czwartek, 1 grudnia 2022

Budynek - ul. Mokotowska 9

 

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 r.


Budynek powstał około 1900 r.
Od 2001 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.
W 2016 r. wydano pozwolenie na rozbudowę kamienicy.
W 2020 r. wydano decyzję pozwalającą na inwestycję typu - reklamy.
Około 2022 r. nastąpiła nadbudowa kamienicy o 5 piętro.

Ciekawostka:
1. Cytuję (źródło: http://www.wanskanadbudowy.pl/#!/page_realizacje_9):
"Zgodnie z wytycznymi SKZ nadbudowa będzie cofnięta od lica budynku o 1 m i zachowa dach mansardowy. Powierzchnia przeznaczona do nadbudowy to ok. 300 m2, na której powstaną 4 mieszkania o łącznej powierzchni ok. 230 m2. Za uzyskane pieniądze Wspólnota planuje wymianę pionów, montaż windy zewnętrznej, remont klatek schodowych oraz elewacji budynku."

wtorek, 17 maja 2022

Budynek - ul. Mokotowska 4/6

 

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 r.





Dawniej Wyższa Szkoła Inżynierska Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda, obecnie Zarząd Główny Związku Zawodowego Budownictwa, Ceramiki i Zawodów Pokrewnych.
Budynek wybudowany w 1896 r. na Średnią Szkołę Mechaniczno - Techniczną M. Mittego, której fundatorami byli H. Wawelberg i S. Rotwand.
Po przekazaniu szkoły państwu w 1919 r. nastąpiła zmiana nazwy na Państwową Szkołę Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda.
W 1929 r. szkoła otrzymała rangę szkoły wyższej i zmieniono jej nazwę na Wyższą Szkołę Inżynierską im. H. Wawelberga i S. Rotwanda - taki stan utrzymała do 1951 r. kiedy to została włączona do Politechniki Warszawskiej.
Obiekt został zniszczony w 1944 r.
W 1949 r. budynek główny szkoły został odbudowany w zmienionej formie przez Związek Zawodowy Pracowników Budownictwa Ceramiki i Pokrewnych Zawodów na siedzibę zarządu.
W czerwcu 2020 r. wydano decyzję pozwalającą na remont elewacji.

Treść tablic pamiątkowych umieszczonych na elewacji budynku przy wejściu:

"ZWIĄZEK ZAWODOWY
PRACOWNIKÓW BUDOWNICTWA
CERAMIKI I POKREWNYCH
ZAWODÓW W POLSCE
ZARZĄD GŁÓWNY."

"GMACH TEN UFUNDOWANY ZOSTAŁ W 1896 R.
DLA WYŻSZEJ SZKOŁY
BUDOWY MASZYN I ELEKTROTECHNIKI
IM. H. WAWELBERGA I S. ROTWANDA.
SPALONY PRZEZ NIEMCÓW PODCZAS
POWSTANIA WARSZAWSKIEGO DN. 8-VIII 1944 R.
ODBUDOWANY PRZEZ ZWIĄZEK ZAWODOWY
PRACOWNIKÓW BUDOWNICTWA
CERAMIKI I POKREWNYCH ZAWODÓW
NA SIEDZIBĘ ZARZĄDU GŁÓWNEGO W ROKU 1949 R."

wtorek, 10 maja 2022

Budynek - ul. Mokotowska 6A

 

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 r.





Budynek powstał w latach 50-tych XX w.
Treść tablicy pamiątkowej:

"W TYM MIEJSCU STAŁ DOM
ZAMIESZKANY PRZEZ PERSONEL
PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY
BUDOWY MASZYN I ELEKTROTECHNIKI
IM. H. WAWELBERGA I S. ROTWANDA
SKĄD W CZASIE POWSTANIA WARSZAWSKIEGO 1944
ZOSTALI WYPROWADZENI NA ŚMIERĆ
DYREKTOR ADAM BEDYŃSKI
PROF. STANISŁAW ZAKRZEWSKI
PROF. GUSTAW HENSEL
INŻ. JÓZEF KOZŁOWSKI
WOŹNY FRANCISZEK DZIĘBOROWSKI
cześć Ich pamięci
KOŁO WAWELBERCZYKÓW 1998
FUNDACJA BRATNIA POMOC".

