Kino Stolica / Iluzjon - ul. Narbutta 50a

Budynek dawnego kina "Stolica” znajduje się nadal przy ulicy Narbutta 50A. Został wybudowany w latach 1949−1950 wg projektu Mieczysława Pipreka w stylu socrealizmu.

A współcześnie mieści się teraz w tym samym budynku - Kino Iluzjon, to kino - muzeum należące do Filmoteki Narodowej ulokowane pośrodku skweru Słonimskiego. Budynek kina wpisany jest do rejestru zabytków.

Pokazywane są tu stare, klasyczne filmy, organizowane festiwale, przeglądy i pokazy specjalne. Iluzjon powstał w połowie lat 50. i na początku miał swoją siedzibę w Alei Szucha, potem w kinie Polonia i w kinie Śląsk, w to miejsce przeniósł się w 1997 r. W 1998 r. w plebiscycie Gazety Wyborczej kino zdobyło tytuł "Miejsce Magiczne", a w kwietniu 2001 r. Rada Miasta przyznała Iluzjonowi wyróżnienie i medal "Zasłużony dla Warszawy".

Budynek kina z 1950 r., choć wpisany do rejestru zabytków, na początku XXI w. był w na tyle złym stanie, że jego dalsze użytkowanie było niebezpieczne. Właściciel, Max Film, nie kwapił się do jego remontu, a Ministerstwo Kultury początkowo nie chciało przejąć budynku i instytucji. Dopiero w listopadzie 2008 r. kino przeniosło się do Biblioteki Narodowej, gdzie początkowo przewidywano, że będzie znajdować się trzy lata. Remont budynku przy ul. Narbutta podjęto jednak dopiero w maju 2011 r. z zamiarem ukończenia go do końca 2011 r., jednak prace opóźniły się, wobec czego kino otwarto 9 listopada 2012 r. Koszt przebudowy wyniósł 17 mln złotych.

Podczas prac odnaleziono skrzynię z amunicją z czasów II wojny światowej.

Ciekawostki: 

1. W tym pomieszczeniu mieściły się kasy biletowe (w czasach kiedy kino nie było oblegane można było przekonać się o świetnej akustyce tego miejsca).
2. Krótki około trzy i pół minuty filmik ze zdjęciami (serdecznie polecam)
   http://www.iluzjon.fn.org.pl/static/9/17/o-kinie-iluzjon-troche-historii.html;
3. Kino ma w swojej ofercie seanse z muzyką na żywo - cena 17 zł.
4. Pozwolę sobie wspomnieć, że będąc dzieckiem byłam w tym kinie i jako nastolatka również na kultowym "Rejsie", wystrój sali kinowej nadawał dodatkowego smaczku np. stare trzeszczące, obite materiałem, drewniane fotele :) bardzo miłe wspomnienia.
   Aktualizacja (16.01.2019 r.).
   Podobnież w budynku znajdowała się (właśnie nie wiem czy nadal tam jest?) od 1950 r. tkanina dekoracyjna - żakard autorstwa Zofii Matuszczyk-Cygańskiej.

Zdjęcia wykonałam w czerwcu 2018 r.

Otoczenie Kina.

Budynek - ul. Malczewskiego 20

Malczewskiego 20 – tzw. "Dom Heinrichów" budynek według projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza.

Dziełem architektury 20-lecia jest właśnie dom Heinrichów mieszczący się przy ul. Malczewskiego 20 na Mokotowie. To nieco zwariowane dzieło łączące nowoczesny modernizm lat dwudziestych z architekturą tradycyjną (wysokie dachy i ceglane opaski) znalazło swoje miejsce w rejestrze zabytków.

Lotnisko Mokotowskie - Pole Mokotowskie

Lotnisko Mokotowskie – nieistniejące obecnie lotnisko, funkcjonujące w latach 1910–1939 na terenie Pola Mokotowskiego.

