Dom R. Singerowej - ul. Narbutta 25

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom Reginy Singerowej powstał w 1932 r.

Od 2005 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

W 2016 r. w Wykazie budynków na Mokotowie objętych roszczeniami znalazła się informacja  o decyzji zwrotnej budynku przy ul. Narbutta 25.

Dom Czajów - ul. Narbutta 27A

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom małżeństwa Czajów powstał w latach 1936-1939 według projektu K. Tomaszewskiego.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa. 

30 października 2014 r. nieruchomość znajdowała się w Wykazie nieruchomości zabudowanych objętych roszczeniami dawnych właścicieli.

Na dole budynku znajdują się lokale usługowe. 

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Antonina Schmor (ur. ok.1868 r.) zmarła 4 sierpnia 1944 r. przy ul. Narbutta 27A.

Dom - ul. Narbutta 27

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek po prawej stronie z rozebranym dachem.

Budynek Jana Wędrychowskiego powstał w latach 1922-1931 i jest praktycznie zawsze łączony z kamienicą nr 25A.

Budynek wchodzi w skład Kolonii Mokotów 1.2.3. przedsiębiorcy Aleksandra Gut-Gutowskiego, którą to parcelę nabył w 1922 r. Jan Wędrychowski, a w 1941 r. dokupili udziały Jan Grabowski (który prowadził w podwórzu fabrykę czekolady) i Jerzy Leskiewicz.

W głębi posesji są jeszcze dwa skrzydła - oficyny. W tylnych zabudowaniach działała perfumeria Divers.

Całość powstawała etapami, w latach 1923-4 powstała część usytuowana najdalej od ulicy.

Pozostałe części dokończono około 1934 r.

W 1938 r. dobudowano jeszcze dwa piętra.

W 1944 r. część zabudowań spłonęła, ale zaraz po wojnie odbudowano cały zespół, zmniejszając tylko jego wysokość.

Obecnie na dole mieści się lokal usługowy, a w budynku m.in. działają prywatne firmy.

Ciekawostki:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Piotr Jaśkowski (ur. 16.04.1913 r.) zamieszkały przy ul. Narbutta 27/7;
- Janusz Jerzy Łasak (ur. 7.01.1929 r.) uczeń szkoły zawodowo kupieckiej, zamieszkały przy ul. Narbutta 27/31, zmarł podczas egzekucji przy ul. Rakowieckiej 4 - 2.08-15.09.1944 r.;
- Roch Łasak (ur. 5.07.1899 r.) urzędnik, zamieszkały przy ul. Narbutta 27/31, zmarł podczas egzekucji przy ul. Rakowieckiej 4 - 2.08-15.09.1944 r.;
- Zdzisław Łasak (ur. 29.04.1927 r.)  zamieszkały przy ul. Narbutta 27/31, zmarł podczas egzekucji przy ul. Rakowieckiej 4 - 2.08-15.09.1944 r.;
- Irena Leziak (ur. 22.09.1923 r.) zamieszkała przy ul. Narbutta 27/25;
- Mieczysław Dobrowolski (ur. 8.10.1911 r.) zamieszkały przy ul. Narbutta 27/12;
- Janina Stabrowska (ur. 1914 r.) zamieszkała przy ul. Narbutta 27/12;
- Aniela Konowicz;
- Franciszek Kamiński (ur. 4.10. 1922 r.);
- Józef Batorski;
- Kazimierz Batorski;
- Wojciech Batorski;
- Felicja Lachowicz (ur. 5.08.1890 r.);
- Jadwiga Wójcik.
2. Z budynkiem związana jest Renata Dancewicz. 

Aktualizacja - wrzesień/październik 2019 r.
Trwa remont elewacji budynku. Udało mi się wykonać kilka zdjęć.

Zdjęcia wykonałam pod koniec września 2019 r.

Dom C. i S. Jabłońskich - ul. Narbutta 19 A

Zdjęcie wykonałam w lipcu 2016 r.

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom małżeństwa Cecylii i Stefana Jabłońskich powstał w latach 1932-1933.

Powierzchnia całkowita budynku wynosi 196,98 metra kwadratowego. 

Podczas Powstania Warszawskiego dom został częściowo spalony.

