Dom - ul. Łowicka 35

Z przykrością muszę przyznać, że ciężko zrobić ładne zdjęcia tego domu bez logo - nazwy firmy, która w nim się mieści. W przypadku tego wpisu skupiamy się na prawej części zdjęcia (wskazówką może być odrobinę jaśniejszy kolor elewacji) to jest właśnie dom przy ul. Łowickiej 35.

Tutaj ujęcie od strony bramy wjazdowej i wejścia na posesję. Budynek został kilka, a może kilkanaście lat temu przebudowany z frontu od ulicy, w części widocznej na powyższym zdjęciu.

A tutaj "na szczęście" logo firmy zasłonił olbrzymi krzew. Przypadkiem ;) zasłonił również dwie trzecie domu.

Dom powstał około 1930 r., ale jak widać został przebudowany. Z tyłu dom został rozbudowany, kiedy dokładnie(?) nie posiadam takich informacji. Na ostatnim zdjęciu można zauważyć nadbudówkę. Mogę jedynie dodać, że dom zajmuje prawie całą działkę, która jest zdecydowanie głębsza niż szersza, przez co praktycznie nie ma ogrodu.

Dom i oficyna - ul. Madalińskiego 77/79/81

Widok od ul. Madalińskiego. Zdjęcia wykonane przeze mnie od ul. Łowickiej w kierunku ul. Kieleckiej.

Jak widać dom zaczyna niszczeć.

Dobrze, że to zima - w lecie liście zakryłyby cały widok.

Trzeba się dobrze przyjrzeć, ale za ogrodzeniem i "krzakami" widać wejście po schodach.

A tutaj mamy już widok na oficynę od ul. Madalińskiego.

Oficyna od ul. Kieleckiej.

Na pierwszym planie oficyna, a w tle willa.

Ach, te pięknie zdobione kolumny.

Na koniec Oficyna i Dom.

Willa i oficyna Mariana Malinowskiego (nazwa historyczna) powstały w latach 1934 - 1935.

"Krótko przed wojną Malinowscy przeprowadzili się do willi na Madalińskiego 77/79, jednak już we wrześniu 1939 r. powrócili na Chmielną (...)." 

Źródło: http://www.ptfarm.pl/pub/File/Farmacja%20Polska/2009/11-2009/06%20%20Mydlana%20fortuna.pdf.

Pragnę krótko wyjaśnić, że Marian Malinowski (zm. w lipcu 1950 r. po długiej chorobie) zajmował się produkcją przede wszystkim mydeł leczniczych, ale oczywiście nie tylko. Miał żonę Władysławę (zm. 1943r.), nie doczekali się potomstwa, ale mieli dwie wychowanki.

Jeżeli kogoś interesuje historia Pana Malinowskiego i jego wychowanek polecam przeczytać dokument "Mydlana fortuna" - link podałam już wcześniej.

W domu przy ul. Madalińskiego 77/79/81 (podzielonym, w którymś momencie na mieszkania) mieszkała Profesor SGGW Barbara Rutkowska (zm. 5 stycznia 2015 r.) ze swoim psem. Pani Profesor dbała o ogród, specjalizowała się w łąkarstwie. 

Źródło informacji o Pani Profesor: http://palyska.blogspot.com/2015/01/profesor-sggw-barbara-rutkowska-madalinskiego-77-79-81.html

W domu przy ul. Madalińskiego 77/79/81 m. 11 mieszkała Anna Roszkowska (zm. 19 listopada 2007 r.).

Do willi i oficyny przynależy wspomniany ogród, który ciągnie się od ul. Kieleckiej, jak widać na ostatnich zdjęciach, aż do ul. Różyckiego. Według mnie jest to duży ogród, z dużymi możliwościami zagospodarowania (piękna przestrzeń jak na Mokotów; coraz mniej takich nieruchomości w okolicy). 

Natomiast "Zarządzenie nr 236 Wojewody Mazowieckiego z dnia 1 czerwca 2011 r. w sprawie wyrażenia zgody na zbycie z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Madalińskiego 77/79/81" głosiło, że Prezydent m. st. Warszawy mógł zbyć nieruchomość do dnia 31 grudnia 2011 r. Z zarządzenia wynikało również, że cała działka ma powierzchnię 0,3399 hektara.

Obecnie oba budynki zostały zaadoptowane do prowadzenia działalności biurowej.
Łączna powierzchnia użytkowa willi i oficyny wynosi ponad 1 000 metrów kwadratowych.

AKTUALIZACJA (na dn. 4 stycznia 2018 r.)

W tej chwili 2017/2018 są prowadzone prace remontowe (aż miło popatrzeć).
Inwestorem jest Uczelnia Warszawska im. Marii Skłodowskiej-Curie, a architekt to mgr inż. Łukasz Jaroszewski.

Zdjęcie wykonałam w styczniu 2018 r.

Zdjęcie wykonałam w listopadzie 2018 r. Ujęcie oficyny od ul. Kieleckiej.

Tablice pamiątkowe - ul. Balonowa 22

Dwie tablice połączone znakiem Polski Walczącej, postawione na postumencie przy ogrodzeniu posesji przy ul. Balonowej 22. 

Tablice powstały z inicjatywy Towarzyszy broni - Władz i Społeczeństwa Mokotowa w dniu 1 sierpnia 1997 r. 

Poświęcone są walkom prowadzonym na terenie Fortu Mokotowskiego i radiostacji Warszawa I przez kompanię 0-1 Batalionu "OLZA" Pułku AK "BASZTA". W tym miejscu, w pierwszych dniach sierpnia 1944 r. poległo ponad 150 powstańców.

Ciekawostka:
1. Pierwotnie, w tym miejscu postawiono w latach 50 -tych tablicę wolno stojącą z piaskowca upamiętniającą to samo wydarzenie.

Willa Teodozjusza Raczyńskiego - ul. Łowicka 33

Styczeń 2016 r. Zdjęcia własne, sceneria zimowa.

To zdjęcie według mnie ładniejsze (kwestia ośnieżonych drzew).  Z lewej strony widać dwa garaże przynależące do willi.

"Słynne" (jeżeli ktoś raz je zobaczył, to bez większego wysiłku wiedział, na terenie, której willi stoją) figury stojące przed wejściem.

Z prawej strony również znajduje się (normalnie użytkowane) wejście do willi.

Willa wybudowana około 1935 r. Należała do "znanego bankowca i opiekuna sierot" (nie znalazłam potwierdzenia na cytowane określenia właściciela), Teodozjusza Raczyńskiego (zm. 8 marca 1955 r.). 

Teodozjusz Raczyński przeznaczył piętro na potrzeby filantropijne.

Podobnież po II wojnie światowej dom został podzielony na cztery mieszkania.

Na elewacji wyraźnie widać ostrzały po Powstaniu Warszawskim.

Na jednej ze stron mignęło mi zdanie, że z tego właśnie domu do Powstania Warszawskiego wyszła Helena Ratyńska, lat 23, która zginęła podczas odwrotu dnia 27 września 1944 r. (Znalazłam informację, że kobieta o tym samym nazwisku, wieku itd. faktycznie zginęła podczas odwrotu, ale nazywała się Anna Ratyńska, pseudonim "Wacława").

Obecnie jedno z mieszkań podobnież nadal należy do rodziny pierwszego właściciela.

Ciekawostki:
Poniżej znalezione informacje o pierwszym właścicielu - Teodozjuszu Raczyńskim:
1. Ciekawe czy właściciel willi napisał "Pod słońcem Afryki: wrażenia z wycieczki do Egiptu i Ziemi Świętej." Autorem jest właśnie Teodozjusz Raczyński, wydawnictwo: Zakłady Graficzne E. i K. Koziańskich, 1930 r.
2. "Na zasadzie art. 32 Dekretu o tymczasowej organizacji Władz Naczelnych (Dź. Pr. No 1, poz. 1) zostali przez Ministra Sprawiedliwości zamianowani: (...) Teodozjusz Raczyński, sekretarz w Ministerstwie Sprawiedliwości - kontrolerem w Ministerstwie Sprawiedliwości (...)."
Źródło: Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości. Warszawa, No 13, 31 grudnia 1918.
3. Był jednym z członków Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego w dniu 31 grudnia 1913 r. w Warszawie.
Źródło: "Ziemia. Tygodnik Krajoznawczy Ilustrowany. 11 kwietnia 1914 r., nr 15, ROK V.
4. W skład zarządu Warszawskiego Towarzystwa Opieki Dziećmi Więźniów w Warszawie wchodził m.in. Teodozjusz Raczyński. 
Źródło: Sprawozdanie z 1909 r. czynności Warszawskiego Towarzystwa Opieki Dziećmi Więźniów za rok.
5."Na dzieci więźniów. Dziś na rzecz dzieci więźniów, pozbawionych opieki, od- bywa się sprzedaż rabatowa w sklepie materjałów piśmien- nych Spółki studenckiej przy ul. Marszałkowskiej .Ńv sl. W sprzedaży uczestniczą.:'pani Kierznowska z córką Ma- rją oraz pannami OłJakowskiemi i Dolińską. Asystują pp. Jerzy Wiewiorski i Teodozjusz Raczyński." 