W obecnym budynku mieści się Przychodnia Lekarzy Wojskowych, NZOZ "Mokotowska".

Ciekawostki:
1. Cytuję za "URANIA" (czasopismo astronomiczne popularno-naukowe) nr 4 z kwietnia 1955 r.: "Obserwatorium Jędrzejewicza po wielu staraniach społeczeństwa przeniesiono do Warszawy, stawiając je na podwórzu Szkoły Wawelberga i Rotwanda przy ul. Mokotowskiej 6. Otwarcie odbyło się dnia 16.VI.1898 r. Przeszło ono w r. 1912 na własność Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W obserwatorium tym pracował Romuald Marecki, a potem G. Tołwiński."
2. W Powstańczych Biogramach znalazłam informację o Wandzie Zakrzewskiej, zamieszkałej do wybuchu Powstania Warszawskiego przy ul. Mokotowskiej 6, córce prof. Stanisława Zakrzewskiego. Więcej informacji podaję link: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/wanda-zakrzewska,51003.html.

czwartek, 5 maja 2022

Budynek - ul. Mokotowska 13

 

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 r.




Budynek, dawniej dom parafialny parafii Najświętszego Zbawiciela, zaprojektowany przez Konstantego Sylwina Jakimowicza, powstał w 1931 r.
Podczas Powstania Warszawskiego w budynku był szpital polowy.
W latach 1934-1956 w budynku znajdowało się Przedsiębiorstwo Budowlane inż. Adam Stępkowski.
W 2011 r. wydano pozwolenie na zmianę sposobu użytkowania budynku mieszkalno-usługowego.
Od 1949 r. do teraz w budynku mieści się Teatr Współczesny.

Ciekawostka:
1. W Powstańczym Biogramie Teresy Gorzkowskiej (sanitariuszka) znalazły się takie informacje:
"Ewakuowana wraz z całym szpitalem Jaworzyńska 2 do Krakowa. Po kapitulacji szpital PCK przy ul. Mokotowskiej 13/Jaworzyńskiej 2 stał się centrum ewakuacji szpitali Czerwonego Krzyża, za które odpowiadał Komendant Szpitala na Jaworzyńskiej - dr Hieronim Bartoszewski. Pociągi sanitarne z ewakuowanymi szpitalami wyruszyły ze stacji Warszawa Towarowa 20 października 1944 r. rano, a dzień później dotarły do Krakowa. Swoją nową siedzibę szpital "popowstańczy" Mokotowska 13 / Jaworzyńska 2 znalazł w przedwojennym domu akademickim przy ul. Grzegórzeckiej 20 w Krakowie (określany również jako Dom Medyków)." - Źródło: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/teresa-gorzkowska,56149.html.

poniedziałek, 21 marca 2022

Budynek - ul. Mokotowska 15

 

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 r.



Dom przynależący do Osiedla MDM II powstał w latach 50. XX w.
W dniu 13 marca 2017 r. budynek umieszczono w Rejestrze Zabytków pod pozycją A-1377.
Obecnie w budynku działają raczej prywatne firmy, fundacja.


Ciekawostki:
1. Pod tym adresem w latach:
- 1922-? mieściła się  Fabryka Kółek i Haków do Obuwia "Age" Adolf Goldman;
- 1926-1934 było Przedstawicielstwo Firm Krajowych i Zagranicznych Gustaw Goldheimer i Ska;
- w 1931 r. działało Biuro Porad i Wstawiennictwa "Pollux" Jadwiga Greliczowa;
- Biuro Handlowo Przemysłowe Józef Józefowski i Ska.

wtorek, 8 marca 2022

Dom - ul. Podchorążych 81

 

Zdjęcia wykonałam w październiku 2021 r.







Dom powstał w latach 1930-1932.

poniedziałek, 7 marca 2022

Budynek - ul. Podchorążych 79

 

Zdjęcie wykonałam w październiku 2021 r.


Dom Robotniczy powstał w latach 1876-1900.
W dniu 3 stycznia 1983 r. budynek został wpisany do Rejestru Zabytków pod pozycją 1216.
W budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.


