. za zasługi i wydajne przyczynienie się do odbudowy Elektrowni Warszawskiej został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi m.in. inż. Hac Bolesław.
4. 21 maja 1946 r. Prezesem 7-osobowego Zarządu Oddziału Warszawskiego SEP (rozwinięcie skrótu: Stowarzyszenie Elektryków Polskich)"(...) został kol. Bolesław Hac, który pełnił tę funkcję przez 3 kadencje."
Źródło:http://marie-www.ee.pw.edu.pl/sep-ow/PLI/konf/90-lat/jszast-90latOWsep.pdf

5. Inż. Bolesław Hac (ur. 1886 r. - zm. 19.02.1975 r. w Warszawie; żył 89 lat) spoczywa na Cmentarzu Stare Powązki. Spoczywają z nim jeszcze trzy osoby: Franciszek Hac (zm. 13.06.1913 r., lat 53), Bohdan Hac (symbolicznie, ponieważ zginął podczas Powstania Warszawskiego; żył 20 lat), Halina Hac (pracownica służby zdrowia od 1911 r.; zm. 10.10.1969 r.; żyła 82 lata). Pomnik należy do Warszawskich Zabytkowych Pomników Nagrobnych (powstał w 1913 r. z marmuru i piaskowca).

Źródło: http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=1972

środa, 20 stycznia 2016

Budynek - ul. Łyżwiarska 1 (zdziwienie)

Widok od ul. Kieleckiej. Ładne duże "podwórko". Teren ogrodzony. Wszystkie zdjęcia robione przeze mnie w styczniu 2016 r.
Wejścia na klatki schodowe zadbane, jak i cała elewacja.
Moje "zdziwienie", czyli adres na tabliczce - ul. Łyżwińska 1. Przy budynku jest furtka w ogrodzeniu. Z boku na budynku jest tablica z nazwą ulicy Kieleckiej.
Bok budynku, nadal od ul. Kieleckiej.
Dłuższa chwila na podziwianie balustrad i ul. L. Różyckiego.
Tutaj widok w pełnej krasie od ul. Różyckiego.
Z prawej, tam daleko ;), widać drugi budynek o tym samym adresie i ul. Łyżwiarska za tym drugim budynkiem. 
Dla odważnych i "wtajemniczonych", gdzie leży budynek o adresie Łyżwiarska 1? Podczas spaceru poniosły mnie nogi w osiedla (odśnieżone przez dozorców ścieżki były bardziej zachęcające niż błoto pośniegowe itp.) i znalazłam się przy skrzyżowaniu ulic: Kielecka i L. Różyckiego. Patrzę na tabliczkę na budynku, a tutaj niespodzianka... ul. Łyżwiarska 1. Polecam zerknąć na mapę. Na upartego budynek jest naprawdę blisko ul. Łyżwiarskiej, niektórzy pewnie uznają to za normalne i że się czepiam.
Jednakże moje lekkie zdziwienie może chyba tłumaczyć fakt, że budynek tworzy razem z innymi budynkami w okolicy - Osiedle WSM Mokotów - Kolonia I, a w tle, z prawej strony na ostatnim zdjęciu widać drugi budynek o tym samym adresie, czyli ul. Łyżwiarska 1 (tylko, że ten budynek leży przy skrzyżowaniu ul. L. Różyckiego i pożądanej przeze mnie ul. Łyżwiarskiej). Oba oczywiście powstały w latach 1948- 1952. Zaprojektowali je dwaj Panowie: Stefan Tworkowski i Zasław Stanisław Malicki.

poniedziałek, 18 stycznia 2016

Tablica pamiątkowa - Teren II Ogrodu Jordanowskiego - ul. Odyńca 6

Tutaj trochę większa perspektywa. Z tyłu za tablicą widać budynki przy ul. Odyńca. Tablica stoi przodem do ul. Ursynowskiej. Z lewej strony jest boisko do koszykówki, a z prawej górka (zima -sanki; lato-przedstawienia teatralne dla dzieci).
Symboliczny wieniec od Prezydent m. st. Warszawy - Hanny Gronkiewicz-Waltz. (Zdjęcia własne z końca 2015 r.)
Widać na zdjęciu problemy z zachowaniem czytelności/wyrazistości niektórych liter w wyrazach. Widziałam wcześniejsze zdjęcia tej tablicy i wszystko było dobrze (może to sprawa niewłaściwego środka do czyszczenia tablicy). Projektant inż. Eugeniusz Guzek.

