 |
Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r.
|
Zespół Szpitala Dzieciątka Jezus - zespół Domu Małych Dzieci im. ks. Baudouina - dawny dom główny wychowawczy (obiekt nr 20) powstał w latach 1897-1901 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego.
Sierociniec kontynuujący tradycję Domu Podrzutków założonego w 1736 r. przez ks. Baudouina.
Cytuję (Źródło:
https://baudouin.waw.pl/historia/):
"
Od 1901 roku do dziś dzieci mieszkają w budynku przy ulicy Nowogrodzkiej.
Od początku istnienia Dom dawał schronienie niemowlętom i małym
dzieciom opuszczonym, osieroconym, wymagającym opieki, długie lata był
też Domem Matki i Dziecka, przyjmował samotne matki w okresie ciąży i
połogu. Założony z inicjatywy ks. Gabriela Piotra Baudouina i Sióstr
Miłosierdzia, zbudowany ze składek mieszkańców Warszawy i darowizn
możnych, przez niemal sto lat zarządzany był przez Księży Misjonarzy.
Później nadzór nad Domem kolejno przejmowały Rada Ogólna Lekarska,
Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności, Rada Główna Opiekuńcza, Rada
Miejską Dobroczynności Publicznej… Zmieniały się przepisy i instytucje
nadzorujące ale zadanie i główny cel działalności pozostawał niezmienny.
Dom przetrwał zamieszki, rozbiory i wojny nieprzerwanie, przez niemal
trzy stulecia, niosąc pomoc najmłodszym mieszkańcom stolicy.
Od zakończenia II wojny światowej przez niemal pięćdziesiąt lat Dom
Małych Dzieci był częścią stołecznego systemu opieki zdrowotnej nad
matką i dzieckiem i przebywały tu dzieci do lat trzech oraz były miejsca
dla matek. Potem wielokrotnie zmieniało się prawo – od 1993 roku Dom
Dziecka został włączony do systemu opieki nad dzieckiem w systemie
edukacji, od 1999 roku – stał się jednostką organizacyjną systemu pomocy
społecznej, a od 2012 roku jest placówką specjalistyczno-terapeutyczną
systemu pieczy zastępczej."
Około 1925 r. dobudowano balkony.
Przez pewien czas w placówce działał szpital.
W sierpniu 1944 r. dom został przeniesiony do Milanówka, a następnie do
Kowieńca. Po zakończeniu wojny dom powrócił do budynku przy ul
Nowogrodzkiej.
W dniu 12 czerwca 1945 r. w budynku mieściło się Miejskie Pogotowie Opiekuńcze, które było
koedukacyjne i obejmowało opieką dzieci i młodzież w wieku od trzech
do osiemnastu lat. Organizacyjnie podlegało resortowi opieki społecznej.
W 1947 r. w związku ze zmianą podziału kompetencji między resortami
zdrowia, opieki społecznej i oświaty, pogotowie opiekuńcze przeszło do
resortu oświaty ( obecnie reprezentowane przez Kuratorium Oświaty w
Warszawie al. Jerozolimskie 32).
W dniu 3 lipca 2008 r. budynek wpisano do Rejestru Zabytków pod pozycją A-811.
Przez 20 lat do 2013 r. w budynku działał Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny (teraz ul. Nowy Zjazd 1).
Obecnie w budynku działa m.in. Fundacja Domu Baudoina, Dom Dziecka nr 15 im. Ks. G. P. Baudouina, Żłobek nr 50, Środowiskowy Dom Samopomocy "Pod Skrzydłami".
Ciekawostki:1. Historia pomocy dzieciom pochodzenia żydowskiego przez pracowników - polecam link:
https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-dom-malego-dziecka-im-ks-gp-boduena
Oraz inny link:
https://new.getto.pl/pl/Miejsca/N/Nowogrodzka-754.
2. Projekt zagospodarowania ogrodu z 2009 r. przez firmę Abies Architektura Krajobrazu (link: http://www.abies.waw.pl/dom_dziecka_im_ks_baudouina_-_warszawa.html):
"Projekt przewiduje uporządkowanie terenu dziedzińca z założeniem, że
nadrzędną funkcją tego terenu jest rekreacja i zabawa najmłodszych
dzieci przebywających w Domu Dziecka, przy jednoczesnym poszanowaniu
wartości zabytkowej otoczenia.
