Oficyna - ul. Puławska 16A

Zdjęcia wykonałam w lipcu 2018 r.

Oficyna powstała około 1936 r.

Właścicielem oficyny był Antoni Maciejko.

Od 2012 r. oficyna znajduje się w Aktualnym wykazie zabytków ujętych w gminnej ewidencji zabytków m.st. Warszawy.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka: 
1. W budynku działa Fundacja Rodziny Maciejko.

Budynek - ul. Sandomierska 18

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek powstał około 1935 r. Właścicielami domu byli Jan i Henryk Atzerowie.
Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostki:
1. Dawna tabliczka adresowa głosiła:

"Komisariat XVI

ul. Sandomierska No 18
11784 (nr hip.)

wł. domu

Jan i Henryk 

Atzerowie."

2. Oddzielny (mój) wpis o samej tablicy pamiątkowej Edwarda Rydza-Śmigłego:
https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2016/01/edward-rydz-smigy-ul-sandomierska-18.html .
3. W mieszkaniu nr 6 przy ul. Sandomierskiej 18 mieszkała generałowa Jadwiga Maxymowicz-Raczyńska.

Budynek - ul. Sandomierska 16

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek powstał około 1935 r.
Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Budynek - ul. Wiśniowa 61

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Tył budynku.

Dom wybudowano około 1937 r.

"Wiśniowa;61/63;1937-1950;wł. Julian Cybulski [nr hip. 1.2.3./96, późn. 911]". - Źródło: Księgi meldunkowe.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Ciekawostka:
1. W budynku przy ul. Wiśniowej 61 m. 4 przed Powstaniem Warszawskim mieszkał Adam Bogdanowicz (1913 r. -1995 r.) pseud. Konrad; podporucznik czasu wojny. W konspiracji od marca 1942 r. - Armia Krajowa - Obszar Warszawski - Dywizjon Motorowy.

Oficyna - ul. Wiśniowa 59

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Oficyna, której właścicielem był Stefan Krasnodębski, została wybudowana około 1938 r.

Po okupacji dom miał jedynie powybijane okna.
Stefan Krasnodębski, podobnież jako jeden z pierwszych, wstawił okna i na przełomie 1939/1940 włączył ogrzewanie w budynku.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Ciekawostki:
1. Pierwszymi lokatorami Oficyny byli:  Felicja Uniechowska, która przeprowadziła się, na trzecie piętro oficyny, po śmierci ojca z mamą Franciszką z Fuksów Sarną i bratem Marcinem.
2. Na pierwszym piętrze oficyny mieszkał dr inżynier Józef Adler wraz z rodziną.

Budynek - ul. Wiśniowa 48

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek inż. Sułkowskiego powstał przed 1938 r. według projektu Eugeniusza Piotrowskiego.

Od 2003 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy oraz jedna z filii Domu Dziecka Nr 4.

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Czesław Kuźniar (ur. 15.02.1889 r.) zamieszkały przy ul. Wiśniowej 48/14.

Budynek - ul. Wiśniowa 46

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

"Wiśniowa;46;1937-1950;wł. Józef Michalski [nr hip. 1.2.3./45]." - Źródło: Księgi meldunkowe.

Budynek powstał około 1938 r.

Od 2002 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa. 

W 2017 r. wydano pozwolenie na ocieplenie budynku (jak widać na zdjęciach, na pozwoleniu zakończono).

Na dole budynku usytuowane są lokale użytkowe. 

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Władysław Skupiński (ur. ok. 1886 r.) zamieszkały przy ul. Wiśniowej 46/5;
- Michał Grabowski (ur. 22.09.1870 r.) zamieszkały przy ul. Wiśniowej 46/4, zmarł 29 października 1944 r. w szpitalu przy ul. Chocimskiej 5;
- Aleksander Sobiech (ur. 11.03.1898 r.) zamieszkały przy ul. Wiśniowej 46/17.

Budynek administracyjny - ul. Wiśniowa 44

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek administracyjny wybudowany około 1936 r.

We wrześniu 2018 r. zamieszczono ogłoszenie o zamówieniu Remontu instalacji centralnego ogrzewania.

Obecnie Komenda Stołeczna Policji - Policyjna Izba Dziecka.

