Budynek Katowskiego - ul. Chełmska 36

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2017 r.

Ujęcia z ul. Chełmskiej.

Tył budynku.

Budynek powstał około 1913 r.

Od 1995 r. w budynku zaczęła funkcjonować Wspólnota Mieszkaniowa.

Od około 12 lat budynek jest niezamieszkały. 

Na dole budynku usytuowane były lokale usługowe m.in. zakład fryzjerski (damski, na rogu, jedyny prywatny lokal w całym budynku), kebab, odzież na wagę (od ul. Zakrzewskiej), art. spożywcze (od. ul. Chełmskiej). 

Na początku 2010 r. został zamknięty zakład fryzjerski z powodu pękniętej rury, ostatni użytkowany lokal w całym budynku.

W 2007 r. nieruchomość miała być sprzedana w przetargu.

Na chwilę obecną właścicielem znaczącej większości udziałów (93,62%) jest m. st. Warszawy.

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam dane: Krzysztofa Grzeszczyka (ur. 25.06.1925 r.) zamieszkały przy ul. Chełmskiej 36.

Kamienica J. Puchalskiego - ul. Chełmska 38

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2017 r. Narożny budynek ul. Chełmska/ul. Sielecka.

Ujęcie z ul. Chełmskiej.

Tył kamienicy.

Kamienica Jana Puchalskiego powstała w latach 1937-1938 według projektu Antoniego Paruszewskiego i J. Bozdawko.

Obecnie w budynku działają pojedyncze prywatne firmy.

Ciekawostka:
1. Antoni Paruszewski - architekt, zamieszkały przy ul. Marszałkowskiej 53a.

Budynek przemysłowy - ul. Kujawska 1

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2017 r. Ujęcie od ul. Spacerowej.

Ujęcie od ul. Kujawskiej.

Obecnie trwa przebudowa budynku, której inwestorem jest Polska Izba Inżynierów Budownictwa.

Dom i wytwórnia środków opatrunkowych Rudolfa Strzeleckiego powstała w latach 1914-1915.

Około 1929 r. do budynku przenosi się Wojskowa Fabryka Protez w Warszawie podlegająca pod Ministerstwo Pracy i Opieki Społecznej.

Poniżej przytaczam dalsze losy Wojskowej Fabryki Protez i budynku przy ul. Kujawskiej 1.

"W czasie II wojny światowej infrastruktura firmy uległa całkowitemu zniszczeniu, a załoga biorąca udział w Powstaniu Warszawskim poniosła dotkliwe straty. Z przeszło stuosobowej załogi, w styczniu 1945 r., do pracy zgłosiło się zaledwie kilkanaście.
Po wojnie firma wznowiła swoją działalność w starej siedzibie przy ul. Kujawskiej. Ze względu jednak na duże potrzeby lokalowe, na początku lat 50. część administracyjną powojennych zakładów przeniesiono na krańce Ochoty – ul. Bema 9 (obecnie Al. Bohaterów Września 9), a kilka lat później dołączono do niej część produkcyjną."
Źródło: http://www.wzso.pl/historia/.

Budynek został ujęty w gminnej ewidencji zabytków.

W budynku mieścił się Urząd Skarbowy Warszawa - Mokotów.
Prawdopodobnie po 2012 r. Polska Izba Inżynierów Budownictwa nabyła budynek przy ul. Kujawskiej 1 na własność.

W maju 2016 r. rozpoczęto rozbudowę i przebudowę budynku przy ul. Kujawskiej 1 w Warszawie przeznaczonego na siedzibę Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.
Powierzchnia użytkowa wynosi 1 883 m², a kubatura  11 600 m³.

Poniżej zamieszczam zdjęcie przedstawiające budynek po remontach.

Źródło: realizacje.kujawska1

Natomiast w dniu 18 października 2017 r. w budynku doszło do katastrofy budowlanej (zawaliła się ściana budynku, stropy, prawdopodobnie runęły 3 czy 4 kondygnacje), przez co ewakuowano m.in. lokatorów kamienicy przy ul. Kujawskiej 3 i gości hotelowych.

Aktualizacja (19.04.2018 r.).

Zdjęcia wykonałam pod koniec marca 2018 r. Miłego oglądania.

Aktualizacja - czerwiec 2019 r.

Zdjęcia wykonałam w czerwcu 2019 r.

Cerkiew / Plebania - ul. Puławska 2A / ul Puławska 4(?)

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2017 r. Cerkiew.

Plebania.

Cerkiew./Kościół.

Nazwa historyczna brzmi: Koszary Keksholmskiego Pułku Piechoty Lejbgwardii - cerkiew pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Powstała w latach 1901-1904, bądź 1900-1903.