Ciekawostka:
1. Link do zdjęcia z 1987 r.
https://fotopolska.eu/Podchorazych_79_Warszawa?f=1312751-foto.

poniedziałek, 14 lutego 2022

Pałac Janaszów Czackich - ul. Zielna 49

 

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2020 r.


Treść większej tablicy:

"Pałac
Janaszów Czackich
Zbudowany w l. 1874-1875 dla Jakuba Janasza.
Proj. Jan Karol Heurich st. w stylu neorenesansowym.
W l. 1893-1939 własność Czackich,
w r. 1915r. mieścił ochronkę dla dzieci niewidomych
zorganizowaną przez Różę Czacką, późniejszą
matkę Elżbietę, założycielkę Zgromadzenia Sióstr
Franciszkanek Służebnic Krzyża i Zakładu w Laskach.
W l. 1939-1951 siedziba PZPM.
Odbudowany w l. 1970-1973 przez PP PKZ
proj. Marii Zborowskiej.
W l. 2003-2007 pieczołowicie
odrestaurowany przez spółkę
MPM Wega S.A."

Treść mniejszej tablicy:

"ZABYTEK ZADBANY
A.D. 2008
LAUREAT W KONKURSIE
GENERALNEGO KONSERWATORA
ZABYTKÓW."


W dniu 1 lipca 1965 r. pałac znalazł się w Rejestrze Zabytków pod numerem 632.
W grudniu 2016 r. wydano decyzję o rozbudowie budynku wielorodzinnego.
Na dzień 12 lutego 2022 r. własność/władanie Skarbu Państwa z użytkowaniem wieczystym.

poniedziałek, 17 stycznia 2022

Budynek - ul. Zimorowica 2

 

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r. Ujęcia od ul. Dantyszka.





Budynek przynależący do Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Wspólna Ostoja" powstał około 1925 r.
W latach 1967-1988 mieszkał tu Teodor Parnicki (1908-1988) - pisarz, autor powieści "Tylko Beatrycze" oraz cyklu "Nowa Baśń".
W dniu 7 października 2009 r. odsłonięto tablicę pamiątkową, z inicjatywy Rady i Zarządu Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy oraz Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Zimorowicza" o następującej treści:
"W tym domu
w latach 1967-1988
mieszkał i tworzył
wybitny pisarz polski
Teodor
Parnicki
(1908-1988)
Warszawa 2009."

Obecnie w tym budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka:
1. W budynku przed wybuchem Powstania Warszawskiego mieszkał Zbigniew Michalik, strzelec - Armia Krajowa - Grupa "Północ" - odcinek "Kuba"-"Sosna" - batalion "Chrobry I" - 1. kompania - pluton 176. - Źródło: https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/zbigniew-michalik,30863.html.

piątek, 14 stycznia 2022

Ciekawostki FB - 10.01-13.01

10.01
Za Karol Mórawski i Wiesław Głębocki:
"Wieża gołębnika przy ul. Puławskiej wyposażona została w zegar z kurantem wygrywającym od 18 stycznia 1969 r. o godzinie 17, czyli godzinie "W" melodię "Marsza Mokotowa"."

11.01
Za Karol Mórawski i Wiesław Głębocki:
Pałacyk Szustra
Od 1978 r. jedna z reprezentacyjnych sal pałacyku została udostępniona na uroczyste ceremonie ślubne mieszkańcom Mokotowa.

12.01
W podwórzu między ul. Gagarina, ul. Stępińską i ul. Podchorążych można zobaczyć...

Zdjęcia wykonałam w październiku 2021 r.


13.01
Za Wiktorem Gomulickim o ulicy, która kiedyś była w Warszawie:
"Żółwia. Ta mała uliczka, pod Cytadelą zajęta, zaciekawiała jedynie nazwą, której źródłosłowu dojść trudno. Poza tym nie było na niej nic ciekawego.
Cztery dworki i jedna kamieniczka stanowiły ogół zabudowań ulicy Żółwiej.
Taryfa łokciowego, wymieniwszy te kilka posesji, dodaje wymownie: "Reszta tej ulicy wprost aż do ulicy Kłopot - doły głębokie, wodą zalane."."

czwartek, 13 stycznia 2022

Budynek - ul. Zimorowica 4

 

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r.





