Tablica upamiętniająca wolno stojąca - ul. Puławska (okolice Morskiego Oka)

Tablica „W hołdzie mieszkańcom Mokotowa”. Tablica jest wyrazem wdzięczności dla tych mieszkańców Mokotowa, którzy nieśli ofiarną pomoc żołnierzom Armii Krajowej w walkach o niepodległość Ojczyzny w 1944 r. To również hołd dla tysięcy osób pomordowanych, wywiezionych do obozów koncentracyjnych oraz wypędzonych z Warszawy przez niemieckich okupantów. (Źródło: Lesław Bartelski, „Mokotów – Warszawskie Termopile 1944”, Warszawa 2004).  

Tablica Tchorka - ul. Sandomierska 21

Tablica upamiętnia ofiary zbrodni popełnionej przez Niemców w czasie powstania warszawskiego. 4 sierpnia 1944 r. żołnierze Waffen-SS z koszar Stauferkaserne, wsparci przez spieszonych żołnierzy Luftwaffe z koszar przy ul. Puławskiej, przystąpili do pacyfikacji domów stojących przy ul. Rakowieckiej i na sąsiednich ulicach. W kamienicy przy ul. Sandomierskiej 19/21 zastrzelono wówczas 17 polskich cywilów.

Tablica Tchorka - al. Niepodległości 132/136 (dawniej ul. Włodarzewska 8)

  Tablica Karola Tchorka.

 

11 sierpnia 1944 r., podczas wysiedlania mieszkańców tego domu, Niemcy rozstrzelali ok. 20 Polaków (w tym kilka kobiet). W gronie ofiar znalazły się m.in. dwie popularne w Warszawie nauczycielki: Jadwiga Jawurkówna i Jadwiga Kowalczykówna („panny Jadwigi”).

Tablica Tchorka - ul. Madalińskiego 39/43

2 sierpnia 1944 r. żołnierze Waffen-SS przysłani z koszar Stauferkaserne przy ul. Rakowieckiej rozstrzelali kilkudziesięciu Polaków zamieszkujących domy przy ul. Madalińskiego nr 18, 20, 19/21, 22, 23 i 25. W domu przy ul. Madalińskiego 27 esesmani zamknęli 10 mężczyzn w małej stolarni, a następnie spalili ich żywcem. 21 sierpnia Niemcy zamordowali jeszcze ok. 30 mieszkańców domu przy ul. Madalińskiego 39/43.

Kazimierz Górski - ul. Madalińskiego 49/51

Cyt. Kazimierz Górski: "Piłka jest okrągła, a bramki są dwie, albo my wygramy, albo oni."

Na elewacji budynku przy ul. Madalińskiego 49/51 w dniu 29 czerwca 2012 r., odsłonięto uroczyście tablicę upamiętniającą Kazimierza Górskiego. Kazimierz Górski (1923-2006) mieszkał tu do śmierci, przez 33 lata. Tablicę ufundowały władze Mokotowa, zaś inicjatorami tej idei byli bracia Józef i Zbigniew Baryłowie, mieszkańcy domu przy ul. Madalińskiego.

Ciekawostki:
1. Jedno z okien mieszkania pana Kazimierza wychodzi na podwórze. 
2. Podczas uroczystości odsłonięcia tablicy upamiętniającej dziadka i wspaniałą uroczystość podziękowała wnuczka Kazimierza Górskiego, Berenika, zajmująca mieszkanie dziadków.

Dygresja:
1. Jak widać na poniższym zdjęciu (zdj. aktualne, bo własne z października 2015 r.) nawet pod tablicą pamiątkową Kazimierza Górskiego powstało "graffiti".

Tablice pamiątkowe - ul. J. Dąbrowskiego 1 i 3

ul. J. Dąbrowskiego 3 (Pod tablicą Tchorka znajduje się maluteńka tabliczka informująca, że tablicą opiekują się uczniowie Szkoły Podstawowej nr 157).

Tablica upamiętnia ofiary zbrodni popełnionej przez Niemców w czasie powstania warszawskiego. 3 sierpnia 1944 oddział niemieckiej żandarmerii przysłany z koszar znajdujących się przy pobliskiej ul. Dworkowej zamordował ok. 40 mieszkańców domów przy ul. Dąbrowskiego nr 1 i 3.

 ul. J. Dąbrowskiego 1

Tablica upamiętniająca żołnierzy kompanii B-1 Pułku Armii Krajowej "Baszta". W walkach poległo 126 żołnierzy kompanii.

