Edward Duchnowski (tablica) - ul. Narbutta 53 - oficyna (wejście i tablica od ul. Ligockiej)

" W Tym Domu W Latach 1980 - 2010 Mieszkał EDWARD DUCHNOWSKI 1930 - 2010 Sekretarz Generalny Związku Sybiraków
W Latach 1993 - 2010
Z Poświęceniem I Pełnym Zaangażowaniem
Realizował Zadania Statutowe
Utrwalał Pamięć O Polskiej Golgocie Wschodu
Zginął Śmiercią Tragiczną
W Katastrofie Lotniczej Pod Smoleńskiem
10 Kwietnia 2010 roku
Cześć Jego Pamięci 10 Kwietnia 2012 roku." 

Tablicę odsłonięto 17 września 2012 r.

Edward Duchnowski - ur. 16 stycznia 1930 r. w Podbielu, zm. 10 kwietnia 2010r. w Smoleńsku.

W czerwcu 1941 r. w wieku zaledwie 10 lat został wywieziony na Sybir z rodzicami i siostrą.
Do Polski powrócił w 1946 r.razem z matką i siostrą.
Ukończył chemię na Uniwersytecie Warszawskim.
Odbył staż w Zakładach Fotochemicznych.
Pracował w Polskiej Akademii Nauk.
Następnie w Zakładach Winiarsko-Spożywczych Warsowin doszedł do stanowiska dyrektora naczelnego.
Od 17 grudnia 1988 r. działał w Związku Sybiraków.
Funkcję Sekretarza Generalnego objął 3 listopada 1993 r.

 Ciekawostki:

1. 10 września 2010 r. pod Pomnikiem Nieznanego Sybiraka w Białymstoku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Edwardowi Duchnowskiemu.

2. 7 września 2010 r. przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łomży posadzono poświęcony mu Dąb Pamięci.

3. "Był łącznikiem między stowarzyszeniem, władzami i samymi sybirakami. Potrafił zjednywać ludzi - wspominają współpracownicy Duchnowskiego." Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75402,7759802,Edward_Duchnowski__16_01_1930___10_04_2010_.html#ixzz3r6ZLKv6P.
4. Edward Duchnowski doprowadził do ustanowienia Krzyża Zesłańców Sybiru.
5. Szczególnie polecam zapoznać się z jednym z wystąpień Edwarda Duchnowskiego z marca 2008 r. w Niemczech pt.:" Zbrodnia przeciwko ludzkości - świadkowie czasów opowiadają o deportacjach". 

Aktualizacja - kwiecień 2019 r.
 

Zdjęcia wykonałam w lutym 2019 r. Tył budynku.

Budynek (tablica i popiersie) - ul. Madalińskiego 42

Od ul. Madalińskiego widnieje na ścianie tablica pamiątkowa poświęcona gen. Janowi Mazurkiewiczowi pseud. "Radosław", który mieszkał w tym domu w latach 1961-1988. 

Był żołnierzem Legionów Polskich i dowódcą zgrupowania "Radosław" w Powstaniu Warszawskim. Po wojnie więziony przez komunistów.

Jan Mazurkiewicz zmarł 4 maja 1988 r. w Warszawie, pochowano go na warszawskich Powązkach.

 

Natomiast na podwórku znajduje się popiersie gen. Madalińskiego wykonane z piaskowca. Pomysłodawcą jest jeden z mieszkańców kamienicy. Trzeba zauważyć, że podwórko jest ogrodzone i przynależy do kamienicy przy ul. Madalińskiego 42. 

Ciekawostki:
1. W budynku mieszkał przed Powstaniem Warszawskim Zbigniew Winkler pseud. "Zbych" (zm. 30 września 1944 r.).
2. Również przed Powstaniem Warszawskim mieszkał w kamienicy Kapitan Jerzy Jan Merson pseud. "Wiktor" (zm. 5 lutego 1945 r.).
3. Kolejny Powstaniec zamieszkały pod tym adresem przed Powstaniem to Mieczysław Pojawski pseud. "Ryszard" (zm. 17 września 1944 r.)

"SPOŁEM" Związek Spółdzielni Spożywców (+ tablica) - ul. Grażyny 13/15

Gmach "Społem" rozpoczęto budować w 1912 r.

W budynku mieści się Centrum Szkoleniowo-Konferencyjne KZRSS "Społem". Dla niewtajemniczonych rozwinięcie skrótu KZRSS - Krajowy Związek Rewizyjny Spółdzielni Spożywców "SPOŁEM".