Budynek, rodzinny dom Macieja Morawskiego, przynależący do Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Nasze Ognisko" powstał około 1925 r.
"Na początku sierpnia 1944 r. doznał szoku z późniejszymi konsekwencjami zdrowotnymi, w wyniku okrucieństw popełnianych w domu rodzinnym przy ul. Zimorowicza 4 przez tzw. „Brygadę Kamińskiego”."  - Źródło: https://morawskimaciej.wordpress.com/2019/03/05/curriculum-vitae-2/ - serdecznie polecam.
W latach 1948-78 mieszkał w tym budynku Jan Parandowski (1895-1978) - pisarz.
W dniu 12 maja 1997 r. odsłonięto tablicę upamiętniającą Jana Parandowskiego.
Treść tablicy:

"W TYM DOMU MIESZKAŁ
I PRACOWAŁ OD 1948
DO KOŃCA ŻYCIA W 1978
UR WE LWOWIE W 1895 R.
PISARZ
JAN PARANDOWSKI
PROZAIK  ESEISTA  TŁUMACZ
W CIĄGU 43 LAT STAŁ NA CZELE
POLSKIEGO PEN CLUBU. "

Ciekawostka:
1. Na bocznej ścianie domu, po lewej stronie od wejścia znajduje się: "Kapliczka naścienna, skrzynkowa, usytuowana pod dwuspadowym daszkiem okapowym zwieńczonym w szczycie niewielkim krzyżem z monogramem IHS wpisanym w glorię promienistą." - pod linkiem można zobaczyć ładne zdjęcia kapliczki. - Źródło: https://fundacja-hereditas.pl/kapliczki/projekt/233.

środa, 12 stycznia 2022

Budynek - ul. Nowogrodzka 75

 

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r.




Zespół Szpitala Dzieciątka Jezus - zespół Domu Małych Dzieci im. ks. Baudouina - dawny dom główny wychowawczy (obiekt nr 20) powstał w latach 1897-1901 według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego.
Sierociniec kontynuujący tradycję Domu Podrzutków założonego w 1736 r. przez ks. Baudouina.
Cytuję (Źródło: https://baudouin.waw.pl/historia/):
"Od 1901 roku do dziś dzieci mieszkają w budynku przy ulicy Nowogrodzkiej.

Od początku istnienia Dom dawał schronienie niemowlętom i małym dzieciom opuszczonym, osieroconym, wymagającym opieki, długie lata był też Domem Matki i Dziecka, przyjmował samotne matki w okresie ciąży i połogu. Założony z inicjatywy ks. Gabriela Piotra Baudouina i Sióstr Miłosierdzia, zbudowany ze składek mieszkańców Warszawy i darowizn możnych, przez niemal sto lat zarządzany był przez Księży Misjonarzy. Później nadzór nad Domem kolejno przejmowały Rada Ogólna Lekarska, Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności, Rada Główna Opiekuńcza, Rada Miejską Dobroczynności Publicznej… Zmieniały się przepisy i instytucje nadzorujące ale zadanie i główny cel działalności pozostawał niezmienny. Dom przetrwał zamieszki, rozbiory i wojny nieprzerwanie, przez niemal trzy stulecia, niosąc pomoc najmłodszym mieszkańcom stolicy.

Od zakończenia II wojny światowej przez niemal pięćdziesiąt lat Dom Małych Dzieci był częścią stołecznego systemu opieki zdrowotnej nad matką i dzieckiem i przebywały tu dzieci do lat trzech oraz były miejsca dla matek. Potem wielokrotnie zmieniało się prawo – od 1993 roku Dom Dziecka został włączony do systemu opieki nad dzieckiem w systemie edukacji, od 1999 roku – stał się jednostką organizacyjną systemu pomocy społecznej, a od 2012 roku jest placówką specjalistyczno-terapeutyczną systemu pieczy zastępczej."

