 |
| Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2021 r. |
Sierociniec kontynuujący tradycję Domu Podrzutków założonego w 1736 r. przez ks. Baudouina.
Cytuję (Źródło: https://baudouin.waw.pl/historia/):
Od początku istnienia Dom dawał schronienie niemowlętom i małym dzieciom opuszczonym, osieroconym, wymagającym opieki, długie lata był też Domem Matki i Dziecka, przyjmował samotne matki w okresie ciąży i połogu. Założony z inicjatywy ks. Gabriela Piotra Baudouina i Sióstr Miłosierdzia, zbudowany ze składek mieszkańców Warszawy i darowizn możnych, przez niemal sto lat zarządzany był przez Księży Misjonarzy. Później nadzór nad Domem kolejno przejmowały Rada Ogólna Lekarska, Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności, Rada Główna Opiekuńcza, Rada Miejską Dobroczynności Publicznej… Zmieniały się przepisy i instytucje nadzorujące ale zadanie i główny cel działalności pozostawał niezmienny. Dom przetrwał zamieszki, rozbiory i wojny nieprzerwanie, przez niemal trzy stulecia, niosąc pomoc najmłodszym mieszkańcom stolicy.
Od zakończenia II wojny światowej przez niemal pięćdziesiąt lat Dom Małych Dzieci był częścią stołecznego systemu opieki zdrowotnej nad matką i dzieckiem i przebywały tu dzieci do lat trzech oraz były miejsca dla matek. Potem wielokrotnie zmieniało się prawo – od 1993 roku Dom Dziecka został włączony do systemu opieki nad dzieckiem w systemie edukacji, od 1999 roku – stał się jednostką organizacyjną systemu pomocy społecznej, a od 2012 roku jest placówką specjalistyczno-terapeutyczną systemu pieczy zastępczej."
Przez pewien czas w placówce działał szpital.
W sierpniu 1944 r. dom został przeniesiony do Milanówka, a następnie do Kowieńca. Po zakończeniu wojny dom powrócił do budynku przy ul Nowogrodzkiej.
W dniu 12 czerwca 1945 r. w budynku mieściło się Miejskie Pogotowie Opiekuńcze, które było koedukacyjne i obejmowało opieką dzieci i młodzież w wieku od trzech do osiemnastu lat. Organizacyjnie podlegało resortowi opieki społecznej.
W 1947 r. w związku ze zmianą podziału kompetencji między resortami zdrowia, opieki społecznej i oświaty, pogotowie opiekuńcze przeszło do resortu oświaty ( obecnie reprezentowane przez Kuratorium Oświaty w Warszawie al. Jerozolimskie 32).
W dniu 3 lipca 2008 r. budynek wpisano do Rejestru Zabytków pod pozycją A-811.
Przez 20 lat do 2013 r. w budynku działał Wojewódzki Ośrodek Adopcyjny (teraz ul. Nowy Zjazd 1).
Obecnie w budynku działa m.in. Fundacja Domu Baudoina, Dom Dziecka nr 15 im. Ks. G. P. Baudouina, Żłobek nr 50, Środowiskowy Dom Samopomocy "Pod Skrzydłami".
Ciekawostki:
1. Historia pomocy dzieciom pochodzenia żydowskiego przez pracowników - polecam link:
https://sprawiedliwi.org.pl/pl/historie-pomocy/historia-pomocy-dom-malego-dziecka-im-ks-gp-boduena
Oraz inny link:
https://new.getto.pl/pl/Miejsca/N/Nowogrodzka-754.
2. Projekt zagospodarowania ogrodu z 2009 r. przez firmę Abies Architektura Krajobrazu (link: http://www.abies.waw.pl/dom_dziecka_im_ks_baudouina_-_warszawa.html):
"Projekt przewiduje uporządkowanie terenu dziedzińca z założeniem, że nadrzędną funkcją tego terenu jest rekreacja i zabawa najmłodszych dzieci przebywających w Domu Dziecka, przy jednoczesnym poszanowaniu wartości zabytkowej otoczenia.
