Budynek - ul. Dworkowa 9

Widok z ul. Dworkowej w stronę ul. Puławskiej. W tle niedawno postawiony budynek mieszkalny z lokalami usługowymi przy ul. Puławskiej.

Widok na podwórze.

Widok z perspektywy żaby.

Widok z rogu ul. Puławskiej i ul. Dworkowej.

Z lewej strony widać ramię krzyża, który stoi obok budynku przy skrzyżowaniu ul. Dworkowej i ul. Puławskiej.

Budynek powstał około 1931 r. należał do rodziny Szustrów. Mieszkał w nim Tadeusz Szuster. Zaprojektował go Wacław Weker i Henryk Baruch.

Budynek posiadał oficynę, która została zburzona.

Ciekawostka:
1. Wacław Weker, bądź Wekker (ur. 1891- zm. 1944).
Źródło: http://www.pamiecmiasta.pl/projektant/waclaw_weker_wekker,527
Dla zainteresowanych biografią Wacława Wekera polecam:
https://www.facebook.com/notes/warszawski-modernizm-1905-1939/wac%C5%82aw-weker-1891-1944/164350753639666 

Aktualizacja.

Poniżej zamieszczam zdjęcie, które wykonałam w połowie lutego 2017 r. Właśnie powstaje jeszcze jedno piętro.

 

Dom - ul. Dworkowa 7

Zdjęcia od ul. Dworkowej wykonane przeze mnie w lutym 2016 r.

Wydaje mi się, że najrozsądniej w wypadku tej kamienicy będzie zacytować Ogłoszenie o konkursie Burmistrza Dzielnicy Mokotów m. st. Warszawa z dnia 10 grudnia 2015 r.:

"Dla wskazanej nieruchomości obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu Starego Mokotowa. W w/w planie przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną jako przeznaczenie podstawowe oraz usługi, przeznaczenie dopuszczalne, oznaczonym na rysunku planu symbolem F 22 MW (U). Ponadto budynek Dworkowa 7 jest obiektem chronionym planem, dla którego szczegółowe zasady realizacyjne dla obiektów objętych ochroną ustalają: zachowanie oryginalnego wyglądu elewacji obiektu. Budynek przy ul. Dworkowej 7 został ujęty w gminnej ewidencji zabytków nieruchomych na podstawie Zarządzenia nr 2998/2012 z dnia 24 lipca 2012 r. w sprawie założenia ewidencji zabytków Miasta Stołecznego Warszawy. W/w nieruchomość wzniesiona została ok. 1925 r. jako kamienica czynszowa. Elewacja budynku dekorowana jest historyzującym detalem architektonicznym (m.in. boniowany parter, pilastry z jońskimi głowicami, profilowane gzymsy, attyka w zwieńczeniu). W kamienicy zachowało się wiele elementów oryginalnego wystroju (balustrady i posadzka na klatce schodowej, część stolarki okiennej i drzwiowej."

Oprócz powyższego wejście do budynku jest przez bramę. W kamienicy jest wykluczona sprzedaż alkoholu. Toczy się postępowanie administracyjne w sprawie prawidłowości nabycia nieruchomości. W budynku funkcjonuje wspólnota mieszkaniowa.

Źródło: http://www.mokotow.waw.pl/mokotow/web/uploads/pub/pages/page_1431/text_images/og%C5%82oszenie%20o%20konkursie%20grudzien%20-%20strona%20internetowa.pdf

Budynek - ul. Dworkowa 5

Widok od ul. B. Smetany.

Tutaj już widok od ul. Dworkowej.

W tle po lewej widoczna willa przy ul. Dworkowej 3.

Budynek powstał około 1938 r.

Wspólnota mieszkaniowa funkcjonuje w budynku od 2004 r.

W związku z dużym zainteresowaniem tym wpisem :), a więc budynkiem przy ul. Dworkowej 5, dodaję jeszcze kilka zdjęć od ul. B.Smetany.