"Jak podają kroniki, na jej czele stał pop generał-major Konstanty Wiewiedeńskij. Autorem projektu całego kompleksu koszarowego był architekt Wiktor Junosza-Piotrowski. W wolnej i niepodległej Polsce, opuszczoną już w 1915 roku cerkiew, zamkniętą przez niemieckie władze okupacyjne, decyzją Ministra Spraw Wojskowych z dnia 18 maja 1920 roku przyznano ewangelikom, bez sprzeciwu ze strony ówczesnego kościoła prawosławnego. W związku z powołaniem Urzędu Naczelnego Kapelana Wyznania Ewangelicko-Augsburskiego Wojska Polskiego – Konsystorz postanowił urządzić tutaj Ewangelicki Kościół Garnizonowy. W tym celu dokonano niezbędnej adaptacji, podczas której we wnętrzu pozostawiono łuki dawnych wrót małego i dużego ikonostasu, zachowane zresztą do chwili obecnej. (...)

W latach 1931-1934 architekt Edgar Norverth przebudował sylwetę kościoła. Przeprojektowania wnętrza dokonał wtedy architekt Teodor Bursche, a dekoracje ścienne, freski i obrazy wykonali artyści malarze z Wilna: prof. Höppen, prof. Kazimierz Kwiatkowski i starszy asystent Leonard Torwirt. Uwieńczeniem zmiany kompozycji wnętrza było zainstalowanie 24-głosowych organów. (...)

Dzieje Ewangelickiego Kościoła Garnizonowego brutalnie przerwał wybuch II wojny światowej. Po zburzeniu cywilnej świątyni przy pl. Małachowskiego, jej funkcje przejął na krótko kościół przy ul. Puławskiej. Okupanci przejęli obiekt, usuwając z niego wszelkie oznaki polskości, takie jak tablice poświęcone pamięci poległych w walce o niepodległość. Sam kościół przetrwał do wybuchu Powstania Warszawskiego i wówczas dopiero podzielił los całego miasta. (...)

Odbudowę według projektu inż. arch. Teodora Burschego powierzono ewangelikowi, Andrzejowi Wiedigerowi. Fundusze pochodziły z Ministerstwa Obrony Narodowej oraz z kredytów zaciągniętych w Banku Gospodarstwa Krajowego i Komunalnej Kasie Oszczędności oraz dobrowolnych wpłat wiernych. Dnia 3 września 1947 roku kościół był już odbudowany w stanie surowym. (...)

Gdy w maju 1950 roku rozwiązano duszpasterstwo wojskowe, odbudowany kościół przekazano Konsystorzowi Ewangelicko-Augsburskiemu, a ten powierzył nad nim opiekę dotychczasowemu zastępcy naczelnego kapelana, ks. Karolowi Messerschmidtowi. (...)

Kolejnym proboszczem z wyboru, w kwietniu 1975 roku, został ks. Bogusław Wittenberg. Za jego czasów – 1 stycznia 1984 roku – dotychczasowa II Parafia Ewangelicko-Augsburska w Warszawie przyjęła nazwę Parafii Wniebowstąpienia Pańskiego. Ks. Wittenberg, wraz Radą Parafialną dokonał modernizacji świątyni oraz zrealizował budowę nowoczesnego i funkcjonalnego domu parafialnego. Zastąpił on wykorzystywany od 1945 roku barak będący po wojnie ostoją dawnego Gimnazjum Zborowego im. Mikołaja Reja. Nowy dom parafialny oddano do użytku w 1990 roku."

Źródło: http://pulawska.luteranie.pl/historia/.

Obecnie Zespół d. Koszar Mokotowskich - Kościół ewangelicko-augsburski pw. Wniebowstąpienia Pańskiego.

Dom kapłana./Plebania.

Dawniej Koszary Keksholmskiego Pułku Piechoty Lejbgwardii - Dom kapłana.

Powstał w latach 1903-1904.

Obecnie Zespół d. Koszar Mokotowskich - d. plebania.

Jak widać na załączonych przeze mnie zdjęciach dom stoi od bardzo dawna pusty i jest już w bardzo złym stanie.

Na dzień 5 grudnia 2017 r. własność Skarbu Państwa.

Kamienica Związku Filistrów "Arkonia" - ul. Wilcza 60

Zdjęcia wykonałam w sierpniu 2017 r.

Kamienica Związku Filistrów "Arkonia" powstała w 1909 r. (?)

W 1929 r. na wolnej części posesji przy ulicy wzniesiono pięciopiętrową kamienicę według projektu Adolfa Inatowicza Łubiańskiego. (skłaniam się ku 1929 r., jako dacie powstania budynku).

W różnych źródłach pojawiają się różne daty, żeby nie napisać kompletnie sprzeczne. Tym bardziej, że w opracowaniach przewija się kilkupiętrowa oficyna (zniszczona w czasie II wojny światowej), parterowy trzyosiowy budynek (zburzony) oraz obecna kamienica od ul. Wilczej, która prawdopodobnie została postawiona na miejscu rozebranego budynku.

Od 2004 r. w kamienicy funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

W 2016 r. Wspólnota Mieszkaniowa (jedynie) planowała remont elewacji oraz ccw, z powodu suchych pionów.

Obecnie w budynku działa sporo prywatnych firm. 

Ciekawostka:
1. W 1940 r. na dole budynku mieściła się Kawiarnia Zacisze.