Budynek - ul. Puławska 12A

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek powstał w latach 1936-1938 dla rodziny Luniaków według projektu Teodora Bursche.
W 2005 r. budynek przeszedł generalny remont.
W budynku nadbudowano jedno piętro.

W budynku przeważają biura.
Natomiast na dole budynku usytuowane są lokale usługowe.
Obecnie budynkiem zarządza Luniak Sp. Jawna.

Ciekawostki:
1. Zdjęcie przedstawiające budynek w trakcie budowy w 1937 r.
Link: http://www.warszawa1939.pl/galeria-powiazany/pulawska-12a.
2. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam dane:
- Paweł Piradoff zamieszkały przy ul. Puławskiej 12A. 
3. Wpis o tablicy upamiętniającej osobę Leona Schillera.
Link: https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2015/10/tablica-pamiatkowa-ul-puawska-12a.html

Budynek - ul. Puławska 12

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

W głębi widoczny fragment tyłu budynku.

Budynek powstał około 1912 r.
Przed wojna działała tu perfumeria Sulimierskiego.
Obecnie w budynku mieszczą się m.in. biura, sale konferencyjne.
Na dole usytuowane są lokale usługowe.

Budynkiem zarządza Luniak Spółka Jawna.

Ciekawostka:
1. Link do zdjęcia przedstawiającego budynek w 1937 r.
http://www.warszawa1939.pl/obiekt/pulawska-12.
2. Cytat z rozmowy z Ireną Rowińską ( Źródło: https://www.1944.pl/archiwum-historii-mowionej/irena-rowinska,2455.html):
"W domu, w którym mieszkałam, było dużo Żydów, ale to byli Żydzi, którzy byli wysoko ustawieni (fabrykanci), mam na myśli ich wiedzę, status wykształcenia i tak dalej. Zajmowali piękne mieszkania, to były mieszkania zwykle pięciopokojowe, czteropokojowe. Już w 1940 roku dostali nakaz opuszczenia swoich mieszkań, które zajmowali do tej pory. Na ich miejsce sprowadzali się Niemcy. Jako że właściciel domu był Niemcem, nie pochodzenia niemieckiego, ale po prostu Niemcem, przystąpił do okupanta, podpisał folkslistę – to był jeden z najbogatszych ludzi w ówczesnej Warszawie, nazywał się Luniak. […] Miał wiele domów na Mokotowie. To były domy na wysokim poziomie, Puławska 37, Puławska 12, Puławska 12A, Puławska 39 to były jego domy tylko na odcinku od placu Unii do Willowej. Prawie we wszystkich mieszkali Niemcy w większości, w mieszkaniach opuszczonych przez Żydów przede wszystkim."

Budynek - ul. Puławska 10

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r. Widok od ul. Puławskiej.

Około 1930 r. w tym miejscu powstał budynek.

Zdjęcie z 1937 r. (LINK: http://www.warszawa1939.pl/obiekt/pulawska-10).
Przed wojną działał tu sklep ze sprzętem radiowym i elektrycznym Elektron Gołaszewskiego.

Natomiast obecny budynek powstał w 1956 r.

Od 1995 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

W 2016 r. planowano generalny remont 4 klatek schodowych.

Na dole budynku usytuowane są lokale usługowe.

Ciekawostki:
1. Wpis (własny z 2015 r.) dotyczący Melchiora Wańkowicza i małżeństwa Walendowskich.
Link: https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2015/11/melchior-wankowicz-tablice-ul-puawska-10.html.2. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Czesław Szczuka (ur. 8.01.1923 r.), tokarz, zamieszkały przy ul. Puławskiej 10/6;
- Georg Popoch (ur. 27.09.1918 r.), zamieszkały przy ul. Puławskiej 10;
- Wanda Świderska zamieszkała przy ul. Puławskiej 10;
- Serafina Józefa Winczorek (ur. 1876 r.) zamieszkała przy ul. Puławskiej 10;
- Antoni Piasecki ( ur. 17.01.1899 r.) zamieszkały przy ul. Puławskiej 10;
- Elżbieta Węgrzyn ( ur. 28.11.1938 r.) zamieszkała przy ul. Puławskiej 10; zmarła na Mokotowie dnia 13 sierpnia 1944 r.;
- Marian Jaros (ur. 2.02.1905 r.) zamieszkały przy ul. Puławskiej 10.

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2019 r. Ujęcia od ul. Rakowieckiej.

Dom - ul. Olszewska 17

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek powstał około 1938 r.

Od 2003 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.
Front elewacji wyremontowany, natomiast do tej pory elewacja tyłu budynku nie była remontowana.

Budynek przemysłowy - ul. Olszewska 12

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dawniej Fabryka Robót Żelaznych, Ozdobnych i Kutych "Młot", obecnie Wyższa Szkoła Ekologii i Zarządzania.

Budynek powstał około 1929 r. według projektu Pawła Hosera.

We wrześniu 2011 r. wydano decyzję pozwalającą na rozbudowę uczelni wyższej.

Budynek administracyjno-dydaktyczny; siedziba uczelni WSEiZ. 

