Dom Antoniego Wyporka - ul. Narbutta 5

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Dom Antoniego Wyporka powstał około 1927 r.
Cytuję fragmenty artykułu Krzysztofa Pilawskiego pt."Patrioci przy rajzbrecie - rozmowa z Bogdanem Wyporkiem" z dnia 12 lutego 2012 r. z Tygodnika Przegląd:
 "Przyjechałem z podwarszawskiej willi rodziców, by sprawdzić, jak wygląda dom rodzinny przy Narbutta 5 na Mokotowie, z którego zostaliśmy wysiedleni przez Niemców w 1943 r. Był wypalony, jednak stropy się nie zawaliły, a ogień oszczędził suterenę."
 "Ojciec po wielu latach zachował prawo do domu na Mokotowie, ale stracił działkę, na której on stał."
W dniu 16 lipca 1947 r. Antoni Wyporek został wezwany w celu oględzin swojej nieruchomości przy ul. Narbutta 5, w związku "ze stwierdzeniem objęcia gruntu w posiadanie przez Gminę m. st. Warszawy." (Źródło: Dziennik Urzędowy Rady Narodowej i Zarządu Miejskiego Miasta Stołecznego Warszawy. R3, 1947, nr 10 (16V).).

Podobnież na domu była przedwojenna tabliczka z nazwiskiem właścicieli - właśnie rodziny Wyporków.
Obecnie w budynku działa m.in. kilka prywatnych firm.

Ciekawostka:

1. Antoni Wyporek był współwłaścicielem firmy Skiba i Wyporek prowadzącej na początku XX w. sklep z przyborami fotograficznymi, a potem wyświetlarnię rysunków technicznych i projektów architektonicznych.

Dom Państwa Królów - ul. Narbutta 5A

Zdjęcie wykonałam w lipcu 2016 r.

Dom małżeństwa Czesławy i Stanisława Królów wybudowany przed 1935 r.
Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka:
1. W Spisie posłów w porządku alfabetycznym z 1935 r. można znaleźć następującą informację:
"52. Hoppe Jan okręg wyborczy Nr. 3 - Warszawa, urlop. urzędnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Warszawa, ul. Narbutta 5-a m. 2, tel. Nr. 8-39-35."
Źródło: "Skład osobowy sejmu Rzeczypospolitej Polskiej", Warszawa 1935.

Dom Józefa Roga - ul. Narbutta 3A

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Daszek nad wejściem na klatkę schodową widziany z frontu zdecydowanie nie robi wrażenia, a z boku?

Dom Józefa Roga wybudowany w latach 1925-1930.

W 1934 r. dom kupił Tadeusz Podkóliński.

W 1937 r. kolejną właścicielką stała się Kamila Winkler-Kętrzyńska.

W 1943 r. dom miał już następnego właściciela - Henryka Karpińskiego. 

Do 1944 r. kamienica Józefa Roga miała dwa piętra, drzwi usytuowane były pośrodku. Fasadę budynku zdobiły attyki i inne liczne elementy dekoracyjne. Podczas powstania warszawskiego budynek uległ niemal całkowitemu zniszczeniu. Po wojnie kamienicę odbudowano w zmienionej formie.

Na fasadzie budynku znajduje się napis: "Sprawdzono min nie ma" i podpis sapera rozminowującego dom w 1945 r. - "ZAMSZ". "Renowację napisu i tablicę sfinansowała dzielnica Mokotów m.st. Warszawy".

Właścicielem jednego z lokali był Skarb Państwa, jak z pozostałymi lokalami nie wiem. Natomiast na dzień 10 marca 2017 r. właścicielem gruntów jest m. st. Warszawa.

Dom Państwa Myszczyńskich - ul. Narbutta 3

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Dom Marii i Ignacego Myszczyńskich wybudowany w latach 1925-1930.

Od 2004 r. w budynku działa Wspólnota Mieszkaniowa.
Od 2012 r. dom przy ul. Narbutta 3 znajduje się w wykazie zabytków ujętych w gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy.
Obecnie w budynku działa m.in. prywatna firma.

