Kamienica - ul. Bałuckiego 25

Na tym zdjęciu widzimy budynek w całej okazałości (smutny widok). Budynek opuszczony, lokatorów nie ma. Z prawej strony widać fragment bramy, przez którą wchodzi się do kamieniczki. (Wszystkie zdjęcia zrobione przez mnie, z odrobiną śniegu ;).

Trochę inny kąt, żeby było widać dach (nic wyjątkowego, może kiedyś wyglądał bardziej fantazyjnie). Natomiast ta biała farba na elewacji to pozostałość po lokalu usługowym.

Tutaj zejście do lokalu usługowego (sutenery?) prosto z ul. Bałuckiego.

Dla mnie najciekawsze - okno, jak spojrzymy na cały budynek znajduje się w lewym dolnym rogu i jak widać na powyższych zdjęciach nie zostało obmalowane na biało, więc nie należało do lokalu usługowego.

Budynek powstał w 1930 r. 
Elewacja jeszcze przedwojenna, widać na niej ślady po kulach. Okna z lufcikami, wejście do budynku przez bramę.

Odkryłam bardzo ciekawy dla mnie artykuł w "Kurjer Warszawski" z dnia 15 lipca 1936 r.

Wiem, że to może być dla niektórych dziwne, ale cytuję z zachwytem:

"Świeże powietrze w Mokotowie. 
Lekarz sanitarny XVI-go okręgu, dr. Jan Dybowski, do- 
konał oględzin 2-ch posesji: przy ul. Szustra 5 i Bałuckie- 
go 25 — w Mokotowie, stanowiących własność Alicji Anger- 
hoffer. Stwierdzono, że przy ul. Szustra 5 niema zlewów 
i kanałów, przeto nieczystości rozlewają się po podwórzu, 
tworząc cuchnące kałuże. Przy ul. Bałuckiego 25 — nie- 
czystości z dołu kloacznego wypompowywane są w nocy na 
sąsiedni plac Nr. 23, nadto pokrywa dołu kloacznego jest 
nieszczelna, przeto wydziela się przykra woń, zatruwając po- 
wietrze. 
Ponieważ, mimo kilkakrotnych upomnień i protokułów, 
właścicielka domów nic nie robiła w celu polepszenia warun- 
ków sanitarnych, przeto wczoraj starostwo grodzkie południo- 
wo-warszawskie skazało Angerhoffer na 200 zł. grzywny lub 
10 dni aresztu." 

Ciekawostka:
1. W wykazie ZGN Mokotów nie występuje w ogóle adres - ul. Bałuckiego 25 w związku z czym nie ma wyszczególnionego, ani pełnomocnika m.st. Warszawy, ani zarządcy.
2. W budynku mieściła się firma "Aga Ziemkiewicz M. Odzież używana". AKTUALIZACJA:

W artykule z 28 kwietnia 2009 r. Michał Wojtczuk, w "Wyborczej.pl", wskazał "listę domów komunalnych przeznaczonych do sprzedaży po wykwaterowaniu lokatorów". Wśród wymienionych budynków znalazła się kamienica przy ul. Bałuckiego 25 (7 mieszkań).
Źródło:http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34889,6547191,Mokotow_chce_sprzedac_31_domow_komunalnych.html

Fragment tyłu domu - widoczne jedynie pierwsze piętro ze sporym balkonem. Zdjęcie wykonałam w lutym 2018 r.

Tablice pamiątkowe na murze więziennym - Areszt Śledczy w Warszawie-Mokotowie - ul. Rakowiecka 37

Wszystkie zdjęcia wykonane osobiście (kolejność zmieszczenia zdjęć: idąc od Al. Niepodległości w stronę ul. Puławskiej).

Tablica poświęcona - Kazimierzowi Pużakowi. Więzień Szlisselburga i Łubianki. Sądzony w moskiewskim Procesie Szesnastu i w procesie WRN. Więziony w więzieniu tu, na Mokotowie. Zmarł zamęczony w Rawiczu.

"Tablica" dotycząca - Generała Augusta Emila Fieldorfa, pseud. "NIL", zastępca komendanta głównego Armii Krajowej, zamordowany 24 lutego 1953 r.

Narodowe Centrum Kultury w 70. rocznicę wybuchu II wojny światowej.

Lista 283 więźniów politycznych zamordowanych w tym więzieniu w okresie PRL.

Zbliżenie na środek wyżej zamieszonej tablicy. Cytuję fragment: 

"Braciom zbawionym przez śmierć i męczeństwo, pamięć; kochanie i błogosławieństwo.(...) Warszawa 1992."

Tablica poświęcona wydarzeniom z 2 sierpnia 1944 r. Zamordowano w tym dniu 600 więźniów, część więźniów stawiło czynny opór i dzięki pomocy ludności Mokotowa oswobodziła się i dołączyła do Powstania Warszawskiego.