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam dane:
- Halina Świrska (ur. 27.04.1924 r.) zamieszkała przy ul. Wiśniowej 44/5;
- Jadwiga Voit zamieszkała przy ul. Wiśniowej 44/3;
- Stefan Biskupski zamieszkały przy ul. Wiśniowej 44;
- Anna Kadzikowska zamieszkała przy ul. Wiśniowej 44;
- Maria Kadzikowska zamieszkała przy ul. Wiśniowej 44.

Oficyna - ul. Wiśniowa 57

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Oficyna powstała około 1938 r.
Oficyna o kubaturze 4 661 m3.

Budynek - ul. Wiśniowa 57

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Budynek powstał w 1938 r.

Od 2002 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Budynek został ujęty indywidualnie w gminnej ewidencji zabytków pod nr ID: MOK04546 oraz jako element układu urbanistycznego i zespołu budowlanego Starego Mokotowa pod nr ID: MOK24836.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy. 

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
- Ireneusz Walczyński (ur. 28.03.1938 r.) zamieszkały przy ul. Wiśniowej 57/12;
- Anna Pawlik (ur. ok. 1907 r.) zamieszkała przy ul. Wiśniowej 57/10;
- Michalina Wagner (ur. 27.09.1884 r.)  zamieszkała przy ul. Wiśniowej 57;
- Olga Stachowska (ur. 1896 r.) zamieszkała przy ul. Wiśniowej 57;
- Jan Janusik (ur. 21.04.1929 r.) zamieszkała przy ul. Wiśniowej 57.

Budynek - ul. Narbutta 11A

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Kamienica Heleny i Józefa Zambrowskich powstała w latach 1932-1933.

Przeznaczenie budynku od zawsze było przede wszystkim mieszkalne.

Początkowo dom jednopiętrowy.

W latach 30-tych XX w. dobudowano drugie piętro.

W 1954 r. dobudowano jeszcze jedno piętro, podobnież w sumie kilka mieszkań, dla pracowników Instytutu Techniki Budowlanej.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa. 

Obecnie w budynku są po dwa mieszkania na każdym piętrze.

Ciekawostka:
1. W budynku w mieszkaniu nr 2, przed II wojną światową, mieszkał Józef Czechowicz - poeta.

Budynek - ul. Narbutta 15A

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom Zofii (Salki) Wienerowej powstał w latach 1930-1935 według projektu Marcina Weinfelda.

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Obecnie w budynku są m.in. prowadzone różne prywatne działalności.

Budynek - ul. Narbutta 15

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom inż. Jana Kowerskiego powstał w latach 1935-1936 według projektu Zygmunta Tillingera.

Ciekawostki:
1. W Książce adresowej z przełomu lat 1939/1940 znalazłam:
"tel. 4 12 94 Kowerski Jan, inż., Narbutta 15."
2. Na elewacji budynku znajduje się tablica pamiątkowa:

"W tym domu mieszkali 

w latach 1948 - 1996

pisarka 

Gabriela Pauszer-Klonowska

i literaturoznawca

Stefan Klonowski."

Dom - ul. Narbutta 23

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom Ireny Marcinkowskiej i Kazimierza Tarnowskiego powstał w 1931 r.

Należy zaznaczyć, że posesja z nieukończonym domem pod nr 23 należała początkowo do Jana Wędrychowskiego. 

Dopiero w 1936 r. rozpoczętą budowę Wędrychowski sprzedał małżeństwu Tarnowskich. 

Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Z dniem 1 grudnia 2011 r. nieruchomość została przekazana dawnym właścicielom. - Źródło: Wykaz nieruchomości zabudowanych objętych roszczeniami dawnych właścicieli lub ich następców prawnych z dnia 31 sierpnia 2015 r.

Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Willa Lubomirskich - ul. Narbutta 21

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r.

Willa została wybudowana w latach 1925 – 1926.

Pierwszymi właścicielami posesji byli małżonkowie Piotr i Zofia Helena Janiccy. 

W 1922 r. sprzedali ją Mieczysławowi Duninowi Markiewiczowi za 4 miliony marek.

Kolejnym właścicielem w księdze wieczystej okazał się przez chwilę Ludwik Weidman i zaraz po nim, od wiosny 1923 r., żona Markiewicza - Maria Klementyna z Wiesenbachów.

Pierwszy projekt willi powstał na zlecenie Markiewicza już w 1922 r. Jego autorem był architekt Teodor Łapiński. Budowa zaczęła się dopiero w 1925 r. Prace trwały rok. Być może od początku willa była budowana, aby ją od razu sprzedać.