Ciekawostki:
1. Podaję link, pod którym można zobaczyć zdjęcie kamienicy przy ul. Narbutta 3 z 1938 r.
http://www.warszawa1939.pl/referat_ulica.php?ulica=narbutta.
2.  Kilka słów o historii (prawdopodobnie) właścicieli domu.
Ignacy Paweł Myszczyński - rzeczoznawca patentowy, ofiara zbrodni w Palmirach. 
Żona Maria Anna Myszczyńska (z d. Stępkowska). 
Ślub Marii i Ignacego odbył się w 1903 r. w Warszawie.

Dom A. Redlińskiego - ul. Narbutta 1A

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Dom A. Redlińskiego wybudowany w latach 1938-1939 według projektu S. Winawer.

Na dole, jak zresztą widać po zdjęciach, znajdują się lokale usługowe.

Ciekawostka:
1. Znalazłam ogłoszenie wynajmu mieszkania na trzecim piętrze o powierzchni 50 metrów kwadratowych. Dwa pokoje, ogrzewanie miejskie, pokój bądź salon z balkonem - widok na zamknięte ogródki.

Kamienica Marii i Zygmunta hr. Wielkopolskich - ul. Puławska 20 /Narbutta 2

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Ujęcie wykonane z ul. Puławskiej.

Brama od ul. Narbutta.

Kamienica Marii i Zygmunta hr. Wielkopolskich wybudowana w 1938 r. według projektu Zygmunta Plater-Zyberk.

"Luksusowy funkcjonalizm z nurtu purystycznego: pasowa kompozycja fasady o najdłuższych w Warszawie wstęgowych oknach i wąskich tarasach, podcięte partery na słupach nawiązują do rozwiązań Le Corbusiera. Długie elewacje spięte zaokrąglonym narożnikiem tworzą dominujący akcent kompozycyjny na tym odcinku arterii. Pierwotnie elewacje oblicowane gładkimi płytami piaskowca, po 1945 częściowo zastąpione tynkiem. W zespole: Narbutta 2 - Puławska 20"
Źródło: Leśniakowska Marta, "Architektura w Warszawie. Lata 1918-1939." 

Obecnie na dole kamienicy znajdują się lokale użytkowe.

Ciekawostka:
1. Architekt Zygmunt Plater-Zyberk (ur. 1901 r. - zm. 1978 r.), absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej w 1927 r. Po wojnie wyemigrował do USA.

Ciekawostka - Ujęcie wody oligoceńskiej - WSM Rakowiec - ul. Pruszkowska 6

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

"- Projektując ujęcie wody oligoceńskiej przy ul. Pruszkowskiej, inspirowałyśmy się świątynią Diany w Nieborowie - przyznaje architektka  Ewa Stocka z pracowni Artea.
(...) "Świątynia" z kolumnadą otwarta na Rakowcu w 1992 r. wygląda (...)."
Źródło: Gazeta Wyborcza z dnia 12 marca 2012 r., artykuł "Baniaki do lamusa".

Park im. Zasława Malickiego

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2016 r.

Park powstał w miejscu dawnej glinianki w 1958 r.

Istniejący staw rybny (1931 r. - 1939 r.) miał zapewniać pożywienie mieszkańcom czterem domom przy ul. Pruszkowskiej i budynkom przy ul. Wiślickiej. Mieszkańcy mieli prawo do połowu.

Początkowo park był im. Mariana Nowickiego. W późniejszym czasie zmieniono nazwę na Park im. Zasława Malickiego (inżyniera architekta), który uchronił stary staw i otaczającą go zieleń przed zniszczeniem. Jednak pozbawiono staw szuwarów i zarośli, a brzeg umocniono kamieniami oraz betonem.

W latach 50-tych XX w. staw był miejscem zrzutu ścieków.

W 2009 r. staw został gruntownie przebudowany ze środków Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej m. st. Warszawy i przekształcony w zbiornik seminaturalny.

Obecnie gospodarzem obiektu jest Urząd Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy, który administruje parkiem za pośrednictwem Wydziału Ochrony Środowiska.