Opis:
~1853 Henryk Marconi. Klasycystyczny. Wystawiony dla pierwszej placówki
wychowawczej w Warszawie założonej w 1830 roku z inicjatywy Fryderyka
hr Skarbka (do czasu wybudowania tej siedziby Instytut zajmował kolejno
różne budynki w mieście). Częściowo wypalony w 1944 roku. Odbudowa
1948-1950 J. Brzeziński dla Państwowego Zakładu Wychowawczego.
Projektanci (związani z historią obiektu, wymienieni w porządku alfabetycznym):
Tzw. Instytut Mokotowski
Instytut Moralnie Zaniedbanych Dzieci został powołany do życia dzięki
staraniom Fryderyka hr. Skarbka. Inicjatywa ta została zrealizowana
zarówno dzięki wsparciu ze strony osób prywatnych, jak i administracji
państwowej. Wzmiankowany Instytut został otworzony z dniem 1
października 1830 r., z założeniem wdrożenia prawidłowego wychowania
tzw. „moralne zaniedbanych dzieci”. Znajdował się on w oddzielnym
domu, zakupionym na własność Instytutu. W momencie, gdy opuściło już
mury tego Instytutu 10 wychowanków, na skutek wydarzeń 1831 r. wielu
dobroczyńców i założycieli tej instytucji wyjechało jednak z Warszawy,
co wiązało się z szybkim wyczerpaniem funduszy, przeznaczonych na
utrzymanie wzmiankowanej instytucji. Miały przecież owe fundusze
napływać w formie darów od nieobecnych już po wybuchu Powstania
Listopadowego osób.
Na mocy decyzji Rady Administracyjnej z dnia 23 marca/4 kwietnia
1834 r., korzystając z funduszów, jakie pozostały po nieistniejącym już
pierwotnym Instytucie Moralnie Zaniedbanych Dzieci, a także czerpiąc z
dobrowolnych składek oraz przy współudziale pomocy rządowej (w formie
bezpłatnej dostawy materiałów budowlanych), Rada Opiekuńcza wystawiła
budynek przeznaczony dla nowego już Zakładu Wychowania Dzieci Moralnie
Zaniedbanych. Stanął on na terenie ogrodu należącego do Domu Przytułku i
Pracy w Warszawie , praktycznie w całkowitej izolacji od terenów tego
ostatniego ośrodka, gdzie przebywali notoryczni już „włóczędzy i
żebracy”. Jedyną rzeczą jaka łączyła oba instytuty była wspólna
administracja. W nowo wybudowanym domu zagospodarowano pomieszczenia
mieszczące jednocześnie 28 wychowanków, a także przygotowano ubrania i
wszelkie niezbędne sprzęty i naczynia. Dopiero po dokonaniu tych
wszystkich czynności, reanimowany niejako Instytut/Zakład otworzył
formalnie swoje podwoje w dniu 1 stycznia 1835 r.
Zgodnie z zasadami organizacji i funkcjonowania Instytutu, mogli w nim
przebywać ci chłopcy w wieku od 6 do 14 lat, którzy zostali
zatrzymani przez policję za włóczęgostwo, żebractwo czy drobne
kradzieże. Ośrodek przyjmował też tzw. dzieci zdemoralizowane, które
zostały oddane tu przez własnych rodziców czy opiekunów.
Jako Młodzieżowy Dom Kultury przy ulicy Puławskiej 97
placówka istnieje od 1 stycznia 1968 roku.
W dniu 16 listopada 2012 r. odbyło się uroczyste spotkanie pt.: " 150 lat historii Instytutu Moralnie Zaniedbywanych Dzieci, jako przykład działań na rzecz kultury, oświaty i wychowania w Warszawie i na Mokotowie".
Ciekawostka:
- W ciągu całego roku 1838 opuściło Instytut ogółem 37 „pensjonariuszy”, spośród których:
b) siedemnastu chłopców przekazano „do terminu” odbywanego u majstra, względnie umieszczono ich w domach prywatnych w charakterze służących,
c) pięciu chłopców przeniesiono do pobliskiego Domu Przytułku i Pracy, traktując ich jako „niepoprawnych” osobników,
d) dwóch chłopców przekazano do Zakładu Wojennych Kantonistów.
e) jeden chłopiec uciekł z Instytutu.
f) jeden chory chłopiec pozostawał poza murami Instytutu, przebywając w szpitalu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz