Dom F. Szefler / Piekarnia A. Ambroziak - ul. Opaczewska 26

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2018 r.

Tył budynku.

Kamieniczka Ferdynanda Szeflera zbudowana w 1928 - 1930.

Od czasów powojennych w budynku mieściła się Piekarnia A. Ambroziak. Właściciele piekarni mieszkali, w tym samym budynku, tylko nad sklepem. 

Około 2004 r. "Piekarnia Jarosław Ambroziak" przestała działać.
Część okien oraz wejście od podwórza zostały zamurowane. W dwóch miejscach wymieniono okna na plastikowe, które są uchylnie otwarte.

Ciekawostka: 
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Zofia Świątkowska, z domu Raczyńska (ur. 9.01.1894 r. - zm. 20.10.1944 r.), zamieszkała przy ul. Opaczewskiej 26/5; zmarła w Szpitalu Dz. Jezus; eksh. 07-08.05.1945 pl. Starynkiewicza; eksh. 31.01.1946 Cm. Bródno.

Dom - ul. Opaczewska 28

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2018 r.

Tył budynku.

Budynek powstał około 1928 r. lub 1933 r.
W budynku są dwie klatki schodowe, wejście do obu znajduje się po przejściu bramy, w podwórzu; jedna jest umiejscowiona po lewej stronie, a druga na wprost.
W pewnym momencie dobudowano strych.
W 2002 r. uruchomiono ogrzewanie centralne w budynku.

W 2017 r. przeprowadzono remont balkonów.

Obecnie na dole budynku, od frontu, na rogu usytuowany jest lokal usługowy - fryzjer, a wcześniej był sklep spożywczy - warzywniak "Gniadek".

Ciekawostki:
1. Podaję link do strony ze zdjęciem przedstawiającym budynek w październiku 1939 r.
https://warszawa.fotopolska.eu/1069295,foto.html.
2. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Konstanty Czajkowski (ur. ok. 1870 r.), zamieszkały przy ul. Opaczewskiej 28.

Budynek biurowy - ul. Dobosza 1/ ul. Opaczewska 30

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2018 r. Widok od ul. Opaczewskiej.

Widok od ul. Piotrkowskiej.

Budynek biurowy powstał około 1950 r.

Działka o powierzchni 2484 metrów. Zabudowana budynkiem o charakterze biurowo-techniczno-mieszkalnym oraz budynkiem trafostacji. Część mieszkalna znajduje się od strony ul. Opaczewskiej, wejście główne do budynku z ul. Dobosza. Budynek główny ma 2470 metrów - jest w całości podpiwniczony i posiada dwie kondygnacje naziemne.Wewnątrz znajdują się urządzone powierzchnie biurowe typu open space, pomieszczenia magazynowo-techniczne oraz 5 lokali mieszkalnych wraz z komórkami lokatorskimi. Część mieszkalna oraz biurowo-techniczna są niezależne - posiadają oddzielne wejścia oraz klatki schodowe.

Obecnie budynek jest wystawiony na sprzedaż za 11 000 000 PLN (cena do negocjacji), a była oferta sprzedaży za 7 500 000 PLN.

Budynek (+kapliczka) - ul. Opaczewska 34

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2018 r. Front.

Tył budynku, jak widać inny kolor elewacji (dygresja: nie pierwszy raz widzę częściowo wyremontowaną elewację).

Budynek powstał około 1928 r.

Przed Powstaniem Warszawskim w suterenie mieścił się sklep spożywczy, w drugim pomieszczeniu był magazyn i mieszkanie. 

Współcześnie w suterenie budynku (w tym samym lokalu j.w.) działa zakład fryzjerski połączony z maglem. Obie usługi prowadzi jedna i ta sama osoba.

Od 1998 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostki:
 1. Mniej więcej naprzeciwko budynku, na środku podwórka usytuowana jest kapliczka.

2. Poniżej podaję link do zdjęcia z 1939 r. ukazującego część budynku przy ul. Opaczewskiej 3. 
Link: https://warszawa.fotopolska.eu/722773,foto.html.
3. W lokalach 3-5 przy ul. Opaczewskiej 34 działają Siostry Misjonarki Świętej Rodziny.

Budynek - ul. Dobosza 8

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2018 r. Front.

Lewy bok.

Tył budynku.

Prawy bok.

Dom powstał około 1928 r.

W 2010 r. budynek nie posiadał jeszcze żadnych mediów. Mieszkańcy ogrzewali się piecami elektrycznymi i węglowymi. Wodę podgrzewano na kuchniach opalanych drewnem czy węglem.
Obecnie po zdjęciach widać, że zaczęto dbać o stan budynku, a co za tym idzie i o jego mieszkańców.

W budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka:

1."Gdy wybuchło powstanie warszawskie mieszkaliśmy z siostrą i rodzicami na ul. Dobosza 8 m.15, obok zajezdni tramwajowej. Z domu wypędzono nas 6 lub 7 sierpnia około godziny 10.30. Dokonali tego ronowcy, którzy otoczyli Ochotę od strony ul. Szczęśliwickiej i stopniowo ewakuowali ludzi ze wszystkich domów. Rozdzielono mężczyzn i kobiety z dziećmi. Mężczyźni mieli być rozstrzelani, lecz prośby i złoto wpłynęły na zmianę decyzji pijanego dowódcy. Ludzie wypędzeni z domów z ulic Dobosza, Piotrkowskiej, Opaczewskiej – jak się później okazało, ze wszystkich ulic aż do placu Narutowicza – bici i szykanowani, znaleźli się przed Zieleniakiem około godz. 16. Kilka tysięcy ludzi, z którymi ronowcy nie wiedzieli, co zrobić" – relacjonowała w 1984 r. Wiesława Chmielewska, która w 1944 r. miała jedenaście lat.

Źródło: "O! Historia" - Rzeź Ochoty '44. Niemcy spuścili ze smyczy najgorsze szumowiny. - Piotr Nehring, 11.08.2017 r.