W latach 1964-1971 w budynku mieściła się Ambasada Królestwa Maroka.

W okresie 1990-2006 w budynku mieściła się Ambasada Syrii.

Obecnie w domu działają prywatne firmy.

Budynek - ul. Narbutta 17

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom przynależący do SBM "Concordia" wybudowany w latach 1929-1930 według projektu Henryka Wąsowicza.

"Jak dowiadujemy się od mieszkanki domu pani Ireny Scholl - akt erekcyjny pod budowę wmurowany został 6 kwietnia 1930 r. Poświęcenia dokonał ksiądz Karol Bliziński, a w uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz banku Polskiego i Banku Gospodarstwa Krajowego. Kamień węgielny kładła nastolatka, Vera Lampe, córka przyszłego mieszkańca domu Karola Emila Lampego. Jak pisze badacz architektury warszawskiej Jarosław Zieliński - już wcześniej u zbiegu Narbutta i Łomnickiej kamienicę zaczęła stawiać Stefania Radomska. Działkę z rozgrzebaną budową sprzedała spółdzielni, która dokończyła realizację."
Serdecznie polecam przeczytanie całego artykułu.
Źródło:  http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,54420,7151234,Concordia___luksusy_pod_okiem_Niemcow.html.

W bramie znajduje się tablica z nazwiskami mieszkańców kamienicy poległych podczas II wojny światowej.

Zdjęcie wykonałam w maju 2021 r.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Kamienica wielu właścicieli - ul. Narbutta 20

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r. Właśnie trwał remont elewacji.

Kamienica Pinkusa Sieroty, Izaaka, Majeram i Natana Szpilgoglów, Adolfa Kinmana powstała w latach 1937-1938 według projektu Lucjana Korngolda.

"Narbutta;20/12025;1937-1950;wł. Leon Szpilfogiel [skreślono i wpisano] N.M.W. Szpilfoglowa, P. Sirota, A. Kirsman." - Źródło: Księgi meldunkowe.

Jak można zauważyć powyżej, w związku z dużą ilością właścicieli, wynikły znaczące różnice pomiędzy tylko dwoma źródłami. Jeśli będę pewna, w jakiej kolejności, kto był właścicielem to postaram się wyjaśnić te rozbieżności.

W 2016 r. budynek znajdował się w Wykazie budynków objętych roszczeniami.

W 2018 r. starano się przeprowadzić remont elewacji.

Dom K. Broniewskiego - ul. Narbutta 22

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom Kazimierza Broniewskiego (właściciel kilku cukrowni) powstał w latach 1937-1938 według projektu Antoniego Aleksandra Jawornickiego.

"Projekt: Antoni Jawornicki, konstrukcja J.Zaleski, 1937-38. Budynek wyróżnia
się spośród innych kamienic warszawskich z lat trzydziestych. (...) Dom wzniosło
Przedsiębiorstwo Robót Budowlanych S. Plebiński." - Źródło: Jerzy Majewski "Warszawa nieodbudowana. Lata trzydzieste." 

Po wojnie mieściło się tu tymczasowo Biuro Odbudowy Stolicy.
Od 2003 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Dom K. Sachsa - ul. Narbutta 26

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom czynszowy Karola Sachsa (przedstawiciel przemysłu cukrowniczego) powstał w latach 1936-1937 według projektu Lucjana Korngolda.

"Narbutta;26;1939-1948;wł. Karol Sachs" - Źródło: Księgi meldunkowe.

W czasie wojny mieścił się w niej hotel SS.

Podczas Powstania Warszawskiego budynek został podpalony. 

Odbudowany został przez Instytut Badawczy Budownictwa.

W 1952 r. przeznaczony został na mieszkania.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Budynek - ul. T. Rejtana 2A

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Boczna ściana - od podwórza.

Budynek powstał około 1935 r.
W Aktualnym wykazie zabytków ujętych w gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy znalazł się dom przy ul. Rejtana 2A (data zarządzenia włączającego - 24 lipca 2012 r.).
W 2016 r. była już wydana decyzja o zwrocie budynku.