Zacytuję treść tablicy:
"Żołnierz AK - Działacz Harcerski
W Okresie Okupacji Niemieckiej 1939 - 1944
Komendant Chorągwi Warszawskiej ZHP
>Szarych Szeregów<
Członek Komendy Gł. Organizacji >WAWER<
Komendant Org. >ZAWISZA< Szarych Szeregów

Odznaczony Orderem Wojennym
Virtuti Militari
W Latach 1956 - 1996
Przewodn. Związku Harcerstwa Polskiego

PPOR. HM.
STEFAN MIROWSKI
>BOLEK<

1920 - 1996
Całym Życiem Służył Bogu i Polsce
Był Prawdziwym Wzorem i Przykładem
Dla Wielu Pokoleń Młodzieży

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI !

Żołnierze Pułku AK >BASZTA<
>RADIOSTACJA< Szare Szeregi
Władze i Społeczeństwo Mokotowa
Październik 2008 r.".

10 października 2008 r. w Ogrodzie Jordanowskim przy ul. Antoniego Odyńca 6 odsłonięto tablicę harcmistrza Stefana Mirowskiego.
Stefan Mirowski zmarł podczas światowej konferencji skautowej w Oslo. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Ciekawostki:
1. W Warszawie przy ul. Filtrowej 83 również umieszczono tablicę upamiętniającą Stefana Mirowskiego.
2. Według mnie jest to nietypowe miejsce na taką poważną tablicę pamięci. Z tego co się orientuję w 2010 r. zdążono zdewastować tablicę, przewracając ją (przykre). 

sobota, 16 stycznia 2016

Budynek - ul. Bachmacka 15

Zaczynamy od widoku na wejście, które jest od strony boiska prywatnej szkoły (zielony płot). Elewacja odnowiona. (Zdjęcia wykonane przeze mnie).
Tutaj wykonałam zbliżenie na furtkę i domofon - jak widać obecnie są 4 lokale mieszkalne. Ogród jest oddzielony od wejścia (siatka, oddzielna furtka na teren ogrodu).
Ciekawe czy balustrada nawiązuje do pierwotnej?


Obecnie widać od tej strony dom i taras, wcześniej ogród i ogrodzenie były bardzo zarośnięte.

Budynek powstał około 1937 r.
Dom wielorodzinny.

Poniżej krótka historia lokatorów/właścicieli domu.

Antoni Andruszkiewicz pseudonim "Tolek" (ur. 12.07.1925 r. - um. 26.09.1944 r.) przed Powstaniem Warszawskim mieszkał przy ul. Bachmackiej 15 m. 5. Poległ na ul. Malczewskiego.  

W roku 1948 w domu zakupionym przez ojca (Jana Kaczorowskiego) zamieszkała Blanka Kaczorowska (za jej sprawą aresztowano m.in. ppłk. Władysława Szczekowskiego "Leszczyca" i "Stanisława" z Oddziału II KG AK) razem z mężem Romanem Rawiczem-Voglem. W grudniu 1952 r. Blanka Kaczorowska została zatrzymana "pod zarzutem kolaboracji i agenturalnej współpracy z gestapo". Przesiedziała w więzieniu 5 lat, wyszła w 1958 r. (wyrok brzmiał - dożywotnie więzienie). W domu przy ul. Bachmackiej 15 Blanka Kaczorowska mieszkała z synem (nosił jej panieńskie nazwisko; podobnież Blanka Kaczorowska w listopadzie 1942 r. wyszła za mąż za Ludwika Kalksteina, a w połowie kwietnia 1944 r. urodziła syna), z rodziną swojego brata Włodzimierza (zm. 1975 r.), później dołączyła do lokatorów synowa Pani Blanki, a w końcu lat 60-tych młodsza siostra Irena przeprowadziła się od Pani Blanki do Szwajcarii.
28 marca 1968 r. Blanka Kaczorowska "wyjechała z turystycznym paszportem i prawem wielokrotnego przekraczania granicy" do Francji.
Podaję źródło, gdyby ktoś miał ochotę zgłębić temat (cytaty oczywiście pochodzą z podanego źródła): http://www.witoldpronobis.pl/aktualno/Sledztwo_Pronobis.pdf

