Drugiego takiego domu nie ma w całej Warszawie. Zaokrąglony, ma łagodnie
wijące się pasy okien, ciągnące się niby wstęgi przez całą elewację.
Całość wspiera się na wysmukłych słupach konstrukcyjnych. To
arcydzieło funkcjonalizmu stworzył architekt Zygmunt Plater-Zyberk.
Powstało ono w 1938 r. dla hr. Wielopolskich. Niestety, oryginalna
przedwojenna okładzina kamienna elewacji przetrwała jedynie
fragmentarycznie od strony ul. Puławskiej. Inne partie ścian zewnętrznych w
czasie odbudowy otynkowano.
niedziela, 13 października 2013
Kłopot z nazwą - ul. Narbuta czy ul. Narbutta
Zdjęcie wykonałam dopiero w marcu 2016 r. Numer budynku z wcześniejszą nazwą ul. Narbuta (budynek bliżej ul. Puławskiej). |
I na koniec krótka notka zamieszczona na jednym z budynków odnośnie Ludwika Narbutta:
Zdjęcie własne :) |
Kamieniczka przy ul. Narbutta 3a
Na fasadzie tej skromnej jednopiętrowej kamieniczki odnajdziemy napis: "Sprawdzono [min] nie ma" i podpis sapera rozminowującego dom w 1945 roku: AM SZ.
wtorek, 30 lipca 2013
Polskie Towarzystwo Radiotechniczne przy ul. Narbutta 29
Budynek P.T.R. przy ul. Narbutta 29
Polskie Towarzystwo Radiotechniczne (P.T.R.) – przedsiębiorstwo (spółka akcyjna), powstałe w 1923 r. przez połączenie spółek Farad i Radjopol (pierwszym dyrektorem został Józef Adam Plebański). Zajmowało się konstruowaniem i wytwarzaniem sprzętu radiotechnicznego (nadawczo-odbiorczych stacji radiotelegraficznych, lamp elektronowych, odbiorników radiowych).
75% udziałów P.T.R. miały koncerny zagraniczne, gł. Marconi Wireless Telegraph i Société Française Radioélectrique. P.T.R. odegrało istotną rolę w organizowaniu polskiej radiofonii, m.in. uruchomiło 1 lutego 1925 r. pierwszą w Polsce radiową stację nadawczą i przeprowadziło pierwszą audycję radiową na długości fali 385 m. W 1928 r. zostało przekształcone w Polskie Zakłady Marconi SA.
Dyrektor P.T.R. Roman Rudniewski. 1 lutego 1925 r. na fali 385 m. przed mikrofonem warszawskiego studio zainaugurował działalność radia w Polsce. Cały program trwał 1 godzinę. Mogło wysłuchać go 170 zarejestrowanych abonentów radiowych w Polsce.
Później zaczął się sezon burz, radio przerwało emisje.
Powrócono do nich po uspokojeniu się pogody - jesienią. Jednak nie na
długo. P.T.R. wyrosła konkurencja. Jesienią 1925 r. powstało Polskie Radio
sp. z o.o. Swoją pierwszą rozgłośnię uruchomiło przy ul. Kredytowej.
P.T.R., które miało rozgłośnię próbną, nie dostało koncesji i nie mogło
finansować się z abonamentu. W kwietniu 1926 r. zaprzestało emisji
programów.
Pracownicy częściowo przenieśli się do
Polskiego Radia, a firma przy ul. Narbutta zajęła się wyłącznie
produkcją aparatury radiowej. Tak było do roku 1928, kiedy to P.T.R.
ogłosiło upadłość.
"Na burzliwe zebranie wierzycieli
przybył specjalny wysłannik brytyjskiej Marconi Wireless Telegraph Co
Ltd. i zakończył spory jednym pociągnięciem pióra, kładąc podpis na
czeku opiewającym na zawrotną kwotę 5 tys. funtów szterlingów (milion
przedwojennych złotych). Upadła firma została wykupiona przez
Brytyjczyków z Marconiego i przekształcona w Polskie Zakłady Marconi
S.A.". Wtedy też na tyłach budynku powstała nowa hala produkcyjna
dostawiona do starych zabudowań. Dawno też zdemontowano sam maszt
radiowy.
