Kamienica - ul. Tenisowa 8

Widok od ul. Tenisowej (wejście).

Na budynku są bardzo wyraźne ślady kul po ostrzałach.

 Widok tyłu kamienicy.

Dom wybudowano około 1935 r.
Dnia 16 września 1944 r. w wyniku ostrzału kamienicy nr 8 przy ul. Tenisowej poległ Jerzy Bohuszewicz, 23-letni sportowiec i wychowanek AZS Warszawa. W czasie powstania był sanitariuszem w pułku Baszta.


Ciekawostki:
1. Ulica Tenisowa jest jedną z nielicznych ulic, gdzie domy o numerach parzystych i nieparzystych znajdują się po jednej stronie. 
2. W piwnicy usytuowanej po lewej stronie kamienicy mieścił się sklep zoologiczny. Świetnie go pamiętam, gdyż nabyłam tam świnkę morską i papużki nierozłączki. Z dobrych dwadzieścia lat temu jeden z niewielu na Mokotowie sklepów zoologicznych. (Pamiętam jeszcze sklep zoologiczny, również w piwnicy w jednej z kamienic, przy ul. Narbutta między ul. Kazimierzowską, a skwerem i inny zoologiczny przy ul. Woronicza bliżej Puławskiej). 

Aktualizacja.

Zdjęcia wykonałam w styczniu 2017 r. Budynek wygląda na, przynajmniej, częściowo zamieszkany.

Tablica - ul. J. Dąbrowskiego 6

Tablica pamiątkowa umieszczona na elewacji budynku przy ul. J. Dąbrowskiego 6, obok miejsca, gdzie znajdował się właz kanałowy, służący powstańczej komunikacji między dzielnicami Warszawy. W dniach 26 i 27 września 1944 r. włazem tym ewakuowali się powstańcy Mokotowa do Śródmieścia.

Willa - ul. Buska 9

 

Zabytkowa, awangardowa, modernistyczna willa przy ul. Buskiej 9, zaprojektowana przez architekta Romualda Gutta w 1936 r. Willa jest jedną z najwybitniejszych realizacji funkcjonalizmu w architekturze czasów II RP. Dom pokryty jest oryginalnym, żółtym klinkierem. Jednakże willa jak widać nie jest w najlepszym stanie, chociażby z tego powodu, że systematycznie odpadają kolejne fragmenty elewacji.

Królikarnia - ul. Puławska 113a - Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego

Królikarnia zawdzięcza swoją nazwę czasom saskim, kiedy urządzono tu zwierzyniec i modnym wówczas zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowany został w latach 80-tych XVIII wieku przez Karola Thomatisa hrabiego de Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znalazły się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w której w wieku XIX znajdowała się biblioteka.
Jedno z oddzielnych zabudowań poniżej (w ostatnich latach wyremontowano elewację):

W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł.
W 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski. Należał on do słynnej rodziny kolekcjonerów i znawców sztuki. W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa. W 1889 r.
Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej. W 1939 r. oraz w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony. Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.

Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego. W zabytkowym parku, podobnie jak w całej Królikarni historia łączy się ze współczesnością. W otoczeniu drzew i krzewów znajduje się Park Rzeźby, w którym prezentowane są wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. Szczególne znaczenie mają prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego.

Poniżej zdjęcia kilku rzeźb:

Aktualizacja (24.01.2019 r. - zdjęcia).

  Ciekawostki:
1. Na tyłach Królikarni mieści się przepiękny taras, z którego rozpościera się ujmujący widok. 

2. Wstęp do Muzeum od pewnego czasu jest bezpłatny.
3. Na dole Królikarni mieści się kawiarnia.
4. "W sądzie leży wniosek o eksmisję Muzeum Narodowego z budynków Królikarni. Do wyprowadzki muzealników starają się doprowadzić spadkobiercy rodziny Krasińskich, przedwojennych właścicieli nieruchomości, którzy stracili majątek dekretem Bieruta" - inf. http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34889,16138993,Krasinscy_chca_eksmisji_z_Krolikarni_Muzeum_Narodowego.html#TRrelSST

Kino Moskwa - ul. Puławska 19/21

 KINO MOSKWA

Budynek kina wzniesiono wg projektu Kazimierza Marczewskiego i Stefana Putowskiego. Mieściło się w wolnostojącym gmachu przy ul. Puławskiej 19/21 naprzeciw wylotu ul. Rakowieckiej.