Pomnik Matejki - obok Parku Morskie Oko - ul. Puławska 55

 Inicjatorem ustawienia pomnika był Konserwator Generalny architekt Feliks Ptaszyński.

Koncepcja budowy pomnika, będącego wyrazem hołdu dla wielkiego malarza – reprezentanta „polskiej myśli niepodległościowej”, narodziła się w setną rocznicę urodzin Jana Matejki w 1938 r. Niestety wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację wcześniejszych planów. Do pomysłu budowy pomnika powrócono dopiero 56 lat po zakończeniu wojny, dzięki staraniom Towarzystwa Opieki nad Zabytkami.

Autorem i ofiarodawcą rzeźby wielkiego malarza dla Warszawy jest krakowski rzeźbiarz Marian Konieczny. Projekt rzeźby został wykonany już w 1989 r., a odlew wykonano w Gliwickich Zakładach Urządzeń Technicznych 1995 r.
Zakładano, że pomnik zostanie odsłonięty w 155 rocznicę urodzin J. Matejki, która przypadała na 24 czerwca 1993 r. Monument miał stanąć w alejach Ujazdowskich u zbiegu z ulicą J. Matejki, ale Rada Gminy Śródmieście nie odpowiedziała na pismo w sprawie zatwierdzenia tej lokalizacji i we właściwym czasie, w związku z tym pojawiły się nieoczekiwane kłopoty. Okazało się bowiem, że dzielnica nie jest zainteresowana pomnikiem J. Matejki i wycofała się z wcześniejszej obietnicy. Decyzja była niezrozumiała dla wielu ludzi tym bardziej, że negatywna odpowiedź władz Śródmieścia została udzielona w Roku Matejkowskim, nad którym patronat objął prezydent RP Lech Wałęsa. Na szczęście pomnikiem zainteresowały się władze Mokotowa, które doprowadziły do tego, że wmurowanie kamienia węgielnego odbyło się 28 grudnia 1993 r., stając się  szczęśliwym ukoronowaniem obchodów Roku Matejkowskiego.
Pomnik Jana Matejki został odsłonięty już kilka miesięcy potem - 3 maja 1994 r. w 103. rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 Maja. Symbolika daty odsłonięcia pomnika jest związana z listem malarza z 23 maja 1892 r., w którym informował naród o ofiarowaniu mu na pamiątkę obrazu zatytułowanego "Konstytucja 3 Maja”.

U stóp artysty zasiadł w 1995 r. Stańczyk - błazen Królowej Bony, jedna z bardziej znanych postaci z obrazów malarza.

Ciekawostka:
1.  1 czerwca 2009 r. miało miejsce przedsięwzięcie artystyczne pt.: "Balony" Krzysztofa Golińskiego i Moniki Skierś, ówczesnych studentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Ideą projektu stał się dialog z tradycją z okazji Dnia Dziecka. Autorzy postanowili nadać kamiennym postaciom wdzięczny element dzieciństwa i zabawy – do każdego z 14 wybranych pomników przymocowując pęk wielkich, kolorowych balonów wypełnionych helem. W sumie pomniki zostały obdarowane 170 balonami. Jednym z 14 wybranych był właśnie pomnik Jana Matejki.

Tablica pamiątkowa - al. Niepodległości 82

Barykada - Al. Niepodległości 82, róg Ursynowskiej (Wierzbno). Na murze domu tablica „poświęcona żołnierzom IV Batalionu 21 Warszawskiego PP „Dzieci Warszawy”, którzy we wrześniu 1939 r. w tym rejonie bohatersko bronili dostępu do stolicy. W miejscu, gdzie obecnie znajduje się południowe wyjście ze stacji Metra „Racławicka” znajdowała się barykada, która była najdalej wysuniętym na południe punktem obronnym pozycji Mokotów. Walczyli tutaj żołnierze podchorążego Mamota z IV Batalionu Marszowego.

Paweł Jasienica - ul. J. Dąbrowskiego 75B

Paweł Jasienica, właściwie Leon Lech Beynar (ur. 10 listopada 1909 r. w Symbirsku, zm. 19 sierpnia 1970 r. w Warszawie) – polski historyk, pisarz historyczny, eseista i publicysta „Tygodnika Powszechnego”.