W dniu 27 czerwca 2018 r. Komisja do spraw reprywatyzacji nieruchomości warszawskich postanowiła zabezpieczyć czynności sprawdzające przed Komisją dotyczące nieruchomości położonej przy ul. Rejtana 2A poprzez zamieszczenie ostrzeżenia w Księdze Wieczystej.

Budynek - ul. T. Rejtana 4

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Budynek powstał około 1930 r.

"Rejtana;4/1.2.3;1936-1951;wł. Zofia Rozenberg, Cyryl Płowiński." - Źródło: Księgi meldunkowe.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Kamienica - ul. T. Rejtana 3

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Budynek powstał około 1912 r.

Znalazłam różne wspomnienia link:
http://forum.gazeta.pl/forum/w,289,2562844,2562844,ul_Rejtana_3.html
odnośnie właśnie tej kamienicy, cytuję w całości:

"Może kogoś zainteresuje historia przedwojennej kamienicy na ulicy Rejtana 3,
która stoi do dzisiaj.
Właścicielką tej kamienicy była pani Futasewicz narodowości polskiej. Miała
ona jeszcze w Warszawie dwie inne kamienice, jedna z nich była gdzieś na
ulicy Ogrodowej a drugiej adresu nie znam. Właścicielka na stałe mieszkała w
swojej pięknej posiadłości z dużym ogrodem w Podkowie Leśnej.W tej kamienicy
się urodziłem i spędziłem wczesne dzieciństwo. Co zapamiętałem:
Okres 1939r. do 1944r.
Do kamienicy prowadziła zelazna brama wejściowa zamykana na noc przez dozorcę
na klucz. Od strony ulicy po lewej stronie bramy były dwie suteryny. W jednej
był warsztat szewski pana Rzeszotka a drgiej pralnia chemiczna pana
Milewskiego. Po prawej stronie bramy była suteryna gdzie mieściła się
wytwórnia wód gazowanych pana Kulpińskiego i Kowalskiego a dalej na poziomie
ulicy był skład detalicznej sprzedaży węgla pana Gralewicza. Po wejsćiu przez
bramę w korytarzu po lewej stronie było wejście na klatkę schodową główną a
po prawej stronie było wejście do jednego tylko mieszkania po tej stronie na
parterze, które zajmowała właścicielka kamienicy ale przebywała w nim rzadko.
Dalej wchodziło się na asfatowe podwórko z trzepakiem i śmietnikiem w rogu. Z
trzech stron podwórka wznosiły się trzy oficyny 4 piętrowe z dwoma klatkami
schodowymi po rogach. Z czwartej strony podwórka był wysoki murowany parkan,
do którego przylegała ubikacja ogólnie dostępna i nieduży pawilonik . W
kamienicy były też suteryny zamieszkałe przez lokatorów. Na parterze jednej
z oficyn była ogólnie dostępna wypożyczalnia książek. Kamienica była bardzo
spokojna zamieszkała raczej przez środowisko inteligenckie. Prządku na całej
posesji pilnował dozorca pan Bochenek , który z żoną i dwojgiem dzieci
zajmował taką malą klitkę pod schodami i ten pawilonik na podwórku.
Potem tego dozorcę Niemcy zgarneli gdzieś z pociągu i wywieżli go do Niemiec.
Obowiązki dozorczyni pełniła jego żona. Pod koniec 1945 roku ten dozorca
wrócił do kraju i do tego domu ale pózniej ta cała rodzina Bochenków gdzieś
się wyprowadziła. Z lokatorów pamiętam takie nazwiska jak: Wełpa, Gralewicz,
Maroszek / po wojnie profesor na PW /, Kazimierska , Ossowski i Korulski.
Sama ulica Rejtana była ulicą o "kocich łbach". Na rogu z Puławską był sklep
spożywczy Meinla "Nur fur Deutche". Naprzeciwko Rejtana na Puławskiej była
piekarnia. Na rogu z Sandomierską była mała kapliczka Matki Boskiej i taki
nieduży plac. Na tym placu często graliśmy w piłkę albo też napieprzliśmy się
na kamienie z naszymi rówieśnikami Niemcami, których rodzice zamieszkiwali na
Narbutta.
Rok 1944
Wybuch Powstania Warszwskiego zastał mnie w tej kamienicy. W tym rejonie walk
powstańczych nie było ze względu na silne oddziały wojskowe niemieckie na
ulicy Rakowieckiej. Po upadku powstania wszyscy mieszkańcy Warszawy musieli
opuścić miasto. Pomimo nakazu wyścia z miasta w tej kamienicy pozostało kilka
osób między innymi ja jako dzieciak. Ile osób zostało to tego nie pamiętam
ale wiem, że wśród nich byla pani Kazimierska. Była to wdowa do której w
dzień wybuchu Powstania w konkury przyszedł pan Zuber z innej części miasta
starszy już człowiek i tak pozostał. Ludzie interesujący się historią
wyścigów konnych na Służewcu powinni znać to nazwisko. Przez długi okres
czasu ukrywaliśmy się w tej kamienicy. Jak to było możliwe to o szczególach
nie będe pisał. Jednak pewnego razu Niemcy nas zauważyli i zabrali stamtąd na
Rakowiecką a potem po paru dniach poprowadzili pieszo w kierunku Dworca
Warszawa Zachodnia, żeby nas wywieżć do Pruszkowa. Była nas spora grupa osób
zebrana pewnie też z innych domów. Jaki to był miesiąc 1944 roku to nie
pamiętam ale nie było jeszcze zbyt zimno. Przed samym dworcem uciekliśmy z
tego konwoju do kolejki EKD i resztę okupacji spędziłem w Podkowie Lesnej u
tej włascicielki kamienicy z ulicy Rejtana 3.
Rok 1945
Kamienica na ul. Rejtana 3 przetrwała nie była zburzona a nawet spalona.
Dzisiaj jestem pewien, ze nie była spalona tylko dzięki tym ludziom, którzy w
niej zostali. Pamiętam, że dwa razy wybuchał pożar w pralni pana Milewskiego
i ci "Robinsonowie Warszawscy " go ugasili.
Czasy obecne
Kamienica stoi jak stała. Ulica się zmieniła. Jaki jest status tej kamienicy
to nie wiem. Przez bramę wejśc nie można jak się nie jest lokatorem. Czy ktoś
z dawnych lokatorów tam mieszka albo ich spadkobiercy tego też nie wiem. Co
się stało z panią Futasewicz też nie wiem mnie pozostał złoty
zegarek."