Poniżej cytuję, bardzo skromne w swym opisie, ogłoszenie o możliwości kupna mieszkania przy ul. Bachmackiej 15.
"Piękny przedwojenny dom z dużymi możliwościami przebudowy, można w nim kupić mieszkanie 45- metrowe z tarasem i kominkiem." 

czwartek, 14 stycznia 2016

Kamienica - ul. Bałuckiego 25

Na tym zdjęciu widzimy budynek w całej okazałości (smutny widok). Budynek opuszczony, lokatorów nie ma. Z prawej strony widać fragment bramy, przez którą wchodzi się do kamieniczki. (Wszystkie zdjęcia zrobione przez mnie, z odrobiną śniegu ;).

Trochę inny kąt, żeby było widać dach (nic wyjątkowego, może kiedyś wyglądał bardziej fantazyjnie). Natomiast ta biała farba na elewacji to pozostałość po lokalu usługowym.
Tutaj zejście do lokalu usługowego (sutenery?) prosto z ul. Bałuckiego.
Dla mnie najciekawsze - okno, jak spojrzymy na cały budynek znajduje się w lewym dolnym rogu i jak widać na powyższych zdjęciach nie zostało obmalowane na biało, więc nie należało do lokalu usługowego.
Budynek powstał w 1930 r. 
Elewacja jeszcze przedwojenna, widać na niej ślady po kulach. Okna z lufcikami, wejście do budynku przez bramę.

Odkryłam bardzo ciekawy dla mnie artykuł w "Kurjer Warszawski" z dnia 15 lipca 1936 r.
Wiem, że to może być dla niektórych dziwne, ale cytuję z zachwytem:
"Świeże powietrze w Mokotowie. 
Lekarz sanitarny XVI-go okręgu, dr. Jan Dybowski, do- 
konał oględzin 2-ch posesji: przy ul. Szustra 5 i Bałuckie- 
go 25 — w Mokotowie, stanowiących własność Alicji Anger- 
hoffer. Stwierdzono, że przy ul. Szustra 5 niema zlewów 
i kanałów, przeto nieczystości rozlewają się po podwórzu, 
tworząc cuchnące kałuże. Przy ul. Bałuckiego 25 — nie- 
czystości z dołu kloacznego wypompowywane są w nocy na 
sąsiedni plac Nr. 23, nadto pokrywa dołu kloacznego jest 
nieszczelna, przeto wydziela się przykra woń, zatruwając po- 
wietrze. 
Ponieważ, mimo kilkakrotnych upomnień i protokułów, 
właścicielka domów nic nie robiła w celu polepszenia warun- 
ków sanitarnych, przeto wczoraj starostwo grodzkie południo- 
wo-warszawskie skazało Angerhoffer na 200 zł. grzywny lub 
10 dni aresztu." 

Ciekawostka:
1. W wykazie ZGN Mokotów nie występuje w ogóle adres - ul. Bałuckiego 25 w związku z czym nie ma wyszczególnionego, ani pełnomocnika m.st. Warszawy, ani zarządcy.
2. W budynku mieściła się firma "Aga Ziemkiewicz M. Odzież używana". AKTUALIZACJA:
W artykule z 28 kwietnia 2009 r. Michał Wojtczuk, w "Wyborczej.pl", wskazał "listę domów komunalnych przeznaczonych do sprzedaży po wykwaterowaniu lokatorów". Wśród wymienionych budynków znalazła się kamienica przy ul. Bałuckiego 25 (7 mieszkań).
Źródło:http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34889,6547191,Mokotow_chce_sprzedac_31_domow_komunalnych.html


Fragment tyłu domu - widoczne jedynie pierwsze piętro ze sporym balkonem. Zdjęcie wykonałam w lutym 2018 r.
=script> async src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js">