Ciekawostki:
1. Fragment zeznania Wacława Roszkowskiego (Protokół z dn. 26 sierpnia 1948 r.): 

"Około godz. 14-tej młodzi żołnierze niemieccy z oddziału, który widziałem po raz pierwszy rano, otworzyli klapę od kanału położonego naprzeciwko parkanu między posesją nr 3 a 5. Znajdowałem się wtedy na pierwszym piętrze w domu nr 5 przy ul. Dworkowej. Była akurat przerwa obiadowa. Widziałem przez okno, że ulica Dworkowa była obstawiona przez żandarmerię, a koło włazów przez SS. Z włazu zaczęła wychodzić ludność cywilna, wśród której byli chorzy, kobiety, dzieci i mężczyźni, a także powstańcy z opaskami i bez opasek. SS-mani stojący koło włazu rozdzielali na dwie grupy kobiety, dzieci i starszych mężczyzn, kierując grupę pod dom nr 5, a młodym zabierano broń. Kazano uklęknąć pod płotem po przeciwnej stronie ulicy, dochodzącym do schodków przy ulicy Dworkowej.

W pewnej chwili, kiedy pod płotem było już ustawionych około 90 mężczyzn klęczących twarzą do płotu w trzech szeregach, zauważyłem, że mężczyzna wychodzący z włazu zaczął szamotać się z SS-manami. SS-mani zaczęli go bić i odprowadzili pod dom przy ulicy Dworkowej do płotu pomiędzy nr 3 a 5. W grupie klęczącej pod płotem ktoś zawołał: "chłopcy, uciekajcie!" Kilku rzuciło się do ucieczki w dół schodków i jeden z nich dobiegł do jeziorka i zaczął płynąć. Jeden z powstańców spod płotu zaczął strzelać do Niemców. SS-mani otworzyli ogień z pistoletów maszynowych, wybili wszystkich powstańców pod płotem oraz uciekających schodkami i płynącego w jeziorku. Pomiędzy zabitymi widziałem kilka kobiet."

Dla zainteresowanych podaję link do źródła: http://www.info-pc.home.pl/whatfor/baza/zbrodnie_37.htm 

2. Kapitan Zygmunt Ziemięcki (pseudonim "Gałązka" podczas Powstania Warszawskiego). "W kwietniu 1949 r. odebrał od kpt. Zofii Maternowskiej (dr "Przemysława") tzw. płytkie archiwum Kedywu KG AK, które miał wywieźć na Zachód. Dokumenty zapakował do puszek od konserw i ukrył w swoim domu przy ul. Dworkowej 5 w piwnicy, pod węglem." 

Źródło: http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Zygmunt_Ziemiecki.
3. Polecam zapoznanie się z zeznaniem Zuzanny Misiurskiej (Protokół z dn. 13 maja 1946 r.). Podaję link: http://www.info-pc.home.pl/whatfor/baza/zbrodnie_38.htm.

Zdjęcie wykonałam w kwietniu 2017 r.

Willa J. Poradowskiego - ul. Dworkowa 3

Widok od Parku Morskie Oko, od ul. Dworkowej.

Widok od skarpy, mała dojazdowa uliczka do budynków mieszkalnych i na parking z tyłu willi (był pewnie ogród wcześniej).

Budynek od ul. B. Smetany (dawniej Al. na Skarpie).

Willa powstała w 1924 r., zaprojektował ją wzięty architekt Juliusz Nagórski. 

Właśnie w 1924 r. willa została zakupiona przez Jadwigę Raciborską (i tutaj pojawiło się moje zaskoczenie, a co z J. Poradowskim? nigdy nie zamieszkał w willi? budował od razu z myślą o sprzedaży willi? a może nie dożył? nie jestem w stanie, w chwili obecnej znaleźć odpowiedzi na pytania, ale będę szukać). 

W 1928 r. willę odkupiła księżna Zofia Radziwiłłowa dla swoich czterech synów (podobnież, jako zabezpieczenie majątkowe). 