" Za kamienicą pod nr 3 był tylko skład węgla."
" (...) zamieszkałych na ul Rejtana ANTONINIE KSZYNA I HELENIE SIEKIERSKIEJ Z domu JASKÓLSKA MIESZKAŁY TE PANIE DO 1944 R."
" W tych dwóch suterynach kamienicy Rejtana 3 kręci się teraz jakiś "small biznes" ale już o innym profilu. Tam gdzie był szewc sądząc po widocznych z ulicy manekinach krawieckich jest jakaś pracownia krawiecka. Pralnia Majewskiego była jeszcze czynna długo długo po wojnie."

Po wojnie od razu kamienica została zasiedlona. Budynek nie został uszkodzony, ani zaminowany.

W kamienicy mieści się Biblioteka Publiczna im. Z. Łazarskiego Dzielnicy Mokotów; wypożyczalnia kompletów książek.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Budynek - ul. T. Rejtana 14

Budynek powstał około 1935 r.

W budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.
Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Budynek - ul. T. Rejtana 14A

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Budynek powstał około 1935 r.

"Rejtana;14a;1937-1950;wł. Tadeusz Janowski [nr hip. 12343]". - Źródło: Księgi meldunkowe.

W Wykazie postępowań dekretowych zakończonych wydaniem decyzji zwrotnej z uwzględnieniem spraw, w których została wydana decyzja indemnizacyjna przez Ministra Finansów:

pod pozycją 271. ul. Rejtana 14A dnia 23 lutego 2006 r.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka:
1. W skardze kasacyjnej do Sądu Najwyższego na wyrok Sądu okręgowego w latach 1937-1939 znalazłam następującą informację:
"Mieczysław Olczak zam. W-wa ul. Rejtana 14a (...)."

Budynek - ul. Starościńska 8

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Budynek powstał około 1938 r.

Obecnie w budynku m.in. jest prowadzona prywatna działalność.