W 98. rocznicę urodzin pisarza, 10 listopada 2007, na ścianie bloku przy ul. Dąbrowskiego 75B w Warszawie, w którym w latach 1955–1970 mieszkał Paweł Jasienica, odsłonięto tablicę pamiątkową.

 Prof. Władysław Bartoszewski, Maciej Łukasik, prawnuk Pawła Jasienicy, i Ewa Beynar-Czeczott, córka pisarza podczas odsłonięcia tablicy pamiątkowej (źródło: http://www.proszynski.pl/Pamieci_Pawla_Jasienicy-g-14-.html ).

Ciekawostki:
1. W maju 2008 r. Rada m. st. Warszawy nadała imię Pawła Jasienicy rondu u zbiegu ul. Dąbrowskiego i Łowickiej.

2. Dla upamiętnienia 100. rocznicy urodzin Poczta Polska wprowadziła do obiegu znaczek w nakładzie 600.000 sztuk , na którym widnieje czarno-biała fotografia pisarza na tle jego książek.

Tablica pamiątkowa - róg al. Niepodległości i ul. Racławickiej

Na szybie windy na rogu al. Niepodległości z ul. Racławicką umieszczona jest tablica upamiętniająca żołnierzy kompanii O-2 por. "Misiewicza" K. Grzybowskiego Pułku AK "Baszta", którzy walczyli w trakcie Powstania Warszawskiego w tych okolicach.

Tablica pamiątkowa - róg ul. Kazimierzowskiej i ul. Madalińskiego obok "Orlika"

Znajduje się tablica upamiętniająca żołnierzy kompanii K-2 pułku "Baszta", poległych 13/14 sierpnia 1944 r., podczas Powstania Warszawskiego, w nocnym natarciu na silnie bronioną pozycję oddziałów SS. Polegli kpt. Piotr Słowikowski "Pawłowicz", kpr. Witold Dobrowolski "Leszek", strz. Jerzy Adamiec "Jerzy II", strz. Jerzy Waszkiewicz "Paweł". Tablica umieszczona 14 sierpnia 1994 r. z inicjatywy żołnierzy Komp. K-2 pułku AK "Baszta".

Drobna osobista dygresja: krzak widoczny na zdjęciu przydałoby się, albo przesadzić, albo chociaż przyciąć, bo coraz bardziej zasłania tablicę (szczególnie dla osób idących ul. Madalińskiego).

Leon Schiller - ul. Puławska 12A

Tablica pamiątkowa z piaskowca na frontowej ścianie domu przy ul. Puławskiej 12A, w którym mieszkał Leon Schiller (1887 - 1954) w latach 1950-1954, odsłonięta 25 marca 1964 r.

Pomnik przy Centrum Weterana (ul. Puławska 4) - ul. Puławska 6A

Trzy i półmetrowa statua upamiętniająca polskich żołnierzy poległych na misjach zagranicznych stanęła przy Centrum Weterana przy ul. Puławskiej w dniu 21 grudnia 2014 r. 

Odlany z brązu obelisk zaprojektował prof. Maciej Aleksandrowicz z Akademii Sztuk Pięknych, który wraz z firmą "KAPS Architekci Korneluk, Parysek, Słowik" wygrał konkurs zorganizowany przez Ministerstwo Obrony Narodowej. Forma rzeźby według autora nawiązuje do sarmackich ozdobnych katafalków, przy których odprawiano uroczystości pogrzebowe. Na froncie pomnika umieszczono wojskowego orła - ma symbolizować, że żołnierze polegli w imię idei, która nie umarła razem z nimi.

Częścią upamiętnienia jest ponadto Ściana Pamięci - mur, na którym umieszczone są tabliczki z nazwiskami poległych na misjach polskich żołnierzy. Od zakończenia II wojny światowej zginęło ich 118. Najwięcej (44) w Afganistanie. Centrum Weterana będzie jedynym w Polsce miejscem, w którym weterani i ich rodziny otrzymają m.in. wsparcie psychologa, prawnika i doradcy zawodowego.  

Ciekawostka: 
1. Koszt monumentu wraz z otoczeniem to 1,3 mln zł, remont i adaptacja dawnego budynku koszar pochłonęła ok. 11 mln zł.