Lotnisko to powstało jako pierwsze w Warszawie i tutaj, w maju 1910, powstało Warszawskie Towarzystwo Lotnicze Awiata założone przez księcia Stanisława Lubomirskiego. Odbyły się tu pierwsze w Polsce wzloty aeroplanów. W okresie I wojny światowej lotnisko zajęte przez Niemców, którzy zbudowali tu m.in. 21 hangarów, specjalny hangar dla sterowca miękkiego typu Parceval, budynki szkoły lotniczej i budynki gospodarcze. Po odzyskaniu niepodległości już w roku 1919 to na tym lotnisku tworzył się zalążek polskiego lotnictwa wojskowego, przemysłu lotniczego i instytutów badawczych związanych z lotnictwem. Już w 1918 planowano zlikwidowanie lotniska, które znajdowało się w granicach miasta i ograniczało jego rozwój na rzecz lotnisk sportowego na Młocinach, wojskowego na Okęciu i komunikacyjnego na Gocławiu.

Od 1920 z lotniska mokotowskiego odbywały się regularne loty pasażerskie (towarzystwa: "Franco Rumaine", "Aerolloyd", "Aerolot" i ostatecznie PLL "LOT"), a w 1929 tu powstał polski przewoźnik Polskie Linie Lotnicze "LOT", od 1930 oficjalnie przyjęty do IATA z kodem LO. Odbywały się stąd początkowo regularne loty międzynarodowe do Bukaresztu, później do Aten, Bejrutu i Helsinek. W 1927 założono tu Akademicki Aeroklub Warszawski.

W 1930 zaczęły się przenosiny lotniska na Okęcie, od 1935 na jego teren zaczęła się tu ekspansja budownictwa mieszkaniowego, planowano budowę dzielnicy im. Piłsudskiego i świątyni Opatrzności.

Na lotnisku mokotowskim odbywały się, także krajowe i międzynarodowe zawody samolotowe i balonowe, szkolono tu pilotów i urządzano wielkie pokazy lotnicze. Lotnisko to odegrało też dużą rolę w 1939 w czasie kampanii wrześniowej, stacjonowały tu czasowo 152 Eskadra Myśliwska włączona do Brygady Pościgowej i toruńska 41 Eskadra Rozpoznawcza, 2 września formowano tu Pluton Łącznikowy Naczelnego Dowódcy Lotnictwa, a od 9 września Zespół Lotniczy Obrony Warszawy.

W okresie II wojny światowej lotnisko zajęte przez Niemców przez obronę przeciwlotniczą z działalnością lotniczą ograniczoną do minimum. Po wojnie było to lotnisko czasowe nazwane Mokotów II wykorzystujące fragment dawnej przestrzeni jako czasowe miejsce stacjonowania samolotów przed defiladą z okazji Dnia Zwycięstwa. Ostatecznie zlikwidowane po 1947, obecnie pokryte zabudową oraz parkiem Pole Mokotowskie. Historię lotniska upamiętnia dziś tylko obelisk we wschodniej części parku.

Art deco House - ul. Kazimierzowska 81

Obecnie - 2013 r.

Projekt

"D.m., 3p. - 8000 metrów sześciennych - ul. Kazimierzowska 81 - wł.: młż. Gorgolewscy, tamże, tel. 4.20-78 - pr. i k.: inż.-arch. W. Weker (...)." - Źródło: Przegląd Budowlany z 1937 r.

Warszawski apartamentowiec Art Déco House ma nawiązywać do stylu panującego w latach 30. ubiegłego wieku. Właśnie zakończono pierwszy etap inwestycji.

