Budynek - ul. Wołoska 74 (ul. Komarowa 74)

Piękny widok - zachowany i zadbany (odnowiony? nowy?) kawałeczek historii, czyli dawna nazwa ulicy Wołoskiej - KOMAROWA 74 :). Nazwa ul. Komarowa obowiązywała w latach 1967-1992.

 Dosłownie obok już widać witrynę...."Usługi rymarskie", mieszczą się pod tym właśnie adresem (zdj. poniżej).

Natomiast "Usługi rymarskie" to dokładnie "Przeździecki Tadeusz Usługi Rymarsko-Siodlarskie", które w tym miejscu istnieją już 36 lat. 

Cytuję Pana Przeździeckiego (właściciela) "nikt tu po mnie nie przyjdzie, wszystko pójdzie na śmietnik, tak jak i ten zawód." 

Pan jest obecnie na emeryturze, ale jeszcze pracuje. Pytanie tylko jak długo jeszcze?

Ciekawostka:
1. Budynek podobnież jest przedwojenny i właśnie znalazłam na to dowód.
"Wołoska;74;1935-1951;wł. Józef Dyja." - Źródło: Księgi meldunkowe.  

Roman Kuntze - ul. Kazimierzowska 51 (tablica)

Roman Marian Kuntze ur. 26 stycznia 1902 r. w Trembowli.

Od 1937 r. był profesorem nadzwyczajnym zoologii na Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie wykładał m.in. zoologię, zoologię leśną oraz nauki o występowaniu i życiu szkodników lasu. Kierował Katedrą Zoologii na Wydziale Rolnym.

Roman Kuntze po wybuchu powstania warszawskiego wraz z żoną i setkami mieszkańców Mokotowa został uwięziony przez Niemców na terenie koszar Stauferkaserne przy ul. Rakowieckiej. Dzięki łapówce wręczonej podoficerowi SS zdołał się wydostać z koszar, lecz około 22 sierpnia 1944 r. został wraz z kilkunastoma innymi Polakami zamordowany przez żołnierzy niemieckich na terenie domu przy ul. Kazimierzowskiej 51. 

W marcu 1974 r. tablica upamiętniająca prof. Romana Kuntzego zawisła na ścianie budynku przy ul. Kazimierzowskiej 51 (od strony ul. Madalińskiego na zdjęciu powyżej w lewym dolnym rogu widoczna), gdzie podczas okupacji niemieckiej prowadził tajne komplety (1939-1944).

Ciekawostka:
1. W czasie powstania zginęła również jego żona Zofia Kuntze, zastrzelona przez Niemców, gdy z białą chorągiewką zmierzała do koszar Stauferkaserne chcąc dostarczyć paczkę żywnościową jednemu z uwięzionych.

Tablica upamiętniająca wolno stojąca - ul. Puławska (okolice Morskiego Oka)

Tablica „W hołdzie mieszkańcom Mokotowa”. Tablica jest wyrazem wdzięczności dla tych mieszkańców Mokotowa, którzy nieśli ofiarną pomoc żołnierzom Armii Krajowej w walkach o niepodległość Ojczyzny w 1944 r. To również hołd dla tysięcy osób pomordowanych, wywiezionych do obozów koncentracyjnych oraz wypędzonych z Warszawy przez niemieckich okupantów. (Źródło: Lesław Bartelski, „Mokotów – Warszawskie Termopile 1944”, Warszawa 2004).  

Tablica Tchorka - ul. Sandomierska 21

Tablica upamiętnia ofiary zbrodni popełnionej przez Niemców w czasie powstania warszawskiego. 4 sierpnia 1944 r. żołnierze Waffen-SS z koszar Stauferkaserne, wsparci przez spieszonych żołnierzy Luftwaffe z koszar przy ul. Puławskiej, przystąpili do pacyfikacji domów stojących przy ul. Rakowieckiej i na sąsiednich ulicach. W kamienicy przy ul. Sandomierskiej 19/21 zastrzelono wówczas 17 polskich cywilów.

Tablica Tchorka - al. Niepodległości 132/136 (dawniej ul. Włodarzewska 8)

  Tablica Karola Tchorka.

 

11 sierpnia 1944 r., podczas wysiedlania mieszkańców tego domu, Niemcy rozstrzelali ok. 20 Polaków (w tym kilka kobiet). W gronie ofiar znalazły się m.in. dwie popularne w Warszawie nauczycielki: Jadwiga Jawurkówna i Jadwiga Kowalczykówna („panny Jadwigi”).