Budynki - ul. Puławska 103 i 103A

Dwie tablice: jedna upamiętniająca działanie sztabu organizacji "Wachlarz" Armii Krajowej i druga upamiętnia pułkownika dypl. Remigiusza Adama Grocholskiego ps. "Waligóra".



 Ciekawostka: 
1. W budynku już od 1990 r.  mieści się sklep specjalistyczny dla kobiet po mastektomii "AMAZONKA BARBARA". Był to pierwszy tego typu sklep na terenie całego kraju. Został założony z potrzeby serca przez P. Alinę Adamczyk (amazonkę) przy dużym wsparciu dr Krystyny Miki.

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2017 r. Po lewej budynek nr 103, a po prawej budynek nr 103A.

Budynki powstały w latach 1936 -1938.

Od 2003 r. w kamienicy nr 103A funkcjonuje Wspólnota Mieszkaniowa.

Ciekawostki:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam dane:
- Wanda Kurowska (ur. ok. 1927 r.), zamieszkała przy ul. Puławskiej 103A, umarła 27 sierpnia 1944 r. w szpitalu ss. Elżbietanek przy ul. Goszczyńskiego 1.
2. Przed wybuchem Powstania Warszawskiego w budynku przy ul. Puławskiej 103 mieszkała Hanna Barbara Sztark (polecam np. Powstańczy biogram, link:https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/hanna-sztark,55564.html).

Kamienice Wedla - ul. Puławska 26 i ul. Puławska 26A

Kamienica przy ul. Puławskiej 26 – zespół dwóch kamienic położonych na Mokotowie, przy ul. Puławskiej, w terenie oznaczonych jako 26a (południowy budynek) oraz 26 (północny budynek).

Kamienice powstały w 1938 r. według projektu Zdzisława Mączyńskiego według funkcjonalistycznych założeń podobnych do sąsiedniej kamienicy Jana Wedla – budynki uzyskały między innymi uwolniony parter oraz bogaty wystrój rzeźbiarski – w elewacji umieszczono płaskorzeźby przedstawiające alegorie czterech pór roku. Otwór bramy ozdobiły płaskorzeźby "Rolnictwo", po prawej stronie wejścia (postać Piasta Kołodzieja i Rzepichy) i "Przemysł" usytuowany po lewej stronie, a słup pośrodku zdobi rzeźba "Kariatyda". Wszystkie rzeźby są dziełem Józefa Belowa. 

        

Kamienice nie zostały zniszczone podczas II wojny światowej, ponieważ część lokali zajęli Niemcy.

Po 1945 r. zasiedlili większość mieszkań w kamienicach przedstawiciele władzy ludowej.

Kamienice są pięciopiętrowe i posiadają czterokondygnacyjne wykusze z loggiami balkonowymi, dzięki którym budynki optycznie łączą się ze sobą. Zachowało się marmurowe wykończenie klatek schodowych.

Aktualizacja (marzec 2019 r.)

Zdjęcia wykonałam w marcu 2019 r. Budynek - ul. Puławska 26.

Budynek - ul. Puławska 26A.

Tablica pamiątkowa - ul. Puławska 71 (Rodzina Magierów)

Tablica poświęcona jest pamięci rodziny Magierów - a dokładnie Anny (lat 22) i Barbary (lat 19) rozstrzelanych w podwórzu wraz z ich 47-letnim wujem Feliksem Jakubowskim przez niemieckich okupantów podczas powstania warszawskiego (3 sierpnia 1944 r.), a także Janusza Magiery (lat 17), który zamordowany został w obozie koncentracyjnym Engerhafe. 

Ciekawostki:
1. Cytuję fragment wywiadu z Julią Janiszewską "Żyrafą": "Córki Magiery, Hania i Baśka, właściciela domu, też zeszły. Ci Magierowie byli [zamożni], bo mieli swoją piekarnię, dwie kamienice i zawsze te córki nosiły na szyi po prostu worek złota, to się nieraz przekupiło Niemca – czy łapanka była, czy coś, to się nieraz przekupywało. To [Niemiec] doleciał, sznurek zerwał, obydwie rozstrzelał. A Janusz ocalał, bo ich było troje dzieci, schował się do komórki, gdzie króliki były, i ocalał na tym podwórku. Ale tam później kto się ruszał, to dobijali."- cały wywiad dostępny pod linkiem: http://ahm.1944.pl/Julia_Janiszewska.
2. Przy ul. Puławskiej 71 rodzina Magierów miała swoją piekarnię.