Art Déco House to jedna z inwestycji prowadzonych przez Grupę Landeskrone. Autorem pomysłu na apartamentowiec w stylu art déco jest książę Jan Lubomirski-Lanckoroński. Jego zamiarem było stworzenie budynku jedynego w swoim rodzaju i jednocześnie funkcjonującego w już istniejącej zabudowie. Projekt wykonała pracownia Interior House. Projekt składa się z luksusowych apartamentów o powierzchni od 53 do 258 m2 wraz z obszernymi balkonami, zielonym patio i ogrodem. Obecnie ukończono pierwszy etap inwestycji, a w mieszkaniach są już pierwsi lokatorzy. W następnej kolejności przewidziana jest spektakularna nadbudowa. Ponad czwartym piętrem wznieść się mają dwupoziomowe, mocno przeszklone apartamenty z zielonymi tarasami. Penthouse'y wyposażone w najnowszy sprzęt AGD, kominki i klimatyzację.

We wnętrzach spotkamy ozdobne gzymsy, eleganckie parkiety oraz wysokiej klasy stylowe meble nawiązujące do dawnej epoki art deco. W kondygnacji podziemnej znajdą się: sauna oraz fitness, które mają być dostępne wyłącznie dla mieszkańców.

Ciekawostka:

•  Z budynkiem na ulicy Kazimierzowskiej związana jest warta uwagi historia. Ukrywał się w nim sam generał August Emil Fieldorf pseudonim „Nil” (1894 – 1953). Był wzorowym żołnierzem, dowódcą Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej AK i ogromnym patriotą. Poświęcił całe swoje życie walce z kolejnymi okupantami Polski, za co poniósł najwyższą karę. Na mocy wyroku dyspozycyjnego sądu, został powieszony 24 lutego 1953 w pobliskim więzieniu przy ul. Rakowieckiej. W planach inwestora jest również stworzenie i zawieszenie na ścianach budynku tablicy upamiętniającej zasługi i bohaterską postawę generała Fieldorfa.
  
  
  AKTUALIZACJA.
  
  

  

  Zdjęcia wykonałam w lipcu 2017 r. Wszystkie przedstawiają tył budynku.

  
  
  
  
  

Szpital Specjalistyczny im. Świętej Rodziny SPZOZ - ul. Madalińskiego 25 (dobrze mi znany :) )

1957 r.

Obecnie

Szpital przy ul. Madalińskiego powstał w 1953 r. na podstawie projektu inż. Władysława Borawskiego. Początkowo budynek był planowany jako przychodnia ZLP, jednak tuż po rozpoczęciu prac potrzeba nowoczesnego szpitala ginekologiczno-położniczego została uznana za bardziej palącą. W lipcu 1953 r. otwarty został oddział ginekologiczny, a pół roku później – oddział położniczy z blokiem porodowym.

Początkowo szpital stanowił zaplecze kliniczne Instytutu Matki i Dziecka, a następnie część Zespołu Opieki Zdrowotnej nr 1. Już wówczas „porodówka na Madalińskiego” stanowiła kluczowy element krajobrazu warszawskiej służby zdrowia. Po blisko siedmioletnim remoncie, 15 kwietnia 1993 r., szpital stał się samodzielną jednostką ochrony zdrowia. Pięć lat później nastąpiło uroczyste nadanie szpitalowi jego obecnej nazwy: Szpital im. Świętej Rodziny. 

W 2007 r. szpital dołączył do wąskiego grona placówek medycznych wyróżnionych tytułem "Szpital przyjazny dziecku", przyznawanym przez Komitet Upowszechniania Karmienia Piersią, a w 2009 r. został finalistą rankingu „Bezpieczny Szpital” zorganizowanego przez „Rzeczpospolitą” we współpracy Centrum Monitorowania Jakości w Służbie Zdrowia.

Wychodząc naprzeciw potrzebom pacjentów Szpital nieustannie rozszerza zakres świadczonych usług: w październiku 2006 r. powstał tu pierwszy na Mazowszu oddział leczenia i rekonwalescencji noworodków, niemal dokładnie dwa lata później otworzyli oddział chirurgii onkologicznej (od maja 2011 r. świadczący również usługi z zakresu chemioterapii), a w październiku 2011 r. rozpoczął działalność oddział pediatrii. 

Źródło: "Dzieje Mokotowa" z 1972 r.