 |
| Zdjęcia wykonałam w lipcu 2017 r. Ujęcia od ul. Tynieckiej. |
 |
| Budynek usytuowany na zbiegu ul. Lenartowicza i ul. Tynieckiej. |
 |
| Widok od ul. Lenartowicza i wejście na teren posesji. |
Dom powstał około 1935 r.
Podobnież około 2008 r. krążyły informacje, że budynek miał być odrestaurowany.
Przy ul. Lenartowicza 1 jest zarejestrowana spółka cywilna.
Ciekawostka:
1. Na Liście cywilnych ofiar Powstania Warszawskiego znalazłam dane: Haliny Nowińskiej (ur. oko. 1919 r.), zamieszkała przy ul. Lenartowicza 1/3 w Warszawie.
Mieszkalem tutaj 10 lat
OdpowiedzUsuńA mógłby Pan opowiedzieć mi jego historię?
Usuńlukasz.ostoja.kasprzycki@gmail.com
Zauroczył mnie ten budynek, fajnie by było poznać jego wnętrze i historię
OdpowiedzUsuńDom ten w okolicach roku 1939 należał do rodziny Gallasów (tutaj akt ślubu pomiędzy Józef Antonim Grątkowskim a Maria Magdalena Gallas (https://metryki.genealodzy.pl/index.php?op=pg&ar=8&zs=9247d&sy=4580&kt=2&plik=302-303.jpg).
OdpowiedzUsuńW książce telefonicznej z 1938 funkcjonuje pod ty adresem M. Gallas (więc albo ojciec Marii, Marian lub sama Maria). Jak wynika z aktu rodzina Gallas pochodziła z Rosji z obwodu ługańskiego.
Od strony ulicy tynieckiej znajduje się brzoza - pomnik przyrody (https://crfop.gdos.gov.pl/CRFOP/widok/viewpomnikprzyrody.jsf?fop=PL.ZIPOP.1393.PP.1465011.3023), więc można domniemywać, że rodzina ta była znana i rozpoznawalna wśród poprzednich pokoleń.
Pogrzebałem trochę: pod tym adresem mieszkała w 1939, pochodząca z Rosji z obwodu Ługańskiego, rodzina Gallasów. Tutaj link do aktu ślubu pomiędzy Marią Gallas (zamieszkałą przy Lenartowicza 1) oraz Antonim Gratkowkim (https://metryki.genealodzy.pl/index.php?op=pg&ar=8&zs=9247d&se=&sy=4580&kt=2&plik=302-303.jpg&x=617&y=1264&zoom=1)
OdpowiedzUsuńAle miła niespodzianka. Wspomniany tu Marian Zygmunt Gallas (brat mojej praprababki Matyldy po mężu Endlicher) urodził się w 1883 r. Sygneczowie (koła Krakowa) jako syn Anny Gallas z domu Michnik i Stanisława Gallasa. Ukończył Politechnikę Lwowską (nie wiem, w jakich latach). W 1913 roku poślubił Zofię Marię Cybulską, córkę lekarza z Płońska Gustawa Gabriela i Stanisławy Stefańskiej, urodzoną ? Z zawodu był inżynierem mechanikiem - specjalistą z zakresu budowy maszyn papierniczych. W 1914 r. w Warszawie urodził się jego syn Jan Stanisław, ochrzczony w parafii Najświętszego Zbawiciela w Warszawie. W 1917 r. przyszła na świat Maria Magdalena w Ługańsku w Rosji, gdzie do 1918 r. pracował w fabryce parowozów jako inżynier mechanik. 30 stycznia 1918 r. urodził się tam jego syn Wojciech. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił do Warszawy. W 1920 r. urodziła się jego córka Aleksandra. W 1939 r. córka Maria Magdalena, studentka zamieszkała przy ul. Lenartowicza w Warszawie w obecności świadków, studentów, Wojciecha Gallasa i Michała Grudzińskiego zamieszkałego w Błoniu, poślubiła Józefa Antoniego Grątkowskiego, syna Antoniego i Anny Dręgowskiej, inżyniera lat 30. zamieszkałego w parafii Wieniec w powiecie włocławskim. W 1940 r. córka Krystyna Zofia poślubiła wspomnianego Michała Grudzińskiego, syna Włodzimierza i Józefy Piltz.
OdpowiedzUsuńW latach 1923-1928 Marian pełnił funkcję kierownika (jak podają niektóre źródła - dyrektora) Papierni Państwowych Zakładów Graficznych (od 1925 roku Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych S.A.) w Warszawie. Papiernia zlokalizowana była przy Więzieniu Karnym na Mokotowie przy ul. Rakowieckiej i dlatego nazywano ją Papiernią Mokotowską. Korzystał z doświadczeń z wcześniejszej pracy w innych papierniach (jakich?), wprowadzając ulepszenia techniczne, racjonalizując procesy technologiczne przy produkcji papieru. Umiejętności zawodowe doskonalił także podczas wyjazdów zagranicznych do Niemiec, Anglii i Francji, a następnie starał się je wykorzystywać w praktyce. W 1928 roku odszedł z Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych S.A. Pracował przy uruchamianiu papierni w Wierbce i Sławniowie. W okresie wojny mieszkał na Mokotowie. Po wojnie jeszcze raz podjął pracę w PWPW jako inspektor ds. inwestycji. Zmarł w czerwcu 1955 r. i został pochowany na Powązkach (kwatera 124, VI rząd, grób nr 12). Jest autorem książki „Technologia tektury” (1949 r.).