Tablica pamiątkowa Tchorka i zdjęcie budynku - ul. Puławska 71

Rozstrzelane osoby to przede wszystkim mieszkańcy kamienicy, w tym niemalże całe rodziny - jak np. rodzina Magierów, która również na elewacji budynku posiada swoją odrębną tablicę pamiątkową.
Linki do dwóch wpisów o pozostałych tablicach umieszczonych na elewacji budynku:
https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2015/10/tablica-pamiatkowa-ul-puawska-71.html - dot. Rodziny Magierów;
https://odkrywcawarszawy.blogspot.com/2015/10/tablica-upamietniajaca-ul-puawska-71.html - dot. m.in. Ryszarda Kazała.

Zdjęcie wykonałam w lutym 2019 r.

Ciekawostka:
1. Cytuję fragmenty (drastyczne) wywiadu z Julią Janiszewską "Żyrafą": "Jeszcze taki fragment był, taka Janka Cackowska, koleżanka, tylko z męża inaczej się nazywa, nie wiem, miała dziecko trzy miesiące czy cztery może, i wyskoczyła z tym dzieckiem, bo tu ogień się palił i musiała się albo palić albo [wyjść]. Przez podwórko chcieliśmy gdzieś na Glinki uciekać, a Niemcy tam wszystko [zablokowali] i taki fakt był straszny, jak ona to dziecko trzymała, on wyrwał jej to dziecko, przestrzelił i rzucił o mur. Tam jest ten mur na Puławskiej [71], jest tam kto zginął i jest kawałek tego muru zostawiony. Tam zawsze jeżdżę, też palę świeczki."
"Byłam z matką i bratem Kazikiem, bo ojciec zginął już, mąż zginął, brat, sześć lat, zginął wtedy w masakrze na Puławskiej, siostra, szesnaście lat, Gienia, zginęła tam na Puławskiej, to tak nas trójka [była], ja, najmłodszy brat jeszcze, Kazik i matka." - cały wywiad link: http://ahm.1944.pl/Julia_Janiszewska

Tablica upamiętniająca - ul. Puławska 71

Cytując: "W tym miejscu w dniu 18 kwietnia 1944 r. w czasie wykonywania akcji bojowej poległ w walce z żandarmerią hitlerowską Żołnierz Batalionu A.L. im. "Czwartaków" Ryszard Kazała ps.Zygmunt. Cześć Jego pamięci."
 Ryszard Kazała urodził się w 1923 r., żył 21 lat.

Ciekawostki:
1. Skład batalionu szturmowego im. "Czwartaków" w okresie kwiecień — lipiec 1944 r.
Dowódca por. Lech Kobyliński (Konrad)
Z-ca d-cy ds polit.-oświat. Helena Kozłowska (Ola)
Z-ca d-cy ds operacyjnych ppor. Edwin Rozłubirski (Gustaw)
Dowódca 1 kompanii kpr. Ryszard Kazała (Zygrnunt), poległ 18.04.1944 r. przy ul. Puławskiej
od 19.04.1944 r. st. sierż. Lech Matawowski (Mirek)
Dowódca 2 kompanii ppor. Tadeusz Pietrzak (Tadek)
Dowódca 3 kompanii kpr. Ryszard Suski (Zarłok).
2. Kwaterą "Czwartaków" jest Cmentarz wojskowy na Powązkach.

Kamienica - ul. Tenisowa 8

Widok od ul. Tenisowej (wejście).

Na budynku są bardzo wyraźne ślady kul po ostrzałach.

 Widok tyłu kamienicy.

Dom wybudowano około 1935 r.
Dnia 16 września 1944 r. w wyniku ostrzału kamienicy nr 8 przy ul. Tenisowej poległ Jerzy Bohuszewicz, 23-letni sportowiec i wychowanek AZS Warszawa. W czasie powstania był sanitariuszem w pułku Baszta.


Ciekawostki:
1. Ulica Tenisowa jest jedną z nielicznych ulic, gdzie domy o numerach parzystych i nieparzystych znajdują się po jednej stronie. 
2. W piwnicy usytuowanej po lewej stronie kamienicy mieścił się sklep zoologiczny. Świetnie go pamiętam, gdyż nabyłam tam świnkę morską i papużki nierozłączki. Z dobrych dwadzieścia lat temu jeden z niewielu na Mokotowie sklepów zoologicznych. (Pamiętam jeszcze sklep zoologiczny, również w piwnicy w jednej z kamienic, przy ul. Narbutta między ul. Kazimierzowską, a skwerem i inny zoologiczny przy ul. Woronicza bliżej Puławskiej). 