W tym stanie budynek przetrwał do 1944 r. Niemcy
wysadzili hale produkcyjne i spalili budynek frontowy. Już po wojnie
jego mury posłużyły do budowy trzypiętrowego budynku mieszkalnego.
Mury P.T.R. przetrwały do dziś. Ukryte są jednak w kompletnie innym budynku. To trzypiętrowa kamienica zbudowana tu po drugiej wojnie światowej, dziś mieści Ośrodek "Karta", a przez lata jednostkę wojskową.
Ciekawostki:
- Jan Kiepura rozpoczął długa tradycję występów przed mikrofonem radiowym wielkich polskich artystów. Honorarium za występ w P.T.R. wynosiło 25 zł. i było niezależne od wielkości i blasku występującej gwiazdy. Skalkulowano je na poziomie dojazdu taksówką z centrum do rozgłośni wówczas znajdującej się na przedmieściach Warszawy. Następny występ Jana Kiepury przed mikrofonami Polskiego Radia odbył się 1929 roku. Honorarium wyniosło 20 000 zł. Trzeba jednak dodać, że artysta przekazał je na cele dobroczynne.
- Na zapleczu
budynku zostały wybudowane we własnych warsztatach mechanicznych dwa 40-to metrowe maszty anteny nadawczej
rozsunięte względem siebie na odległość 20 m.
1925 r.
I Miejska Szkoła Rękodzielnicza Żeńska - ul. Kazimierzowska 60
przed 1939
źródło: J. Zieliński "Atlas" tom 12
listopad 2011
źródło: Zdjęcie - Szymon Patoka
I Miejska Szkoła Rękodzielnicza Żeńska
Architekt: Marian Kontkiewicz.
Budowa: w latach 1926-28.Szkoła Rękodzielnicza (założona z inicjatywy Towarzystwa „Rozwój” 10.12.1915 r.) pierwotnie mieściła się przy ul. Nowowiejskiej 27, w jednym z
budynków na terenie zespołu rosyjskiego szpitala wojskowego.
W 1921 r.szkołę przeniesiono na Mokotów; miała być to przeprowadzka
tymczasowa, jednak po kilku latach okazało się, że szkoła zostanie na
Mokotowie na dłużej, toteż dla jej potrzeb wzniesiono nowy gmach na rogu
ul. Kazimierzowskiej i ul. Narbutta.
Podczas II wojny św. w gmachu mieściły się niemieckie koszary SS, mimo ciężkich walk niezdobyte podczas Powstania Warszawskiego (atakowane już 1 sierpnia przez batalion „Bałtyk” ze Zgrupowania Pułku Baszta).
Podczas II wojny św. w gmachu mieściły się niemieckie koszary SS, mimo ciężkich walk niezdobyte podczas Powstania Warszawskiego (atakowane już 1 sierpnia przez batalion „Bałtyk” ze Zgrupowania Pułku Baszta).
Zdj. własne ;) 10/2015
W okresie powojennym zespół rozbudowano o nowe skrzydła od strony ul. Wiśniowej.
Obecnie: Zespół Szkół Odzieżowych, Fryzjerskich i Kosmetycznych nr 22. Patronka Technikum Odzieżowego i Fryzjerskiego - Maria Bratkowska.
Maria Bratkowska
W budynku mieszczą się:
- LXXXII Liceum Ogólnokształcące
- Technikum Odzieżowe i Fryzjerskie
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 4
- Szkoła Policealna nr 11
- Technikum Uzupełniające nr 10 dla Dorosłych
- Szkoła Policealna nr 50 dla Dorosłych
- Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 58 dla Dorosłych
Subskrybuj:
Posty
(
Atom
)