W 1927 r. kupiła ją Teresa hr. Wodzicka, herbu Leliwa, za 51 250 dolarów. Małżonkiem hrabiny był poseł na sejm galicyjski Kazimierz ks. Lubomirski herbu Drużyna, miała z nim czwórkę dzieci: Henryka, Sebastiana, Andrzeja i Cecylię. Niestety niedługo cieszyła się z mężem nowym lokum. Ks. K. Lubomirski zmarł w trzy lata później, a hrabina wyjechała przed wybuchem II wojny do Brazylii, gdzie zmarła w Sao Paulo w 1948 r.

Po upadku powstania warszawskiego willa została ograbiona i podpalona. Spłonął dach i większość wnętrz. Za to elewacje ocalały w dobrym stanie. Dysponentem i użytkownikiem budynku był najstarszy syn Teresy - jezuita Henryk Lubomirski. To on pośredniczył w przejęciu posesji przez zakon. Projekt odbudowy sporządził architekt Jerzy Gieysztor. Zaprojektował nowy, mansardowy dach, który jednak nie powstał. Przed budynkiem od strony Narbutta wzniesiono efektowne ogrodzenie rozdzielone parami toskańskich kolumn.

Duże wachlarzowe schody zbudowano dopiero po wojnie.

W trakcie odbudowy powstała w nim kaplica i pomieszczenia, które przeznaczono na rezydencje prymasowską  kard. Augusta Hlonda.

W 1948 r. parter willi został zaadaptowany na kaplicę, a rok później prymas Wyszyński erygował parafię św. Szczepana. Pierwszym proboszczem został ks. Stefan Piórkowski.

W willi przez krótki okres mieszkał również Prymas Polski kar. Stefan Wyszyński.

Po wzniesieniu w latach 1989-2000 nowego kościoła willa odzyskała funkcję mieszkalną i reprezentacyjną.

Ciekawostka:
1. Z boków wgłębnego portyku o jońskich półkolumnach znajdują się dwie płaskorzeźby. Z jednej strony muskularny Faun o maleńkich różkach uwodzi opierającą mu się nimfę, z drugiej - para zakochanych trwa w miłosnym pocałunku.

Oficyny - ul. Narbutta 20,22,26

Zdjęcia wykonałam we wrześniu 2018 r. Oficyna nr 26

Oficyna nr 22, a za pięknym drzewem skryła się Oficyna nr 20.

Oficyna 26 - 1938 r. - Dom Jakuba Sachsa.
Od 2000 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.
Oficyna 22 - lata 1937-1938 - zaprojektował Antoni Aleksander Jawornicki.
Oficyna 20 - lata 1937-1938 - Dom Pinkusa Sieroty, Izaaka, Majeram i Natana Szpilgoglów, Adolfa Kinmana (?) - zaprojektował Lucjan Korngold.
Od 2004 r. w budynku funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa. 

Dom - ul. Narbutta 25A

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2018 r.

Dom powstał w latach 1932-1934.

Budynek Jana Wędrychowskiego powstał w latach 1922-1931 i jest praktycznie zawsze łączony z kamienicą nr 27.

Budynek wchodzi w skład Kolonii Mokotów 1.2.3. przedsiębiorcy Aleksandra Gut-Gutowskiego, którą to parcelę nabył w 1922 r. Jan Wędrychowski, a w 1941 r. dokupili udziały Jan Grabowski (który prowadził w podwórzu fabrykę czekolady) i Jerzy Leskiewicz.

W głębi posesji są jeszcze dwa skrzydła - oficyny. W tylnych zabudowaniach działała perfumeria Divers.

Całość powstawała etapami, w latach 1923-4 powstała część usytuowana najdalej od ulicy.

Pozostałe części dokończono około 1934 r.

W 1938 r. dobudowano jeszcze dwa piętra.

W 1944 r. część zabudowań spłonęła, ale zaraz po wojnie odbudowano cały zespół, zmniejszając tylko jego wysokość.
Obecnie w budynku działają m.in. prywatne firmy.

Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam następujące dane:
-  Michał Toniakiewicz (ur. 27.07.1899 r.) stróż, zmarł sierpień - wrzesień 1944 r. podczas egzekucji przy ul. Rakowieckiej 4;
- Tadeusz Toniakiewicz (ur. 3.04.1927 r.) zmarł sierpień - wrzesień 1944 r. podczas egzekucji przy ul. Rakowieckiej 4.