Aktualizacja.

Zdjęcia wykonałam w styczniu 2017 r. Budynek wygląda na, przynajmniej, częściowo zamieszkany.

Tablica - ul. J. Dąbrowskiego 6

Tablica pamiątkowa umieszczona na elewacji budynku przy ul. J. Dąbrowskiego 6, obok miejsca, gdzie znajdował się właz kanałowy, służący powstańczej komunikacji między dzielnicami Warszawy. W dniach 26 i 27 września 1944 r. włazem tym ewakuowali się powstańcy Mokotowa do Śródmieścia.

Willa - ul. Buska 9

 

Zabytkowa, awangardowa, modernistyczna willa przy ul. Buskiej 9, zaprojektowana przez architekta Romualda Gutta w 1936 r. Willa jest jedną z najwybitniejszych realizacji funkcjonalizmu w architekturze czasów II RP. Dom pokryty jest oryginalnym, żółtym klinkierem. Jednakże willa jak widać nie jest w najlepszym stanie, chociażby z tego powodu, że systematycznie odpadają kolejne fragmenty elewacji.

Królikarnia - ul. Puławska 113a - Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego

Królikarnia zawdzięcza swoją nazwę czasom saskim, kiedy urządzono tu zwierzyniec i modnym wówczas zwyczajem polowano na króliki. Pałac zbudowany został w latach 80-tych XVIII wieku przez Karola Thomatisa hrabiego de Valery, według projektu Dominika Merliniego. Za sprawą Thomatisa na terenie Królikarni znalazły się browar, cegielnia, karczma, młyn i stodoła, a także położona na zboczu wąwozu kuchnia, w której w wieku XIX znajdowała się biblioteka.
Jedno z oddzielnych zabudowań poniżej (w ostatnich latach wyremontowano elewację):

W 1816 r. Królikarnię nabył Michał Hieronim Radziwiłł.
W 1849 r. kupił ją Ksawery Pusłowski. Należał on do słynnej rodziny kolekcjonerów i znawców sztuki. W 1879 r. Królikarnia padła ofiarą pożaru. Dokonana przez Pusłowskich odbudowa była jednym z pionierskich dokonań w dziejach polskiego konserwatorstwa. W 1889 r.
Królikarnia przeszła na własność Marty hr. Krasińskiej. W 1939 r. oraz w 1944 r. podczas walk Powstania Warszawskiego, pałac został ponownie zniszczony. Decyzja o odbudowie z przeznaczeniem na zbiory rzeźb Xawerego Dunikowskiego zapadła w 1948 r.

Miały się tu również znaleźć mieszkanie i pracownia artysty, jednak odbudowę ukończono dopiero w 1965 r., w rok po śmierci Dunikowskiego. W zabytkowym parku, podobnie jak w całej Królikarni historia łączy się ze współczesnością. W otoczeniu drzew i krzewów znajduje się Park Rzeźby, w którym prezentowane są wybrane prace z bogatej kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. Szczególne znaczenie mają prace związane z działalnością Xawerego Dunikowskiego.

Poniżej zdjęcia kilku rzeźb:

Aktualizacja (24.01.2019 r. - zdjęcia).

  Ciekawostki:
1. Na tyłach Królikarni mieści się przepiękny taras, z którego rozpościera się ujmujący widok. 

2. Wstęp do Muzeum od pewnego czasu jest bezpłatny.
3. Na dole Królikarni mieści się kawiarnia.
4. "W sądzie leży wniosek o eksmisję Muzeum Narodowego z budynków Królikarni. Do wyprowadzki muzealników starają się doprowadzić spadkobiercy rodziny Krasińskich, przedwojennych właścicieli nieruchomości, którzy stracili majątek dekretem Bieruta" - inf. http://warszawa.wyborcza.pl/warszawa/1,34889,16138993,Krasinscy_chca_eksmisji_z_Krolikarni_Muzeum_Narodowego.html#TRrelSST

Kino Moskwa - ul. Puławska 19/21

 KINO MOSKWA

Budynek kina wzniesiono wg projektu Kazimierza Marczewskiego i Stefana Putowskiego. Mieściło się w wolnostojącym gmachu przy ul. Puławskiej 19/21 naprzeciw wylotu ul. Rakowieckiej.