Źródło: Kurjer Warszawski: dodatek poranny. R.85, 1905, nr 346.

Willa Bolesława Haca - ul. Madalińskiego 86

Zdjęcie zrobione przeze mnie - jesień 2015 r.

Zdjęcie wykonane - styczeń 2016 r. Jak widać, dawno zamknięty kiosk szpeci widok na wille.

Na budynku widnieje rok powstania willi - 1928.

Nazwa historyczna: willa Bolesława Haca.

Obecnie (2016 r.) właścicielem gruntu jest m. st. Warszawa.

Pod tym adresem można znaleźć dwie firmy: Horus sp.j. Rembiszewski, Rybarczyk; Przedsiębiorstwo Usługowo-Wytwórcze Alpaka s.c. Łysiak Warszawa.

Ciekawostki:
Trochę ;) faktów o pierwszym właścicielu willi - Bolesławie Hacu.
1. Według powstańczego biogramu Bolesław Hac należał do Armii Krajowej- Grupy Bojowej "KRYBAR"; WSOP (rozwinięcie skrótu: Wojskowa Służba Ochrony Powstania) zgrupowanie "CUBRYNA" (Elektrownia); VII Pluton. Szlak bojowy: Powiśle.
2. Cytuję fragment artykułu Tomasza Urzykowskiego "Walka o prąd. Epopeja elektrowni na Powiślu." z dnia 26.07.2014 r.: 
"Poza 130-osobową załogą na terenie elektrowni przebywało dużo cywilów, przeważnie z rodzin pracowników - Bolesław Hac, były naczelny inżynier zakładu, pisał, że do wyżywienia było 600 osób. Podczas ostrzału cywile kryli się w schronie gmachu administracyjnego. W schronie panowało przepełnienie, zachodziła więc obawa, że może wybuchnąć epidemia. Wydano zarządzenie o zachowaniu czystości, usuwaniu śmieci z korytarza i wszystkich pomieszczeń, myciu wszystkich podłóg itp. Do zarządzeń tych wszyscy zastosowali się. Najgorzej było z pracą. Z wielkim trudem zorganizowano szycie i napełnianie sienników, naprawę bielizny dla żołnierzy itp." - relacjonował inż. Hac ("Ludność cywilna w Powstaniu Warszawskim")."
- źródło: http://wyborcza.pl/alehistoria/1,139908,16382922,Walka_o_prad__Epopeja_elektrowni_na_Powislu.html
3. Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej, powziętą na posiedzeniu w dniu 30 kwietnia 1945 r. za zasługi i wydajne przyczynienie się do odbudowy Elektrowni Warszawskiej został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi m.in. inż. Hac Bolesław.
4. 21 maja 1946 r. Prezesem 7-osobowego Zarządu Oddziału Warszawskiego SEP (rozwinięcie skrótu: Stowarzyszenie Elektryków Polskich)"(...) został kol. Bolesław Hac, który pełnił tę funkcję przez 3 kadencje."
Źródło:http://marie-www.ee.pw.edu.pl/sep-ow/PLI/konf/90-lat/jszast-90latOWsep.pdf

5. Inż. Bolesław Hac (ur. 1886 r. - zm. 19.02.1975 r. w Warszawie; żył 89 lat) spoczywa na Cmentarzu Stare Powązki. Spoczywają z nim jeszcze trzy osoby: Franciszek Hac (zm. 13.06.1913 r., lat 53), Bohdan Hac (symbolicznie, ponieważ zginął podczas Powstania Warszawskiego; żył 20 lat), Halina Hac (pracownica służby zdrowia od 1911 r.; zm. 10.10.1969 r.; żyła 82 lata). Pomnik należy do Warszawskich Zabytkowych Pomników Nagrobnych (powstał w 1913 r. z marmuru i piaskowca).

Źródło: http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=1972