Kino zostało oddane do użytku 22 lipca 1950 r. Posiadało nowocześnie jak na tamte czasy urządzone wnętrza ze 1012 miejscami dla widzów. Było największym kinem w powojennej Warszawie.

Było jednym z najnowocześniejszych i najelegantszych kin PRL. Początkowo miało nosić nazwę „Wieczór”, którą jednak zmieniono na „Moskwa”. W latach siedemdziesiątych w ramach Konfrontacji, poza standardowym repertuarem wyświetlano w nim filmy, będące laureatami międzynarodowych festiwali filmowych.

Rozbiórkę kina rozpoczęto w 1996, a rok później na tym miejscu stanął biurowiec Europlex, w którym mieściło się m.in. kino Silver Screen. Z dawnego gmachu zachowały się tylko rzeźby dwóch lwów autorstwa Józefa Trenarowskiego, wykonane oryginalnie z narzutu cementowego na szkielecie stalowym, z wierzchnią warstwą imitującą czerwony piaskowiec na bazie cementu. Zostały one umieszczone na chodniku przed biurowcem od strony ulicy Puławskiej.

Historię kina i wspomnienia jego pracowników oraz rozbiórkę budynku dokumentuje film Moja Moskwa Piotra Morawskiego z 1996. Śpiewa o nim także Pablopavo w piosence "Oddajcie kino Moskwa" oraz zespół Koniec Świata w swoim utworze „Kino Mockba”. Kino występuje też w jednym z epizodów serialu „Wojna domowa” w reżyserii Gruzy.

Budynek kina został uwieczniony przez Chrisa Niedenthala w jednym z najsłynniejszych zdjęć z okresu stanu wojennego, przedstawiającym transporter opancerzony SKOT stojący na tle reklamy filmu Czas apokalipsy Francisa Forda Coppoli, wiszącej na budynku kina. Zostało zrobione z klatki schodowej kamienicy przy ul. Rakowieckiej.

Ciekawostki (wspomnienia osób, które odwiedzały Kino Moskwa):
1. Bywałem w tym kinie, pamiętam słynne białe okulary, przez które można było oglądać film już w latach siedemdziesiątych XX wieku. Dziś to się nazywa 3 D.
2. Zdjęcie kina Moskwa z okresu stanu wojennego przedstawiające transporter opancerzony stojący na tle reklamy filmu Czas apokalipsy stało się jednym z najbardziej znanych zdjęć z tamtego okresu. 

3. Z dawnego gmachu zachowały się rzeźby dwóch lwów, wykonanych z szarego piaskowca, które pomalowano na różowo i umieszczono przed wejściem do galerii.
4. serial TV z 1965r. "Wojna domowa" - odc.6 pt."Trójka klasowa". Już w pierwszym ujęciu widać kino "Moskwa" wraz z otoczeniem. Na fasadzie - reklama filmu "The Beatles". To były czasy!
5. Byłem na ostatnim seansie i był nim Park Jurajski    
6. Kino Moskwa kojarzy mi się z pokazami mody przed seansem. Po scenie paradowały
modelki w kreacjach Mody Polskiej, Ledy, Astry i innych firm odzieżowych, a pan
z mikrofonem podawał adresy sklepów, w których można było kupić (podobno)
pokazywany akurat model. No i ten sklepik z barkiem, wiele niezapomnianych chwil
tam spędziłem przy Polo Cokcie
7.W Moskwie bilety były po 4,50 zł. W obu kinach były w niedzielę poranki, to była straszna frajda dla dzieciarni / pamiętam , bo chodziłem co tydzień/. Pamiętam tzw 3-ki przed Moskwą szukające wagarowiczów przed sensem o 10.00. Mile wspominam umundurowanych /szare uniformy/ bileterów przy wejściu sprzedających programy filmowe.
8. W nim widziałem pierwsze westerny w latach 50-ch, później na wagarach
pierwszy film Beatlesów, ale i wiele innych hitów. Trochę spokoju było w
październiku w czasie "Dni filmu radzieckiego", ale to mijało i znów było to
tzw kino premierowe. To były piękne czasy. Tego mi brak , a mam już swoje lata.