Kino zostało oddane do użytku 22 lipca 1950 r. Posiadało nowocześnie jak na tamte czasy urządzone wnętrza ze 1012 miejscami dla widzów. Było największym kinem w powojennej Warszawie.

Było jednym z najnowocześniejszych i najelegantszych kin PRL. Początkowo miało nosić nazwę „Wieczór”, którą jednak zmieniono na „Moskwa”. W latach siedemdziesiątych w ramach Konfrontacji, poza standardowym repertuarem wyświetlano w nim filmy, będące laureatami międzynarodowych festiwali filmowych.

Rozbiórkę kina rozpoczęto w 1996, a rok później na tym miejscu stanął biurowiec Europlex, w którym mieściło się m.in. kino Silver Screen. Z dawnego gmachu zachowały się tylko rzeźby dwóch lwów autorstwa Józefa Trenarowskiego, wykonane oryginalnie z narzutu cementowego na szkielecie stalowym, z wierzchnią warstwą imitującą czerwony piaskowiec na bazie cementu. Zostały one umieszczone na chodniku przed biurowcem od strony ulicy Puławskiej.

Historię kina i wspomnienia jego pracowników oraz rozbiórkę budynku dokumentuje film Moja Moskwa Piotra Morawskiego z 1996. Śpiewa o nim także Pablopavo w piosence "Oddajcie kino Moskwa" oraz zespół Koniec Świata w swoim utworze „Kino Mockba”. Kino występuje też w jednym z epizodów serialu „Wojna domowa” w reżyserii Gruzy.

Budynek kina został uwieczniony przez Chrisa Niedenthala w jednym z najsłynniejszych zdjęć z okresu stanu wojennego, przedstawiającym transporter opancerzony SKOT stojący na tle reklamy filmu Czas apokalipsy Francisa Forda Coppoli, wiszącej na budynku kina. Zostało zrobione z klatki schodowej kamienicy przy ul. Rakowieckiej.

Ciekawostki (wspomnienia osób, które odwiedzały Kino Moskwa):
1. Bywałem w tym kinie, pamiętam słynne białe okulary, przez które można było oglądać film już w latach siedemdziesiątych XX wieku. Dziś to się nazywa 3 D.
2. Zdjęcie kina Moskwa z okresu stanu wojennego przedstawiające transporter opancerzony stojący na tle reklamy filmu Czas apokalipsy stało się jednym z najbardziej znanych zdjęć z tamtego okresu. 

3. Z dawnego gmachu zachowały się rzeźby dwóch lwów, wykonanych z szarego piaskowca, które pomalowano na różowo i umieszczono przed wejściem do galerii.
4. serial TV z 1965r. "Wojna domowa" - odc.6 pt."Trójka klasowa". Już w pierwszym ujęciu widać kino "Moskwa" wraz z otoczeniem. Na fasadzie - reklama filmu "The Beatles". To były czasy!
5. Byłem na ostatnim seansie i był nim Park Jurajski    
6. Kino Moskwa kojarzy mi się z pokazami mody przed seansem. Po scenie paradowały
modelki w kreacjach Mody Polskiej, Ledy, Astry i innych firm odzieżowych, a pan
z mikrofonem podawał adresy sklepów, w których można było kupić (podobno)
pokazywany akurat model. No i ten sklepik z barkiem, wiele niezapomnianych chwil
tam spędziłem przy Polo Cokcie
7.W Moskwie bilety były po 4,50 zł. W obu kinach były w niedzielę poranki, to była straszna frajda dla dzieciarni / pamiętam , bo chodziłem co tydzień/. Pamiętam tzw 3-ki przed Moskwą szukające wagarowiczów przed sensem o 10.00. Mile wspominam umundurowanych /szare uniformy/ bileterów przy wejściu sprzedających programy filmowe.
8. W nim widziałem pierwsze westerny w latach 50-ch, później na wagarach
pierwszy film Beatlesów, ale i wiele innych hitów. Trochę spokoju było w
październiku w czasie "Dni filmu radzieckiego", ale to mijało i znów było to
tzw kino premierowe. To były piękne czasy. Tego mi brak , a mam już swoje lata.