W 1933 r. od braci Radziwiłłów budynek odkupił Marian Szydłowski (przedwojenny minister przemysłu), który był m.in. posłem na sejm z ramienia PSL "Piast".

W trakcie okupacji budynek został zajęty przez hitlerowców na siedzibę komendy żandarmerii (na pierwszym zdjęciu z lewej strony widać fragment pomnika poświęconego rozstrzelanym powstańcom, którzy wyszli włazem przy ul. Dworkowej). 

Po wojnie budynek dzierżawiło Ministerstwo Aprowizacji i Handlu (dokładnie kiedy nie wiem).  

Po 1945 r. pałacyk pełnił funkcję rezydencji ambasadora Stanów Zjednoczonych.

W 1952 r. willa stała się własnością Skarbu Państwa.

Potem w willi mieścił się Zarząd Wojewódzkiego Związku Młodzieży Polskiej, a po 1950 r. Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN. 
Od 1967 r. budynek należy do Państwowej Akademii Nauk.
Obecnie willa nadal jest własnością Skarbu Państwa (na dzień 8 lutego 2016 r.) i mieści się w niej wiele firm prywatnych.

Podsumowując, willa miała bardzo wielu właścicieli i mieszkańców. Na szczęście obecnie jest w miarę możliwości zadbana (m.in. odnowiona elewacja, góra willi zabezpieczona siatką, prawdopodobnie fragmenty elewacji odpadają) przynajmniej na zewnątrz (nie wiem, jak wewnątrz).

AKTUALIZACJA.

Od 1992 r. o zwrot willi walczą bracia Piotr i Tadeusz Sokołowscy (Tadeusz Sokołowski - podróżnik, pisarz, były dyplomata), ponieważ należała do ich rodziny. Ich ciocia - spadkobierczyni - w 2005 r. miała już 88 lat.
W 2016 r. można było zobaczyć, jak willa pustoszeje z najemców i mebli. Czyżby bracia Sokołowscy ostatecznie odzyskali willę?

Zdjęcia wykonałam w kwietniu 2017 r.

Budynek nadal stoi pusty.

Zdjęcie wykonałam we wrześniu 2019 r. Remont trwał.

Ciekawostka - Grusza - skrzyżowanie ul. Racławickiej i ul. Bałuckiego

Zdjęcie wykonane w lutym 2016 r. W tle skrzyżowanie ul. Racławickiej i ul. Bałuckiego.

Widok od ul. Racławickiej.

Wydaje się, że powtórka zdjęcia pierwszego, ale trochę dalej i zrobione specjalnie by ukazać ogrodzenie dookoła Gruszy, które powstało kilka lat temu, żeby chronić przed psami i innymi szkodliwymi działaniami np. parkujące samochody.

Dzisiaj będzie "z innej beczki" ;). Wpis będzie dotyczył, jak widać po zdjęciach i tytule - Gruszy pospolitej (Pyrus communis). 

Grusza pospolita - wielu pewnie zapyta: "i co w tym ciekawego?" 

Pozwolę sobie poniżej przytoczyć historię, jakże pospolitego drzewa z nasadzenia (w Polsce grusze np. konferencje są częstymi bywalczyniami na ogródkach działkowych) i nazwy "pospolita".

Na zdjęciach powyżej przedstawiam wszystkim odrobinę zainteresowanym:

"GRUSZĘ WALENTEGO CIECHOWSKIEGO" .

Numer ewidencyjny gminny gruszy: 232. 

Drzewo jest pod ochroną, ma oznaczenie "Pomnik Przyrody" (drugie zdjęcie).

Wysokie na 12 metrów. Obwód wynosi 243 centymetry.

Grusza została posadzona w 1870 r. przez ostatniego sołtysa wsi Mokotów Walentego Ciechowskiego.

Aktualizacja.

Zdjęcia wykonałam w maju 2017 r.

Świeżo skoszona trawa. Pień nie wygląda zbyt dobrze.