Około 1925 r. dobudowano balkony.
Przez pewien czas w placówce działał szpital.
W sierpniu 1944 r. dom został przeniesiony do Milanówka, a następnie do Kowieńca. Po zakończeniu wojny dom powrócił do budynku przy ul Nowogrodzkiej.
W dniu 12 czerwca 1945 r. w budynku mieściło się Miejskie Pogotowie Opiekuńcze, które było koedukacyjne i obejmowało opieką dzieci i młodzież w wieku od trzech do osiemnastu lat. Organizacyjnie podlegało resortowi opieki społecznej.
W 1947 r. w związku ze zmianą podziału kompetencji między resortami zdrowia, opieki społecznej i oświaty, pogotowie opiekuńcze przeszło do resortu oświaty ( obecnie reprezentowane przez Kuratorium Oświaty w Warszawie al. Jerozolimskie 32).
W dniu 3 lipca 2008 r. budynek wpisano do Rejestru Zabytków pod pozycją A-811.
Przez 20 lat do 2013 r. w budynku działał Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny (teraz ul. Nowy Zjazd 1).
Obecnie w budynku działa m.in. Fundacja Domu Baudoina, Dom Dziecka nr 15 im. Ks. G. P. Baudouina, Żłobek nr 50, Środowiskowy Dom Samopomocy "Pod Skrzydłami".

Ciekawostki:
1. Historia pomocy dzieciom pochodzenia żydowskiego przez pracowników - polecam link:
https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-dom-malego-dziecka-im-ks-gp-boduena
Oraz inny link:
https://new.getto.pl/pl/Miejsca/N/Nowogrodzka-754.
2. Projekt zagospodarowania ogrodu z 2009 r. przez firmę Abies Architektura Krajobrazu (link: http://www.abies.waw.pl/dom_dziecka_im_ks_baudouina_-_warszawa.html):
"Projekt przewiduje uporządkowanie terenu dziedzińca z założeniem, że nadrzędną funkcją tego terenu jest rekreacja i zabawa najmłodszych dzieci przebywających w Domu Dziecka, przy jednoczesnym poszanowaniu wartości zabytkowej otoczenia.

Ponadto zaprojektowano drogę pożarową, a także wygodne dojazdy dla samochodów obsługi oraz rodziców dowożących dzieci,
z uwzględnieniem bezpieczeństwa wszystkich użytkowników.

Centralnym punktem dziedzińca jest zabytkowa figura Najświętszej Marii Panny, która zostanie odsłonięta i podkreślona nowymi niskimi nasadzeniami z krzewów i bylin. Placyk z rabatą przy figurze wraz z prowadzącymi do niego ścieżkami stanowi oś kompozycyjną nowego układu komunikacyjnego tworzonego przez pętlę ścieżek wokół dziedzińca z dojazdami do bram. Pętla stanowi drogę pożarową o szerokości 4m.

W rejonie śmietnika i wejścia do budynku z windą dla niepełnosprawnych zlokalizowano większy placyk z wytyczonymi trzema miejscami postojowymi dla niepełnosprawnych oraz swobodnym dojściem do śmietnika. Na placyku wydzielono dojście do windy za pomocą barierek, co zwiększy bezpieczeństwo dzieci.

Główne ciągi komunikacyjne pieszo-jezdne wyłożone zostały betonową kostką brukoweją o uszlachetnionej powierzchni nawiązującej do kamienia naturalnego. Jest to kostka bezfazowa dzięki czemu uzyskane zostaną nawierzchnie najlepiej dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych i wózków dziecięcych (co jest niemożliwe do uzyskania w przypadku kostki granitowej łupanej). Boczne ścieżki wykonane będą z nawierzchni mineralnej utwardzonej, która również jest dostosowana do ruchu wózków.

Poszerzenia drogi pożarowej w miejscach, gdzie nie jest przewidywany inny ruch pojazdów, wykonane będą w technologii trawników wzmocnionych – w ten sposób zwiększona zostanie powierzchnia biologicznie czynna i przestrzeń do zabaw dla dzieci.

W celu zrealizowania drogi pożarowej konieczne będzie zasypanie podziemnych pomieszczeń składów opału zgodnie z opisem zawartym w Tomie III niniejszego opracowania.