Tablica upamiętniająca osobę - Kpt. Kazimierza Moczarskiego (1907-1975). Więzień polityczny w latach 1945-1956. Autor "Rozmów z katem".

Kamienica - ul. Narbutta 19

Widok od ul. Św. Szczepana (zdjęcia własne).

Widok od strony kościoła p.w. Św. Szczepana.

Budynek, pomimo tego, że leży przy ul. Św. Szczepana i od tej ulicy ma wejście, ma adres ul. Narbutta 19.

Powstanie kamienicy jest datowane na lata 1925 - 1928, B. Rogaczewski. Był to dom małżeństwa Aleksandry i Mariana Bielaszewskich - informacje podane przez Urząd m. st. Warszawa.

Natomiast w "Kronice Warszawskiej" z 1926 r. (wydanie z marca - nr 3) można znaleźć zapis, że Inspekcja budowlana zatwierdziła w marcu 57 projektów robót budowlanych m.in. właśnie  "Bielaszewski, Narbutta 19".

Na elewacji widać ślady po kulach.

Właścicielem nieruchomości na dzień 4 stycznia 2016 r. było m. st. Warszawa.

Zgodnie z Uchwałą nr LXX/2187/2010 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 14 stycznia 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Starego Mokotowa budynek przy ul. Narbutta 19 jest obiektem chronionym wspomnianym planem.

Ciekawostki:
1. Szukając informacji o Państwu Bielaszewskich znalazłam informację o Panu Jerzym Marianie Bielaszewskim, pseudonim "Wiktor"; ur. 21 sierpnia 1904 r.; oficer informacyjny; stopień major; imiona rodziców: Marian i Aleksandra; oddział: Armia Ludowa - Sztab Główny. Szlak bojowy - Śródmieście.
Pan był kierownikiem referatu informacji niemieckiej w Wydziale Wojskowym Oddziału II (Informacji) Dowództwa Naczelnego Armii Ludowej - sierż. AL. inż. Marian Bielaszewski "Wiktor".
Kolejna informacja głosi, że zgodnie z Uchwałą/rozporządzeniem w Stanach Zjednoczonych z dnia 19 sierpnia 1957 r. zostało uchwalone, że "A-6282605, Gutnayer, Josef Marian, formerly Jerzy Marian Bielaszewski."
2. Znalazłam reklamę w prasie: Architektura i Budownictwo z 1930 r. Pod Malarskie Zakłady, na pierwszym miejscu:
"Przedsiębiorstwo Robót Malarskich - Remonty Ogólne
Marjan Bielaszewski
Warszawa, Narbutta 19 (dom własny), Tel. 138-28."

W związku z powyższymi informacjami przypuszczam, że Pan Jerzy Marian Bielaszewski był synem właścicieli nieruchomości przy ul. Narbutta 19. Prawdopodobnie po wyjeździe dom Państwa Bielaszewskich zmienił właściciela. - To są oczywiście tylko moje przypuszczenia. Może Ktoś coś wie więcej?

Poniższe zdjęcie wykonałam w lipcu 2016 r., ujęcie od ul. Narbutta.

Tablica pamiątkowa - ul. Goszczyńskiego 1 (Szpital)

ul. Goszczyńskiego 1 – Szpital Elżbietanek – w dniach 27 – 29 sierpnia 1944 r. hitlerowcy zniszczyli ogniem artylerii i bombami lotniczymi szpital, mimo wywieszonej flagi Czerwonego Krzyża. Miejsce upamiętnione tablicą na głazie.

Ładne, zadbane miejsce pamięci. Nasadzenia uformowane, przed samą tablicą nasadzone begonie. W tle widać ogrodzenie Szpitala.

Edward Rydz-Śmigły - ul. Sandomierska 18

Tablica umieszczona na budynku w 1994 r. ( zdjęcie własne).

Edward Rydz-Śmigły urodzony 11 marca 1886 r. Brzeżany. Zmarł 2 grudnia 1941 r. w Warszawie. W niecałe 5 tygodni od przyjazdu do Warszawy zmarł na zawał serca w swoim mieszkaniu przy ul. Sandomierskiej 18 m. 6. Podobnież (ponieważ nie wszyscy się z teorią zgadzają) został pochowany potajemnie na cmentarzu Powązkowskim, jako nauczyciel Adam Zawisza.

Ciekawostki:
1. Marszałek ożenił się z Martą Thomas, która zmarła tragicznie w 1951 r. w Nicei.
2. Edward Rydz-Śmigły nie miał dzieci.
3. Kamienica przy ul. Sandomierskiej 18 powstała około 1935 r.