Ponadto zaprojektowano drogę pożarową, a także wygodne dojazdy dla samochodów obsługi oraz rodziców dowożących dzieci,
z uwzględnieniem bezpieczeństwa wszystkich użytkowników.
Centralnym punktem dziedzińca jest zabytkowa figura Najświętszej Marii Panny, która zostanie odsłonięta i podkreślona nowymi niskimi nasadzeniami z krzewów i bylin. Placyk z rabatą przy figurze wraz z prowadzącymi do niego ścieżkami stanowi oś kompozycyjną nowego układu komunikacyjnego tworzonego przez pętlę ścieżek wokół dziedzińca z dojazdami do bram. Pętla stanowi drogę pożarową o szerokości 4m.
W rejonie śmietnika i wejścia do budynku z windą dla niepełnosprawnych zlokalizowano większy placyk z wytyczonymi trzema miejscami postojowymi dla niepełnosprawnych oraz swobodnym dojściem do śmietnika. Na placyku wydzielono dojście do windy za pomocą barierek, co zwiększy bezpieczeństwo dzieci.
Główne ciągi komunikacyjne pieszo-jezdne wyłożone zostały betonową kostką brukoweją o uszlachetnionej powierzchni nawiązującej do kamienia naturalnego. Jest to kostka bezfazowa dzięki czemu uzyskane zostaną nawierzchnie najlepiej dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych i wózków dziecięcych (co jest niemożliwe do uzyskania w przypadku kostki granitowej łupanej). Boczne ścieżki wykonane będą z nawierzchni mineralnej utwardzonej, która również jest dostosowana do ruchu wózków.
Poszerzenia drogi pożarowej w miejscach, gdzie nie jest przewidywany inny ruch pojazdów, wykonane będą w technologii trawników wzmocnionych – w ten sposób zwiększona zostanie powierzchnia biologicznie czynna i przestrzeń do zabaw dla dzieci.
W celu zrealizowania drogi pożarowej konieczne będzie zasypanie podziemnych pomieszczeń składów opału zgodnie z opisem zawartym w Tomie III niniejszego opracowania.
Na terenie dziedzińca znajdować się będzie również nowy plac zabaw dla najmłodszych dzieci. Ze względów konserwatorskich oraz kompozycyjnych został on zlokalizowany w pobliżu górki saneczkowej, w bezpośrednim sąsiedztwie nowego budynku. Dzięki temu zabytkowy układ dziedzińca wokół figury Najświętszej Marii Panny pozostał wolny od obcych elementów i służyć będzie dzieciom jedynie jako pole do swobodnej zabawy na trawie.
Placyk zabaw wyposażony będzie w zestaw zabawowy, bujaki oraz huśtawki dostosowane do potrzeb małych dzieci niepełnosprawnych ruchowo. Ponadto znajdować się tu będzie niewielka piaskownica z zasuwaną pokrywą. Na placu zastosowana będzie miękka wylewana nawierzchnia syntetyczna w kolorze beżowo-brązowym (zbliżonym do koloru naturalnej nawierzchni mineralnej), która spełnia wymagania dotyczące nawierzchni dostosowanej do ruchu wózków dla niepełnosprawnych.
Dzięki usunięciu chaotycznie sadzonych krzewów i drzew (gatunków o niskiej wartości oraz egzemplarzy niebezpiecznych) wyeksponowana zostanie architektura budynku Domu Dziecka. Trzy nowo posadzone niewysokie drzewa nie zdominują elewacji, lecz nadadzą wnętrzu dziedzińca odpowiednich proporcji. Pozostałe nasadzenia będą niskie, zwłaszcza w bezpośrednim sąsiedztwie budynków, gdzie znajdują się okna doświetlające piwnice. Zieleń będzie miała stonowany ale urozmaicony charakter z licznymi gatunkami ozdobnie kwitnącymi takimi jak niskie tawuły i karłowe lilaki oraz krzewuszki. Taki dobór gatunków ma sprzyjać rozwojowi dzieci przez interakcję z otaczającą przyrodą."