W tym miejscu postanowiłam przywołać spory cytat Architekta z biura projektowego ARCHIMED Sp. z o.o.:
"Biuro projektowe: Archimed Sp. z o. o.
Lokalizacja: Warszawa, UL. Olszewska 12
Powierzchnia: 1585 m2
Rok projektu: 2008 - 2012

Od Architekta:
Projektem rozbudowy fabryki i adaptacji na potrzeby Rektoratu Wyższej Szkoły Ekologii i Zarządzania zajmowaliśmy się od 2008 roku. Stan techniczny tego obiektu w tamtym okresie trzeba określić jako zły. Budynek od wielu lat nie był użytkowany, a co za tym idzie, nie był także poddawany regularnej konserwacji. Ze względu na to, że nie był ogrzewany oraz praktycznie stał otwarty, zniszczenia były rozległe. Ceglane mury były mocno zawilgocone, a więźba dachowa i stolarka okienna wypaczone. Niegdyś piękna ceglana i bogata w detale elewacja – była zdegradowana i zniszczona.

Układ głównej konstrukcji budynku okazał się jednak w stosunkowo dobrym stanie. Oceniliśmy, że konstrukcja wymagała jedynie miejscowych napraw. Dodatkowo takie walory jak: gabaryty budynku, wysokości kondygnacji oraz duża rozpiętość elementów konstrukcyjnych były argumentami przemawiającym za zachowaniem tego obiektu. Ostatecznie wraz z inwestorem podjęliśmy decyzję o zachowaniu istniejącej substancji i jej rewaloryzacji oraz adaptacji na cele Rektoratu WSEiZ.
(...)

W tym miejscu należy podkreślić, że budynek znajdował się jedynie w projekcie gminnej ewidencji zabytków oraz został ujęty na obszarze ochrony wybranych parametrów historycznego układu urbanistycznego. Formalnie nie był więc chroniony przed ewentualnymi zakusami na wyburzenie go i zbudowania na jego miejscu nowego obiektu.

Jednym z głównych założeń jakimi się kierowaliśmy przy rozbudowie tego obiektu, była zasada, że dodawane elementy i bryły muszą się stylistycznie odróżniać od istniejących i nie mogą udawać ich formy:
nadbudowę ceglanej bryły zaprojektowaliśmy ze stali i szkła. Elewacja pokryta jest powlekanymi kasetonami firmy Blachy Pruszyński lakierowanymi w kolorze szarym. Nowa żelbetowa część pokryta jest okładziną z płyt włókno - cementowych na podkonstrukcji aluminiowej firmy Cembrit. Wspomniane okno ewakuacyjne dla Straży obłożone jest patynowaną blachą miedzianą TECU Patina, a istniejące ceglane mury ze względu na konieczność termomodernizacji, zostały pokryte płytkami z elastycznego klinkieru holenderskiej firmy Elastolith.

Charakterystycznym detalem na elewacjach istniejących były ozdobne, kute ściągi belek stropowych. Część z nich udało się zdemontować podczas prac. Wykorzystaliśmy w projekcie to nawiązanie do historycznych rozwiązań jako ozdobny motyw graficzny na elementach elewacji. Użyliśmy do tego oryginalnych elementów, a brakujące zostały wykute przez kowala na zamówienie.

Projekt wykończenia wnętrz utrzymany jest w  industrialnym charakterze. Efekt ten staraliśmy się uzyskać stosując materiały wykończeniowe charakterystyczne dla budownictwa przemysłowego oraz pokazując elementy wyposażenia technicznego: tam gdzie to było możliwe odsłonięte zostały istniejące ceglane mury. Po wypiaskowaniu i oczyszczeniu zostały pomalowane na biały kolor, zaś ściana w głównym holu pozostała w surowym wykończeniu - z betonu licowego. Projekt układu rysunku szalunków tej ściany wykonywaliśmy we współpracy z inżynierami firmy PERI. Instalacje biegnące w przestrzeni sufitów podwieszonych zostały jedynie przesłonięte metalowymi siatkami. Zastosowano rozwiązania firm Barwa System oraz Progress. Szyb windowy został wykonany w konstrukcji stalowej i obudowany szklanymi taflami, odsłaniając całe techniczne wnętrze. Nna posadzkach zastosowano linoleum firmy Forbo. Na ścianach w holach oraz w sali projektowej użyto innego produktu tej firmy - Bulletin Board. Jest to okładzina ścian przeznaczona do prezentacji plansz, ogłoszeń itp. Jako oświetlenie zastosowano oprawy oświetleniowe firmy Luxiona.

W okresie gdy budynek nie był użytkowany, znalazły w nim schronienie jerzyki. Te nieduże ptaki zamieszkiwały w szczelinach elewacji. Zdecydowano, że po zakończeniu budowy zostanie im stworzona możliwość dalszego mieszkania. Podczas prac renowacyjnych elewacja został uszczelniona i odnowiona więc trzeba było opracować inną metodę. Zwróciliśmy się o specjalistyczne opracowanie - ekspertyzę ornitologiczną. Na jej podstawie wykonano drewniane budki i zamontowano we wskazanych miejscach na obiekcie. Było to o tyle istotne, że nie każda lokalizacja był odpowiednia. Jerzyki wlatując do swojego gniazda robią to z bardzo dużą prędkością, którą wytracają dopiero w ostatniej fazie gwałtownie się wznosząc. Wybrano więc miejsce pod gzymsem tak, by maksymalnie wydłużyć ptakom możliwość lotu na wprost."