Na terenie dziedzińca znajdować się będzie również nowy plac zabaw dla najmłodszych dzieci. Ze względów konserwatorskich oraz kompozycyjnych został on zlokalizowany w pobliżu górki saneczkowej, w bezpośrednim sąsiedztwie nowego budynku. Dzięki  temu zabytkowy układ dziedzińca wokół figury Najświętszej Marii Panny pozostał wolny od obcych elementów i służyć będzie dzieciom jedynie jako pole do swobodnej zabawy na trawie.

Placyk zabaw wyposażony będzie w zestaw zabawowy, bujaki oraz huśtawki dostosowane do potrzeb małych dzieci niepełnosprawnych ruchowo. Ponadto znajdować się tu będzie niewielka piaskownica z zasuwaną pokrywą. Na placu zastosowana będzie miękka wylewana nawierzchnia syntetyczna w kolorze beżowo-brązowym (zbliżonym do koloru naturalnej nawierzchni mineralnej), która spełnia wymagania dotyczące nawierzchni dostosowanej do ruchu wózków dla niepełnosprawnych.

Dzięki usunięciu chaotycznie sadzonych krzewów i drzew (gatunków o niskiej wartości oraz egzemplarzy niebezpiecznych)  wyeksponowana zostanie architektura budynku Domu Dziecka. Trzy nowo posadzone niewysokie drzewa nie zdominują elewacji, lecz nadadzą wnętrzu dziedzińca odpowiednich proporcji. Pozostałe nasadzenia będą niskie, zwłaszcza w bezpośrednim sąsiedztwie budynków, gdzie znajdują się okna doświetlające piwnice.  Zieleń będzie miała stonowany ale urozmaicony charakter z licznymi gatunkami ozdobnie kwitnącymi takimi jak niskie tawuły i karłowe lilaki oraz krzewuszki.  Taki dobór gatunków ma sprzyjać rozwojowi dzieci  przez interakcję z otaczającą przyrodą."


wtorek, 11 stycznia 2022

Budynek - ul. Koszykowa 82 A

 

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r.



Nowe Koszary Jerozolimskie, Zespół Szpitala Dzieciątka Jezus - Klinika Dermatologii i Wenerologii.
Budynek powstał około 1925 r. według projektu Tadeusza (ojciec) Zielińskiego.
Budynek przetrwał bez uszczerbku II wojnę światową, a jego bryła i układ pomieszczeń pozostały niezmienione.
Dnia 14 lutego 2013 r. wpisano budynek do Rejestru Zabytków pod pozycją A-1110.
W czerwcu 2016 r. wydano decyzję pozwalającą na rozbudowę usług nauki.
Obecnie w budynku mieści się Klinika Dermatologiczna UW i Instytut Wenerologii AM.
Budynek jest własnością Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.


Ciekawostka:
1. W głównym holu stoi popiersie dra Franciszka Kryształowicza dłuta Edwarda Wittiga.

poniedziałek, 10 stycznia 2022

Budynek - ul. Koszykowa 82

 

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r.


Koszary Jerozolimskie Rosyjskiej 3. Brygady Artylerii Lejbgwardii - pawilon, dawna siedziba Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie, później Wojskowa Komenda Uzupełnień dla dzielnic Śródmieście i Wola powstał około 1900 r.
Koszary były używane do 1915 r. i był to kompleks 10 budynków.
W latach 1946-1955 w budynku mieścił się Wojskowy Sąd Rejonowy. W salach tego gmachu zapadło 878 wyroków skazujących na śmierć, wykonano 328 egzekucji.
Obecnie mieści się w budynku m.in. Światowy Związek Żołnierzy AK Okręg, Biuro Podawcze SKW.


Treść tablicy:

"W HOŁDZIE
OFIAROM REŻIMU
KOMUNISTYCZNEGO
SKAZANYM W SFINGOWANYCH
PROCESACH NA KARĘ ŚMIERCI
LUB DŁUGOLETNIEGO WIĘZIENIA
PRZEZ MIESZCZĄCY SIĘ W TYM
BUDYNKU W LATACH 1946-1955
WOJSKOWY SĄD REJONOWY
W WARSZAWIE.

RADA OCHRONY PAMIĘCI WALK I MĘCZEŃSTWA
ZWIĄZEK WIĘŹNIÓW POLITYCZNYCH
OKRESU STALINOWSKIEGO 1939-1956."