Na budynku została umieszczona tablica pamiątkowa głosząca: 

"W 100 rocznice powstania Polskiej Spółdzielczości Spożywców w XXV -lecie Polski Ludowej dla upamiętnienia walki i pracy pokoleń spółdzielców w służbie narodu polskiego - tablice te wmurowano na gmachu "SPOŁEM", który w okresie okupacji hitlerowskiej był bazą opiekuńczą prześladowanej ludności i schronieniem dla działaczy walczących o wyzwolenie narodowe i społeczne.
Warszawa - w dniach obrad XXXVIII zjazdu delegatów "SPOŁEM" Związku Spółdzielni Spożywców - 1969 R."
Oraz trzy mniejsze tabliczki: "1869", "1913", "1969".

Ciekawostki:
1. Nie wiem czy wiele osób wie o istnieniu Muzeum Historii Spółdzielczości w Polsce, które mieści się przy ul. Jasnej 1 (Dom pod Orłami) i jest czynne od wtorku do piątku w godz. 9.00-14.00 po wcześniejszym umówieniu telefonicznym z kustoszem Muzeum, panem Eugeniuszem Zochniakiem – tel. 22 596 43 01 lub mailowo: muzeum@krs.org.pl.
2. W dniu 1 października 2014 r. w siedzibie Krajowego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Spożywców „Społem" w Warszawie przy ul. Grażyny 13/15 odbyło się uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Marianowi Rapackiemu (1884-1944), wybitnemu teoretykowi spółdzielczości, działaczowi polskiej i międzynarodowej spółdzielczości, prezesowi Zarządu „Społem" Związku Spółdzielni Spożywców RP, prezesowi Zarządu Banku „Społem" oraz członkowi Zarządu Międzynarodowego Związku Spółdzielczego i Kawalerowi Krzyża Niepodległości z Mieczami. Wykonawcą odlewu tablicy, o wymiarach 60x80 cm, jest brązownik, grawer Lech Brzozowski, a autorką podobizny głowy Mariana Rapackiego jest Hanna Roszkiewicz, absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych.

Aktualizacja.

Zdjęcie wykonałam w styczniu 2017 r. Ujęcie od ul. Różanej.

W 2018 r. (lipiec-sierpień) trwa remont elewacji budynku od ul. Grażyny.

Budynek - ul. Wołoska 74 (ul. Komarowa 74)

Piękny widok - zachowany i zadbany (odnowiony? nowy?) kawałeczek historii, czyli dawna nazwa ulicy Wołoskiej - KOMAROWA 74 :). Nazwa ul. Komarowa obowiązywała w latach 1967-1992.

 Dosłownie obok już widać witrynę...."Usługi rymarskie", mieszczą się pod tym właśnie adresem (zdj. poniżej).

Natomiast "Usługi rymarskie" to dokładnie "Przeździecki Tadeusz Usługi Rymarsko-Siodlarskie", które w tym miejscu istnieją już 36 lat. 

Cytuję Pana Przeździeckiego (właściciela) "nikt tu po mnie nie przyjdzie, wszystko pójdzie na śmietnik, tak jak i ten zawód." 

Pan jest obecnie na emeryturze, ale jeszcze pracuje. Pytanie tylko jak długo jeszcze?

Ciekawostka:
1. Budynek podobnież jest przedwojenny i właśnie znalazłam na to dowód.
"Wołoska;74;1935-1951;wł. Józef Dyja." - Źródło: Księgi meldunkowe.  

Roman Kuntze - ul. Kazimierzowska 51 (tablica)

Roman Marian Kuntze ur. 26 stycznia 1902 r. w Trembowli.

Od 1937 r. był profesorem nadzwyczajnym zoologii na Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, gdzie wykładał m.in. zoologię, zoologię leśną oraz nauki o występowaniu i życiu szkodników lasu. Kierował Katedrą Zoologii na Wydziale Rolnym.

Roman Kuntze po wybuchu powstania warszawskiego wraz z żoną i setkami mieszkańców Mokotowa został uwięziony przez Niemców na terenie koszar Stauferkaserne przy ul. Rakowieckiej. Dzięki łapówce wręczonej podoficerowi SS zdołał się wydostać z koszar, lecz około 22 sierpnia 1944 r. został wraz z kilkunastoma innymi Polakami zamordowany przez żołnierzy niemieckich na terenie domu przy ul. Kazimierzowskiej 51. 

W marcu 1974 r. tablica upamiętniająca prof. Romana Kuntzego zawisła na ścianie budynku przy ul. Kazimierzowskiej 51 (od strony ul. Madalińskiego na zdjęciu powyżej w lewym dolnym rogu widoczna), gdzie podczas okupacji niemieckiej prowadził tajne komplety (1939-1944).

Ciekawostka:
1. W czasie powstania zginęła również jego żona Zofia Kuntze, zastrzelona przez Niemców, gdy z białą chorągiewką zmierzała do koszar Stauferkaserne chcąc dostarczyć paczkę żywnościową jednemu z uwięzionych.