Ponadto zaprojektowano drogę pożarową, a także wygodne dojazdy dla samochodów obsługi oraz rodziców dowożących dzieci,
z uwzględnieniem bezpieczeństwa wszystkich użytkowników.
Centralnym punktem dziedzińca jest zabytkowa figura Najświętszej
Marii Panny, która zostanie odsłonięta i podkreślona nowymi niskimi
nasadzeniami z krzewów i bylin. Placyk z rabatą przy figurze wraz z
prowadzącymi do niego ścieżkami stanowi oś kompozycyjną nowego układu
komunikacyjnego tworzonego przez pętlę ścieżek wokół dziedzińca
z dojazdami do bram. Pętla stanowi drogę pożarową o szerokości 4m.
W rejonie śmietnika i wejścia do budynku z windą dla
niepełnosprawnych zlokalizowano większy placyk z wytyczonymi trzema
miejscami postojowymi dla niepełnosprawnych oraz swobodnym dojściem do
śmietnika. Na placyku wydzielono dojście do windy za pomocą barierek, co
zwiększy bezpieczeństwo dzieci.
Główne ciągi komunikacyjne pieszo-jezdne wyłożone zostały betonową
kostką brukoweją o uszlachetnionej powierzchni nawiązującej do kamienia
naturalnego. Jest to kostka bezfazowa dzięki czemu uzyskane zostaną
nawierzchnie najlepiej dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych i
wózków dziecięcych (co jest niemożliwe do uzyskania w przypadku kostki
granitowej łupanej). Boczne ścieżki wykonane będą z nawierzchni
mineralnej utwardzonej, która również jest dostosowana do ruchu wózków.
Poszerzenia drogi pożarowej w miejscach, gdzie nie jest przewidywany
inny ruch pojazdów, wykonane będą w technologii trawników wzmocnionych –
w ten sposób zwiększona zostanie powierzchnia biologicznie czynna i
przestrzeń do zabaw dla dzieci.
W celu zrealizowania drogi pożarowej konieczne będzie zasypanie
podziemnych pomieszczeń składów opału zgodnie z opisem zawartym w Tomie
III niniejszego opracowania.
Na terenie dziedzińca znajdować się będzie również nowy plac zabaw
dla najmłodszych dzieci. Ze względów konserwatorskich oraz
kompozycyjnych został on zlokalizowany w pobliżu górki saneczkowej, w
bezpośrednim sąsiedztwie nowego budynku. Dzięki temu zabytkowy układ
dziedzińca wokół figury Najświętszej Marii Panny pozostał wolny od
obcych elementów i służyć będzie dzieciom jedynie jako pole do swobodnej
zabawy na trawie.
Placyk zabaw wyposażony będzie w zestaw zabawowy, bujaki oraz
huśtawki dostosowane do potrzeb małych dzieci niepełnosprawnych ruchowo.
Ponadto znajdować się tu będzie niewielka piaskownica z zasuwaną
pokrywą. Na placu zastosowana będzie miękka wylewana nawierzchnia
syntetyczna w kolorze beżowo-brązowym (zbliżonym do koloru naturalnej
nawierzchni mineralnej), która spełnia wymagania dotyczące nawierzchni
dostosowanej do ruchu wózków dla niepełnosprawnych.
Dzięki usunięciu chaotycznie sadzonych krzewów i drzew (gatunków o
niskiej wartości oraz egzemplarzy niebezpiecznych) wyeksponowana
zostanie architektura budynku Domu Dziecka. Trzy nowo posadzone
niewysokie drzewa nie zdominują elewacji, lecz nadadzą wnętrzu
dziedzińca odpowiednich proporcji. Pozostałe nasadzenia będą niskie,
zwłaszcza w bezpośrednim sąsiedztwie budynków, gdzie znajdują się okna
doświetlające piwnice. Zieleń będzie miała stonowany ale urozmaicony
charakter z licznymi gatunkami ozdobnie kwitnącymi takimi jak niskie
tawuły i karłowe lilaki oraz krzewuszki. Taki dobór gatunków ma
sprzyjać rozwojowi dzieci przez interakcję z otaczającą przyrodą."
